Bildiriler - Spor Bilim

Bizans'ın dini baskısı ve önceden yerleşik hayata geçmiş olan Slavlarla karışarak ortadan
kaybolmuşlardır.Anadolu anının Rumeliye geçişi ve yerleşmesi ise yani güneyden gelip
Kuzeydoğu Rumeliye yerleşmesi Anadolu Selçuklu Sultanı II.İzzeddin Keykavüs'la, onun (1238-
1278) Dobruca'daki sürgün hayatıyla başlamıştır. Sultana bağlılığı devam eden çok sayıda
Türkmen Anadolu'dan gelip Dobruca'ya yerleşmiştir. Türkmenlerin bölgeye gelişi ile ilgili çeşitli
rivayetler bulunmaktadır. Bunların odak noktasında daima Sarı Saltuk yer almaktadır. Sarı Saltuk,
manevi olarak kendisine bağlı olan kalabalık sayıdaki Türkmen nüfusla birlikte Rumeli'ye gelmiş ve
burasını yurt edinmiştir.Sarı Saltuk'un Dobruca'daki faaliyeti ve faaliyet alanıyla ilgili en geniş
popüler bilgi Evliya Çelebi Seyahatname'sinde bulunmaktadır. Evliya Çelebi Seyahatname'sine
göre gerçek bir halk kahramanı olan Sarı Saltuk aynı zamanda gerçek bir pehlivandır.Yazıcızade
Ali, II. Murad'a ithaf ettiği Tarih-i Âl-i Selçuk'da , Rumeli'ye giden göçmenlerin bir kısmının Halil
Ece ile birlikte Karesi İline geri döndüklerini, kalanların ise Sarı Saltuk'ın etrafında toplandıklarını
kaydetmiştir.
1.1.3. Rumeliye UlaştıranYollar; Geçiş Güzergahları
Rumeli'ye geçen Süleyman Paşa buradaki ana yollar boyunca akınlar yapmağa
başlamıştır. Osmanlı kuvvetleri batıya, kuzey batıya ve kuzey doğuya doğru ilerlerken Romalıların
yaptırdığı ve daha sonra Bizans'ın da kullandığı yollardan yararlanmıştır. Bu yollar Sol Kol (Via
Egnatia – canib-i yesar), Orta Kol (Via Militaris – tarik-i evsat) ve Sağ Kol (Kırım – Karadeniz
ticaret yolu) olarak biliniyordu.
Sol Kol, Via Egnatia (Roma yolu)– canib-i yesar yoludur, Orta Kol Via Militaris(askeri
yol) – tarik-i evsat yoludur ve Sağ Kol (Kırım – Karadeniz ticaret yoludur.Bu yolların bir kısmı eski
roma yollarıdır ve bunları Bizans da kullanmıştır.
Sol Kol; Meriç'in öte yakasından başlar. Ferecik'le, Dedeğaç'la, Gümülcine ile, Serez'le
devam eder Karaferiye'de ikiye ayrılıp Tırhala'ya ve Üsküp'e ulaşır.
Orta Kol; şimdiki E-5'e paralel uzanır. Çirmen, Zağara, Filibe ve oradan ikiye ayrılıp bir
yolu Sofya üzerinden Niş ve Belgrat'a, diğer yol da Köstendil üzerinden yine Üsküp'e ulaşır. Orta
Kol askeri bir yoldur.
Sağ Kol ise, bu yol Trakya'nın Karadeniz'e yakın bölgesinden başlayarak Kırklareli
üzerinden kuzeye doğru devam eder. Edirne'den gelen yolla birleşerek, Tunca boyundan ilerler,
Burgaz'ı, Varna'yı geride bırakarak, Istrancaları ve Balkan Dağlarını geçerek Tuna'ya ulaşır. Bu yol
büyük merkezlere ulaşacak şekilde bazı yerlerde ikiye ayrılarak devam eder. Bir yolu Pravadı'dan
batıya giderek Tırnovo ve Niğbolu'ya, diğer yolu ise ki aslolan budur kuzeye doğru devam ederek
Dobruca'dan geçerek Babadağ'a gelir ve sonra da Tuna'yı geçer. Tuna'yı geçince yine ikiye ayrılır
ve bir yolu doğuya doğru devam ederek Kırım'a gider diğer yolu ise Yaş üzerinden Kuzey
Denizine ulaşır. Sağ Kol ekonomi ve ticaret yoludur.
1.1.4. Rumeli'nde İskanın Öncüleri ve İskan Stratejisi
Rumeli'nin iskanına öncülük edenler; Çandarlı Ali Paşa ile birlikte sağ kolun fethine
katılan gaziler, aşiret reisleri, aşiret mensupları, Anadolu yayaları, akıncılar, dervişler ve tımarlı
sipahilerdir. Rumeli'nin iskan politikası Yıldırım Bayezid döneminde sancak teşkilatı kurulduktan
sonra uygulamaya konulmuştur.
Rumeli'nin fethinde hizmeti çok büyük olan akıncılar, yerleşme konusunda da öncülük
etmişlerdir. BuAkıncı beyleri, ÇandarlıAli paşa'ya yardımcı olmuşlardır. Bunlar;
Timurtaş Paşa-oğluYahşi Bey, PaşaYiğit,Yancı Bey, Kutlu Boğa'dır.
Ayrıca;Anadolu Yaya sancakbeyi Saruca Paşa, ona bağlı yaya başılarından Kara Mukbil,
Pazarlı Togan , İncecük Balaban, Müstecap, Papas oğlu Şahin, Kutluca, Lala Şahin 1388'de Çandarlı
Ali Paşa'nın seferine katılmışlar, yayalarını birlikte götürmüşlerdir.
İskanın başlıca üç kaynaktan beslendiği tespit edilmiştir. Birincisi; ordu ile birlikte
gelenler, ikincisi sürgün olarak gelenler, üçüncüsü ise Yürük teşkilatı içinde yer alanlardır. Her
üçünde de temel gaye Rumeli'nin nüfuslandırılması ve askeri gücün arttırılmasıdır.