Layout 2

Say›: 221
Yürüyüfl
20 Haziran
2010
meflrulu¤unu ve burjuva
demokrasisinin s›n›rlar›
içinde kalmay› ö¤retir. Bu
anlay›flla insan haklar› mücadelesi
verilemez.
‹nsan haklar›n›
yok eden kim?
Bu soruya do¤ru cevap verilmezse,
insan haklar› mücadelesi de
do¤ru bir biçimde sürdürülemez.
Kapitalizm koflullar›nda eflitlik,
mümkün de¤ildir. Dolay›s›yla “insanlar›n
do¤ufltan eflit oldu¤u!” varsay›m›ndan
ç›kan bir eflitlik ve insan
haklar› anlay›fl›, do¤ru de¤ildir. Burjuva
bir ailenin çocu¤u olarak dünyaya
gelmekle, proleter bir ailenin,
yoksul bir köylü ailesinin çocu¤u
olarak dünyaya gelmek ayn› fley midir?
Villalarda do¤makla gecekondularda
do¤mak ayn› fley midir? Onlar›n
“eflit olarak do¤du¤u, do¤ufltan
eflit haklara sahip oldu¤u” ileri
sürülebilir mi? Cevap nettir: ‹nsanlar
eflit olarak do¤muyor. O halde gerçekli¤i
olmayan bu durum üzerine
eflit ve adil bir “insan haklar›” anlay›fl›
kurmak da mümkün de¤ildir.
Eflitsizliklerin günümüz dünyas›ndaki
kayna¤› kapitalizmdir. Burjuvazi,
bu sömürü düzenini sürdürebilmek
için, faflizme, iflgallere,
bask› ve teröre, infazlara, iflkencelere,
k›sacas›, halk›n mücadelesini
ezecek, yok edecek her yönteme
baflvuruyor. Dolay›s›yla yeryüzünde
insan haklar› ihlallerinin as›l
kayna¤› kapitalizm ve burjuvazidir.
Burjuvazi bunu gizlemek için “insan
haklar›n› güvenceye almak
için!” say›s›z yasalar ç›karmakta,
bir çok kurumlar oluflturmaktad›r.
Bu noktada burjuvazinin finansman›yla,
“sponsorlu¤uyla” ve onun
bak›fl aç›s›yla insan haklar› mücadelesi
vermek, burjuvazinin bu ihlallerin
as›l sorumlusu oldu¤unu
gizlemeye yarar.
Burjuvaziye, sistemin efendisi
olma “hakk›n›” tan›yan hiçbir anlay›fl,
gerçekte eflit, adil bir biçimde
insan haklar›n› savunuyor olamaz.
Emperyalist sistemde, faflist iktidarlarda,
“insan haklar›” kavram› art›k demagojilerin
en baya¤›s› durumundad›r. Hat›rlanacakt›r,
oligarfli “‹nsan Haklar› Bakanl›¤›” bile
oluflturdu ve bu bakanlar›n ilk ifli de
devrimcilerin ölüm mangalar› taraf›ndan
infaz edilmesine nezaret etmek oldu.
Çünkü asl›nda, burjuvazinin üreten,
yaratan ço¤unluk üzerindeki sömürüsü
ve hakimiyetinin kendisi, en
büyük insan hakk› ihlallerinden biridir.
‹nsanl›k, gerçekte biny›llard›r
fark›ndad›r bunun. Bir düflünür
–Aristotales– tarihin derinliklerinden
bize kadar gelen flu sözleri söylemiflti
biny›llar önce:
“Efendinin kölesi üstündeki
yetkileri do¤aya ayk›r›d›r, efendiyle
köle aras›ndaki ayr›m do¤an›n
de¤il, insan›n yasalar›ndan
gelmektedir, bu da do¤al düzeni
de¤ifltirmektir.”
‹nsan haklar› nas›l
savunulur?
“‹nsan haklar›”, bugünün dünyas›nda,
bir sistem sorunudur, iktidar›n
niteli¤i sorunudur. Gerçekten
insanlar›n hak eflitli¤ini mümkün
k›lan bir sistem kurulmadan, “herkes
için insan haklar›”ndan söz edemezsiniz.
Burjuvazinin gericileflmesiyle
birlikte, feodalizme karfl› elde tutulan
eflitlik, adalet, özgürlük bayra¤›
f›rlat›l›p at›lm›fl, dolay›s›yla o dönemde
savunulan hümanist de¤erler,
insan haklar› da art›k sadece ve
sadece kendi ç›karlar›na göre yeniden
flekillendirilmifl ve esas olarak
da demagojik bir söyleme dünüflmüfltür.
Emperyalist sistemde, faflist iktidarlarda,
“insan haklar›” kavram›
art›k demagojilerin en baya¤›s› durumundad›r.
Hat›rlanacakt›r, oligarfli
“‹nsan Haklar› Bakanl›¤›” bile
oluflturdu ve bu bakanlar›n ilk ifli de
devrimcilerin ölüm mangalar› taraf›ndan
infaz edilmesine nezaret etmek
oldu. Amerikan emperyalizminin,
Avrupa emperyalizminin Afganistan
ve Irak iflgallerini
gerekçelendirirken de, gerçeklefltirirken
de en çok
kulland›klar› sözlerden birinin
yine “insan haklar›”
oldu¤unu hat›rlamak, bu
kavram›n nas›l kullan›ld›-
¤›n›, istismar edildi¤ini
göstermeye yeter san›r›z.
Bu anlamda halktan, adaletten
yana bir tav›r olarak insan haklar›n›
savunanlar, sonuç al›c› ve tutarl›
olabilmek için, o haklar› yeryüzünün
her köflesinde yokedenlere karfl›
verilen mücadeleye kat›lmal›d›rlar.
Çok aç›k ve net olarak diyebiliriz
ki: Bugünün dünyas›nda insan
haklar›n› savunmak, emperyalizme
karfl› ç›kmakt›r. ‹nsan haklar›n› savunmak,
faflizme karfl› mücadele etmektir.
‹nsan haklar›n› savunmak,
kapitalist sömürüye kesin bir biçimde
karfl› olmakt›r.
Tüm insanl›¤›n kurtuluflunu
savunmak ne demektir?
Enternasyonal marfl›n›n en can
al›c› sat›rlar›ndan ikisinde flöyle denilir:
“Bu kavga en sonuncu kavgam›zd›r
art›k,
Enternasyonalle kurtulur insanl›k!”
Marksist-Leninistler, ezilen halklar›n,
proletaryan›n kurtuluflu için
mücadele verirler. Fakat Marksist-
Leninistler, ayn› zamanda Marksizmin
oluflumundan itibaren s›k s›k
“insanl›¤›n kurtuluflu”ndan da sözetmifllerdir
ve bugünün Marksist-Leninistleri
olarak biz de söz etmeye devam
ediyoruz.
Bizim kastetti¤imiz “insanl›k”›n
içinde elbette sömüren, asalak burjuvalara,
insanl›¤›n s›rt›ndaki asalaklar
olan toprak a¤alar›na, tefeci
tüccarlara, krallara, padiflahlara yer
yok. Çünkü bunlar, insanl›¤›n düflmanlar›.
‹nsanl›¤›n kurtuluflu, bunlar›n
yok edilmesine ba¤l›. ‹nsanl›k,
onuruyla, eme¤iyle, kimseyi soymadan
sömürmeden, zulmetmeden
yaflayan tüm dünya halklar›n›n
34
Umudu büyütecek, tarihe yeni zaferler