Layout 2

Hapishaneleriniz Halklar›
Durduramayacak!
Say›: 221
Yürüyüfl
20 Haziran
2010
1990’lar›n bafl›nda burjuva propaganda
mekanizmas›n›n a¤z›ndan
en fazla duydu¤umuz sözler nelerdi:
“Sosyalizm öldü”, “devrimler ça¤›
kapand›”, “art›k s›n›flar mücadelesi
teorisi geçersiz”, “silahl› mücadelelerin
devri geçti”... Dünya halklar›n›
bunlara inand›rmak istediler.
Solun beynini bu teorilerle teslim
almak istediler. Fakat, bu teorilere
inanmayanlar›n en bafl›nda burjuvazinin
kendisi geliyordu.
Burjuvazi iyi biliyordu ki, her fley
yine, s›n›flar mücadelesi etraf›nda
flekillenecekti. Burjuvazi iyi
biliyordu ki, ölen, biten, kapanan bir
fley yoktu. Burjuva propaganda mekanizmas›n›n
söylediklerine en baflta
burjuvazinin inanmad›¤›na en büyük
kan›t, bu propagandalar› en yo-
¤un biçimde sürdürürken, kendi askeri,
politik mekanizmalar› içinde
ald›klar› kararlard›r.
1990’lar›n bafl›nda, NATO’nun
1990 Londra Zirvesi’nde “So¤uk
Savafl’›n sona erdi¤i” ilan edilirken,
NATO’nun karfl› devrimlerin gerçekleflti¤i
ülkeleri nas›l teslim alaca-
¤›n›n, Ortado¤u’da, Balkanlar’da ve
Kafkaslar’da emperyalizme karfl›
direnifl noktalar›n›n nas›l tasfiye
edilece¤inin planlar› yap›l›yordu.
“Sosyalizm öldü... elveda proletarya”
söylemlerinin sahipleri, NA-
TO’nun 1980 sonlar›nda ald›¤› “ya
düflünce de¤iflikli¤i ya ölüm!” karar›n›
hayata geçirmeye dönük politikalar
gelifltiriyordu. Ve nihayet, NA-
TO'nun 1997 Ekim'inde yapt›¤› "21.
Yüzy›l NATO ve Güvenlik, Gerçek
Vizyon" isimli toplant›s›nda, “21.
yüzy›l ayaklanmalar yüzy›l› olacakt›r"
diye tespit ediliyor ve en büyük
tehlike olarak da devrimci örgütler
gösteriliyordu. Sosyalizmin ölmedi-
¤i ve ölmeyece¤i, proletaryan›n tarihsel
görevini bitirmeden tarih sahnesinden
çekilmeyece¤i, burjuvazinin
iyi bildi¤i bir gerçekti. Burjuvazi,
bu gerçe¤i hesaba katmad›¤›
noktada, iktidar›n› tez kaybedece¤inin
fark›ndayd›.
Burjuvazinin “21. yüzy›l ayaklanmalar
yüzy›l› olacakt›r" tespitini,
bu ayaklanmalar› bo¤may›,
bo¤amad›¤› noktada bast›rmay›
amaçlayan politikalar gelifltirmesi
izledi. 1990’lar boyunca, ulusal ve
devrimci mücadelenin silahl› temelde
sürdü¤ü her yerde, infazlara, kay›plara
baflvuruldu. “Terör” demagojisi
ve “Anti-Terör Yasalar›” ad›
alt›ndaki faflist terör düzenlemeleri,
emperyalist ülkelerden yeni sömürgelere
kadar hemen her yerde gündeme
getirildi.
Emperyalizmin, 21. Yüzy›lda,
halklar›n önüne Guantanamo’yu,
Ebu Garip’i, F Tiplerini,
Bagramlar’› koymas›, iflte bu politikan›n
bir parças›d›r. F Tipi hapishaneler
ve TECR‹T politikas›n›
mümkün k›lan hücre statüsü de, sadece
Türkiye oligarflisinin verdi¤i
bir karar olmay›p, bizzat emperyalizm
taraf›ndan dikte ettirilmifltir.
Bugün ülkemizin bir çok yerinde,
gözlerden ›rak, inflaatlar sürüyor.
‹nflaatlar›n sahipleri, her gün
“daha çabuk, daha çabuk” diye
mühendisleri s›k›flt›r›yorlar. Çünkü
inflaat halindeki bu binalara fliddetle
ve aciliyetle ihtiyaçlar› var.
Süren inflaatlar, hapishane inflaatlar›d›r.
‹nflaatlar›n sahibi, devlettir.
Devletin fliddetle ve aciliyetle
yeni hapishanelere ihtiyac› var; çünkü,
Türkiye’nin hapishanelerinde
doluluk oran›, yüzde 107!
21. Yüzy›lday›z. ‹nsanl›k, geride
b›rakt›¤› binlerce y›l›n birikimlerine
sahip. Binlerce y›l›n teknik, siyasi,
kültürel, ekonomik tecrübe ve
birikimleri, insanl›¤›n karfl› karfl›ya
oldu¤u sorunlar› çözebilecek düzeydedir.
Ancak bugün, b›rak›n sorunlar›n
çözülmesini, hayat›n her alan›nda
halklar›n yaflad›¤› sorunlar
a¤›rlaflmaktad›r. Çünkü bugün insanl›¤›n
sa¤l›ktan e¤itime, demokrasiden
konuta, açl›ktan sosyal kültürel
imkanlara, gelir da¤›l›m› dengesizli¤inden
çevre tahribat›na kadar,
karfl› karfl›ya oldu¤u sorunlar›n çözülüp
çözülmemesinde belirleyici
olan, teknik bilgi birikiminin yeterli
olup olmamas› de¤il, iktidarlar›n bu
sorunlar› çözebilecek s›n›fsal nitelikte
olup olmad›¤›d›r.
Bugün yeryüzündeki 200’ü aflk›n
devletin ezici ço¤unlu¤u sömürücü
s›n›flar›n iktidar› alt›ndad›r.
Ço¤unlu¤u emperyalistler ve emperyalizmin
yeni-sömürgelerinden
oluflan bu devletlerde, ister burjuva
demokrasisiyle, ister faflizmle yönetiliyor
olsunlar, bask›lar›n, yasaklar›n
her geçen gün daha da artt›¤› bir
süreç yaflanmaktad›r. Bu ülkelerin
hiçbirinde “demokratikleflmenin geliflti¤i”
söylenemez, bu iddia dahi
edilemez. Esasta emperyalizmin ve
iflbirlikçilerinin de böyle bir iddias›
yok. Birleflmifl Milletler, Avrupa
Birli¤i gibi kurumlar›n haz›rlad›klar›
raporlar, dünya genelinde haklar
ve özgürlüklerin daha fazla bask› alt›na
al›nd›¤›n›, k›s›tland›¤›n› itiraf
ediyorlar. Durmadan yeni “terör yasalar›”
ç›kar›l›yor. Polis terörü yasallaflt›r›l›yor.
Bugüne kadar demokratik
hak olarak kabul edilen haklar,
“suç” haline getiriliyor. Gelenekler,
giysiler, inançlar suç haline getiriliyor.
Ankara, ‹zmir, ‹stanbul ve
Manisa’daki son gözalt›lar, bu politikay›
çarp›c› bir flekilde gösteriyor.
Emperyalistler, yeni suç tarifleri
yapt›kça, do¤al olarak “suçlu”lar
art›yor ve bunun kaç›n›lmaz
sonucu olarak da daha çok hapishanedeki
ihtiyac› duyuyorlar. Hapishanelerin
ve tutuklu hükümlü say›s›ndaki
art›fl, sadece ülkemize özgü bir
durum de¤il. Bugün emperyalist sistem
içindeki hemen tüm ülkelerde
böyle bir olgu var. Ve art›k, emperyalist
ülkeler dahil, her yerde, “suç”
oranlar›n›n artmas›, yeni hapishaneler
yap›lmas›, hapishanelerde tecrit
uygulanmas›, halklar› daha fazla de-
4