6ZemlLuAt

sömürenler arasındaki mücadele, çok daha yaygın ve güçlü
bir biçim almaktadır.
İşçi sınıfı safları içinde birlik olmayışı, proletarya ile
ulusun öteki kesimlerinin ortak eyleme gire-meyişi, faşizmin
iktidar yolunu hazırlarken; proletarya saflarında birlik olması
ve halk cephesinin kurulması da faşizme karşı demokrasinin
zaferini sağlar, dünyayı faşist savaş kışkırtıcılarından korur
ve uzun vadede emeğin sermaye karşısındaki zaferini
hazırlar.
"Sol'daki zeki olmayan, birtakım ateşli eleştiricilerin.
Komünist Enternasyonalin Yedinci Kongresiyle ilgili olarak
ileri sürdükleri gibi. halk cephesi politikasının karşısına sınıf
mücadelesi ilkeleriyle karşı çıkmak tutumundan daha büyük
bir siyasi budalalık düşünmek zordur. Sık sık gördüğümüz
Sosyal Demokratların burjuvaziyle işbirliği politikasından
beklediklerini bulamayan bazı "sol" Sosyalistler, reformist
görüşten uzaklaşırken bir başka aşırı uca sürüklenmekte ve
bağnazlık ile aşırı sol sapmaların kurbanı olmaktadırlar.
Bunlar, yanlış bir yorumla halk cephesi politikası ile
burjuvaziyle işbirliği politikasını özdeş görmekte ve
proletaryanın "katıksız sınıfsal politikası" çıkışında
bulunarak, küçük burjuvaziden, köylülerden ve aydınlardan
oluşan demokrat tabaka ile işçi sınıfı arasındaki ortak antifaşist
mücadeleyi, sınıf mücadelesinin teslim olması
biçiminde tanımlamaktadırlar. Bu, halk cephesi politikası ile
burjuvazi işbirlikçiliği politikasının özdeşliğini kanıtlamaz,
ama yine de dürüst sol Sosyalistlere, halk cephesi
politikasının sınıfsal anlamını anlatmak ve onların faşizmin
ve genel olarak gericiliğin oyununa gelmelerinden başka
birşeye yaramayan siyasi görüşten kurtulmalarına yardımcı
olmak gerekir.
290
-II-
Komünist Enternasyonal Yedinci Kongresinde
belirtilmiş olduğu gibi değişik ülkelerde kurulacak halk
cepheleri, o ülkenin tarihi, toplumsal ve siyasal özelliklerine
ve içinde bulunulan somut duruma bağlı olarak ayrı ayrı
oluşturulacaktır. Halk cephesi biçim ve oluşumunu,
eleştirisiz bir sınırlamaya sokmak ve bir ülkeden ötekine
aynı biçimde transfer etmek, halk cephesinin kurulmasını,
gelişmesini ve güçlenmesini aksatmaktan başka şeye
yaramayacaktır.
Ne var ki, deneylerin kanıtladığı gibi, kapitalist
ülkelerin çoğu için aşağıdaki koşullar eşit derecede
geçerlidir:
Bir- Halk cephesinin kurulması, ancak faşizme karşı
eylemli mücadele sürecinde olanak kazanır.
İki- İşçi sınıfı ile ne kadar kısa sürede yekvücud olur ve
kararlı mücadeleye girerse, işçi sınıfı örgütleri ve öncelikle
kitlesel sendikalar. Komünist ve Sosyal Demokrat Partileri
faşizme karşı mücadelede ne kadar çabuk güç birliğine
yönelirlerse, halk cephesi o kadar çabuk gerçekleşir, yayılır,
güçlenir.
Üç- Halk cephesi, emekçi halkın çıkarlarını savunmak
adına, faşizme ve faşist savaş kışkırtıcılarına karşı
demokrasi ve barışı korumak adına programını
gerçekleştirdiği oranda yayılacak ve güçlenecektir.
Dört- Halk cephesinin başarısı tamamen saflarındaki
birliğe, kitlelerin politik ve örgütsel eğitimine, faşizmin
genel saldırısını beklemeksizin en ufak hareketine karşı
koymaya hazır örgütlerin yetiştirilmesine bağlıdır.
İspanyol halkı ile faşist isyancılar arasında mücadele
verilirken, başta Fransa, Belçika ve Çekoslavakya olmak
üzere bütün kapitalist ülkelerde faşizm baş kaldırırken, işçi
sınıfına düşen en büyük ödev, ulusal ve uluslararası ölçüde
eylem birliğini gerçekleştirecek halk cephesinin kurulmasını
ve güçlenmesini hızlandırmaktır. Kendi ülkelerindeki
koşullardan hareketle, işçi sınıfının tarihi görevini yerine
getirmesine yardımcı olmak için ellerinden geleni yapmak
Komünistlerin görevidir.
291