6ZemlLuAt

ülkelerde kitlelere, sadece hakim sınıfların bir aracı gözüyle
bakılmıştır. Kitleler, emperyalist burjuvazinin çıkarları
uğruna, savaşın içine itilmişlerdir. Burjuva ülke yöneticileri
kitleleri şimdi, bir kere daha çıkarlarına en uygun biçimde
kullanmak istemektedirler. Ancak, kendi kaderlerini, ulusun
kaderini hakim sınıfların ellerine bırakmamakta işçi sınıfının
hayati çıkarı vardır. Geniş proletarya ve halk kitlelerinin;
çağdaş kapitalist toplumlarda, yabancı faşist istilasına karşı
en güvenilir, en sağlam, en tutarlı savaşçı rolünü üzerine
alabilecek tek gücün işçi sınıfı olduğunu anlamaları zamanı
gelmiştir.
Emperyalist klikler tarafından yönetilen hakim sınıflar
şimdiye kadar daima kendi sınıflarının çıkarlarına göre
hareket etmişlerdir. Tarih, bu sınıfların hakim durumlarını ve
mülkiyet haklarını sürdürebilmek uğruna kendi halklarını ve
ülkelerini yabancı istilacılara nasıl sattıklarının örnekleriyle
doludur. Münih Paktı bu açıdan, bunun yeni ve canlı bir
örneğidir.
Faşist saldırısına karşı mücadelesinde, işçi sınıfının,
ulusunun çıkarlarından ayrı çıkarları yoktur ve olamaz. Bu,
işçi sınıfının, burjuvazinin hakim olduğu ülkelerdeki
pozisyonundan ileri gelmektedir. Faşist haydutlar tarafından
bir ülkeye, onun halkına yöneltilen her darbe, herşeyden
önce kitlelere, işçi sınıfına yöneltilmiş bir darbedir.
Çekoslavakya örneği bunun en açık delilidir. Ülkelerinin
Alman faşizminin iyi niyetine terk edilmesinde oldukça
önemli bir rol oynayan Çekoslavak burjuvazisinin istilacıların
aleti olan kesimi, çok geçmeden ülkelerinin bu
yırtıcı düşmanıyla ortak bir dil kul-lanmaya başlamışlardır.
Faşizmin indirdiği darbeler bütün ağırlığı ile kitlelerin,
emekçi halkın ve işçi sınıfının üzerine inmektedir.
Bütün bunlardan çıkartılması gereken sonuçlar,
zamanında çıkartılmalıdır. Komünistler ülkelerinin faşist
saldırısına karşı savunulmasında kitlelere ve herşeyden
önce, işçi sınıfına üzerlerine düşen
332
görevleri anlatmaktan yılmayacakladır.
Ancak, işçi sınıfının, faşizme karşı yürütülecek bu halk
hareketini toparlayabilmesi ve güçlendire-bilmesi için
herşeyden önce, kendi safları arasında birliği sağlaması
gerekmektedir. Kim ve hangi maske altında gizleniyor
olursa olsun, işçi sınıfının bütünlüğüne düşman olanlar -
anti-faşist halk cephesi düşmanları- gözlerinin yaşına
bakılmadan, mahalli gericiliğin ve faşist saldırganların uşağı
olarak ilan ve saf dışı edilmelidir.
Bu en kritik anda, işçi sınıfı bütünlüğü üzerine söylenmiş
laflarla yetinmemeliyiz. İşçi sınıfı bütünlüğü, bütün engeller
devrilerek derhal somut olarak gerçekleştirilmelidir. İşçi
hareketi safların-daki muhaliflerle, proletarya arasındaki
burjuva temsilcileriyle, Troçkist'lerle ve çeşitli faşist
ajanlarla mücadele etmeden, işçi sınıfı bütünlüğünün
gerçekleşebileceğini düşünerek, kendimizi kandırmama-lıyız.
Sosyalist parti ve sendika safları arasında, işçi sınıfı
bütünlüğünden yana, faşist saldırganlar önünde çekilme
politikasını suçlayan ve bu politikaya karşı savaşmaya hazır
olan bir hayli insan var ki; emekçi halk çıkarlarının,
özgürlükleri ve bağımsızlıkları faşizm tehdidi altında olan
ülkelerin çıkarlarının savunulabilmesi için bu gereklidir. Ve
bu tür insanların sayıları gittikçe çoğalmaktadır. Fakat bu
militanlar sanmaktadırlar ki; Birleşik Cephe'nin
oluşturulmasında ve faşist saldırganlara ve onların
işbirlikçilerine karşı mücadele yolunda ilerleyebilmek için
bu yolun Citrines Spaaks (81) ve buna benzer, bütünlüğüne ve
faşist saldırısıyla mücadele politikasına inatla karşı çıkan
liderler tarafından da desteklenmesi gereklidir. İkaz ve ikna
yoluyla bu liderlerin politikalarını değiştirebileceklerine
inanmaktadırlar. Bu, hem tehlikeli hem de zararlı bir hayaldir.
Bu gerici liderler, emperyalist burjuvazinin savaş
arabalarına öylesine sıkıca bağlanmışlardır ki, on-
(81) Spaak, Paul Henri (1899-1964), Belçikalı politikacı, sağ kanat
sosyalisti, sürekli Bakan ya da Başbakan.
333