marti_agustos_sayi_43_1

güncel Martı Ağustos 2014
Ne yazık ki, çocuklar ölüyor… Çocukları öldürüyorlar… Durum aslında sadece Filistin’de
çocuk olmak değil.. Savaşta çocuk olmak...
Sabahın pek de o kadar kolay gelmediği, gecenin pek de o kadar kolay gitmediği bir
dünyaya doğmak… Çocukluğunu, gençliğini bilmeden, dünyayı tanımadan, insanlığı
doğru dürüst görmeden yitip gitmektir. Her yeni güne oyun arkadaşlarının sayısının
biraz daha azalmış olduğunu görerek başlamaktır savaşta çocuk olmak…
Nasıl nefes alırlar, nasıl yaşarlar, nasıl pisi pisine ölürler... Kimse anlayamaz, orada
olmadığımız sürece, orada doğmadığımız sürece de anlayamayacağımız bir şeydir
savaşta çocuk olmak…
Düşündüğünde, seni sahip oldukların için şükretmeye, sevdiklerine daha çok vakit
ayırmaya, hayatına daha fazla anlam katmaya iten bir şeydir savaşta çocuk olmak ...
Doğru ya da yanlış, kendisine ne söylenirse koşan, hayatı pahasına, bir oyunun içinde
olduğunu zannetmektir savaşta çocuk olmak… Babanı, ağabeyini ya da anneni bir
kere daha görmeyi dünyadaki her şeyden çok istemektir.
Kurşun, mermi ve bomba sesleri arasında sipere yatmayı öğrenmek, koşmaktan yüzü
kan kesilmektir savaşta çocuk olmak…
Aciz olmaktır, mazlum olmaktır.
Tanklara karşı sapanlarla, taşlarla karışı
koymaktır. Babanın elleri kelepçelenmiş
götürülürken hiçbir şey yapamamaktır.
Farklıdır savaşta çocuk olmak… Hele
bir de Filistin’deysen… Annesi istediği
oyuncağı almadı diye tutturmayı bilmez.
Ne isteyeceği bir oyuncak vardır aklında,
ne de annesi yanında…
Düz cümleler kuramamaktır savaşta
çocuk olmak. Eskaza bir kamera
çekiyorsa şayet, tüm içine sustuklarını
haykırmaktır bir kerede… Ya da bağıra bağıra savaşa lanet yağdırmaktır.
Parçalanmış ceset gördüğünde korkmamaktır. Ölümü kanıksamak, ölümün bir
bombayla, bir mermiyle gelmesi gerektiğine sonuna kadar inanmaktır. Öyle her şeye
ağlamamaktır. Ağlayacaksa en büyük acıları duyduğunda ancak ağlamaktır. Yaşanan her
bir şeyi oyun sanmak ama oyun olmadığını da bilmektir.
Hani hayatında hiç çikolata yememmiş, çikolata görmemiş insana çikolatayı ne
kadar anlatırsanız anlatın, onu görüp yemeden anlayamaz ya... Filistinli çocuk ya da
savaşın içindeki çocuk da düşünde özgürlük görendir; ama ne olduğunu bilemez.
Şekerli bir şeyler hayal eder uykusunda. Mavi gök altında herkes eşittir belki de onun
dünyasında… Dikenli teller yoktur, geçiş noktaları kayıptır orada. Arabalar kurak yollarda
ilerlerken taranmaz, evlerinin üstüne bomba yağmaz onun rüyalarında…
Rüyaları gerçek olsun tüm çocukların. Uyanacakları güzel sabahlar, yanı başlarında
aileleri, oynamaktan korkmayacakları sokakları olsun…
Çocukların çocuklara yaraşır bir hayatı olsun… savaş dursun, mermiler sussun…
86 87