6ZemlLuAt

Faşist saldırganların cezasız bırakılmış olmaları savaş
tehlikesini fazlasıyla tehditkar bir hale getiren diğer bir
sebeptir. Alman faşizminin savaş hazırlıkları, kapitalist
güçlerle yapılan gizli anlaşmalarla ve İngiliz hakim
çevrelerinin doğrudan yardımıyla mümkün olmuştur.
Milletler Cemiye -ti'nin Japonya'nın Çin'e saldırmasına,
Habeşistan'ın İtalya tarafından istila edilmesine karşı pasif
ve ilgisiz davranması, saldırganların küstahlıklarını
artırmıştır.
Fakat, Alman faşizmi ile Japon askeri kliğinin
saldırılarını artırmalarının başlıca sebebi uluslararası
proletaryanın kendi büyük gücünü bütün kuvvetiyle hareket
ettirmeyi başaramaması, bütün emekçi halk ve barışseverleri
savaşa karşı güçlü bir cephe içinde kendi etrafında
toplamamasıdır. İşçi ve Sosyalist Enternasyonalleri ile
Uluslararası Sendikalar Federasyonu (77) liderlerinin gerici
kesiminin Birleşik Cepheye karşı giriştikleri direniş henüz
kırıla-mamıştır. Kendi burjuvazilerinin emperyalist politikalarını
destekleyen bu gerici liderlerin savaşa karşı
bağımsız proleter birleşik eylemini yürütmeyi reddederek
Milletler Cemiyetinin barışı korumak için gerekli her şeyi
yapacağı safsatası ile kitleleri uyutmaları proletaryanın
savaşa karşı mücadelesini engellemiş ve kapitalist
hükümetler üzerindeki baskısını felce uğratmıştır.
Uluslararası proletaryanın barış lehindeki eylem
birliğini bozan ve gerici oldukları açıkça ortada olan
liderlerin yanı sıra bir de savaşın kaçınılmaz ve barışı
korumanın imkansız olduğu yolunda kaderci görüşleri yayan
"Sol" lafazanlar bulunmaktadır. Bunlara göre madem
savaşın temel nedeni kapitalizmdir, öyleyse kapitalizm var
oldukça savaştan kaçınmak imkansız, barışın korunması için
mücadele etmek boşunadır. Bu tür insanlar eğer hilebaz
değillerse; en azından son derece dar görüşlü, katı
doktriner
(77) Amsterdam Sendikalar Enternasyonali. Reformcu Sendikaların
1919'da kurulan 1945'te kendisini fesheden karşı-devrimci merkezi.
kişilerdir. Bu kişiler çevrelerindeki azgın savaş güçlerini her
zaman ve her yerde görüyor, ancak güçlü barışçı unsurların
hiç mi farkına varmıyorlar.
Muzaffer proletarya devleti Sovyetler Birliği,
gösterdiği tutarlı ve sebatkar barış politikasıyla, bu güçlü
unsurlardan biridir. Barış taraftan diğer bir unsur da
kapitalist ülkelerin proletaryasıdır. Bunlar, saldırganlara
karşı barışı savunan güçlerin en başta gelenleridir. Bütün
kapitalist ülkelerdeki köylü kitlesi, bütün emekçi halk kitlesi
de barışın sağlanmasından yanadırlar. Faşizmin hakim
olduğu ülkelerdeki halkın yanısıra, yöneticilerin
saldırganları yeni bir katliama teşvik ettiği ülke halkları da
savaşa karşıdırlar.
İngiliz Bağımsız İşçi Partisi'nde olduğu gibi, lafazan
doktrinerler savaş ve barış meselesini sadece kapitalist
hükümetlere bağlı bir meseleymiş gibi ortaya koyuyorlar.
Evet, şayet halk kitleleri hükümetlerinin elinde piyon
olsalardı, hükümetlerine rağmen barışın korunması için
savaşmamış olsalardı, bu doğru olurdu. Fakat bütün mesele
şudur: Halk kitlelerini hükümetlerin elindeki kuklalar olarak
görmek, temelden hatalıdır. Onlarsız bir savaş sürdürülemez.
Kitleler şayet hükümetlerinin savaş planlarına karşı azimle
ve anında, harekete geçmiş olsalardı kendi hükümetlerini
savaştan ve saldırganlara yardım etmekten
vazgeçirebilirlerdi. Bütün mesele, barışı anında sağlamak
üzere halkların verdiği mücadeleyi örgütlemek ve bunu,
faşist saldırganlara ve onların yardakçılarına karşı her
zaman ve her yerde sürekli olarak uygulamaktır.
Sadece işçi sınıfını, köylüleri, emekçi aydınları ve
diğer emekçi halkı içine almakla kalmayan, bütün ezilen
ulusları ve bağımsızlıkları saldırganların tehdidi altında
bulunan ülkeleri de içine alacak birleşik bir barış cephesinin
kurulması gerekmektedir. Tokyo'dan Londra'ya, New
York'tan Berlin'e, dünyanın her tarafına uzanan ve
Avrupa'da Alman faşizmine, Uzak Doğu'da askeri Japon
kliğe karşı ortak eylem
274 275