Türkiye Biyogaz Potansiyeli Raporu - Türk-Alman Biyogaz Projesi

Türk-Alman Biyogaz Projesi
Şekil 24: Türkiye’deki il bazında tahıl, meyve ve sebze üretim dağılımı. Kaynak: [35].
Tarımsal aktivitelerden kaynaklı atıkları üç ayrı kategoride toplamak mümkündür[25]:
1. Yıllık ekinler hasat edildikten sonra tarlada kalan artıklar; Türkiye’nin başlıca yıllık ekinlerini
tahıl, darı, pamuk, pirinç, tütün, ayçiçeği, yer fıstığı, soya fasulyesi oluşturur.
2. Uzun ömürlü bitkilerin budanmasından sonra kalan ağaç kabukları, çekirdekler,
3. Tarım-Sanayi atıkları, pamuk çırçırlama, tohum yağı endüstrisi, zeytin yağı endüstrisi,
pirinç sanayi, mısır sanayi, şarap ve çekirdek fabrikaları gibi.
Tarımsal artıkların biyogaz potansiyel hesaplamaları için, domates artıkları, tahıl sapları, şeker pancarı
yaprakları ve nadas arazileri üzerinde ekimi mümkün enerji bitkileri ele alınmıştır.
Profesör Yaldız’dan alınan bilgilere göre, Türkiye’nin tarımsal artıklarına ilişkin var olan durum
aşağıdaki şekilde özetlenebilir [6]:
“Hasat zamanından sonra, tarımsal ekinlerin artıkları genelde toplanır ve depolanır. Depolama
süresince bu artıklar kurutulur. 3-4 ay sonra ise yakılırlar. Genel olarak, taze materyal biyogaz üretimi
için kullanılmalıdır. Diğer türlü, artıkların silolanması şarttır. Silolama işleminden sonra bu silaj tüm yıl
boyunca biyogaz üretimi için kullanılabilir. Fakat, bu yöntem oldukça pahalıdır ve geniş alana ihtiyaç
vardır, ne yazık ki tarım arazileri Türkiye’de pahalıdır”. [6]
Dahası, tarımsal artıkların mevcudiyeti ve toplanabilmesi pek çok parametreye bağlıdır (örn. teknik
ekipman, mevcut kullanım yöntemleri).
Tahıl sapları
Türkiye’de toplam tarım arazilerinin %67si tahıl üretimi için kullanılmaktadır. Buğday üretimi, toplam
tahıl üretimi içinde %54’lük paya sahiptir (Şekil 20). Özellikle, Ankara, Konya, Şanlıurfa ve
39