Yıl: 2 Cilt: 1 Sayı: 7 Temmuz, Ağustos, Eylül 2012 - Ahmediye Cemaati

Maneviyat
Minhacü’t Talibîn’den
Minhacü’t Talibîn (Arayanların Yolu ) adlı bu eser, Vadedilen Mesih ve Mehdi’nin as 2. Halifesi Hz.
Mirza Beşiruddin Mahmud Ahmed’in ra 27 Aralık 1925 yılında senelik “Jalsa Salana” toplantısındaki
konuşmasıdır.
BÖLÜM 6
Yüce Ahlaklar neden önemlidir?
Ahlakların ne olduğunu anlattıktan sonra şimdi
de, “Neden yüce ahlaklar için çabalayalım ve
neden düşük ahlaklardan kurtulalım,” sorusuna
gelelim.
Batılı düşünürler felsefi konulara önem verdikleri
için, bu soruya da özel ehemmiyet ve önem
vermişlerdir. Araştırmacılar derinlemesine düşündükten
sonra, “Yüksek ahlaklar kendi zatında
iyi şeylerdir. Bu yüzden başka herhangi bir
gerekçe olmasa da, sırf iyi bir şey oldukları için
onları yapmalıyız,” demişlerdir.
Müslüman düşünürler ise “Ahlaki davranışların
arkasında sevap kazanma niyeti olmalıdır,” demişlerdir.
Hatta İmam Gazali bunu vurgulamak
için, “Birisi sağlığını düşündüğü için zinadan sakınırsa,
muttaki 1 değildir” demiştir.
Batı hayranları hemen itiraz ederler.
a) Sevap gibi bir beklentisi olan bir doktor
aslında bir tüccar değil mi? Öyleyse ona
neden iyi diyelim?
b) Eğer birisi zinadan sağlığını düşünerek de
sakınsa, neden iffetli sayılmasın. Eğer iffetli
değilse, şeriatın zinadan menetmesinin
gerekçesi nedir? Eğer niyeti sevap elde
etmek değilse, ahlak sayılmaz diyorsunuz.
Peki, Allah cc neden sevap verir? Onu
dinlediğimiz, emrine uyduğumuz için değil
mi? Ama soru şudur: “O’nun emirlerinin bir
hikmeti var mıdır?” Eğer yok ise, şeriat
anlamsızlaşır, fuzuli bir şey olur. Eğer varsa,
o zaman birisi aynı hikmeti göz önünde
bulundurarak bir iş yaparsa, neden ahlaklı
1 Takva sahibi
sayılmasın? Emri verirken Allah’ın cc aklında
olan hikmeti, işi yaparken o da aklına
getiriyorsa, neden değeri düşmüş olsun.
Örneğin eğer zinadan sakınma emrinin
arkasında sağlık ve toplumun huzuru ve
emniyetiyle ilgili hikmetler varsa, neden
aynı hikmetleri düşünen ahlaklı sayılmasın
ve sevap denilen şeyi de hak etmiş
olmasın? Oysa eğer zinadan sakınmak
emrinin arkasında hiçbir hikmet yok ise, bu
Allah’ın cc şeriatını da anlamsız kılar. O,
“Öylesine bir emir vermiştir,” demek
zorunda kalırız.
İlk itiraz, müminin bir nevi tüccar olduğuna dairdir.
Oysa gerçek şudur ki, bu işin ticaretle hiçbir
alakası yoktur. Falanca işi yapan şu bedeli
alacaktır ve falanca işten sakınan da şu bedeli
gibi bir karar, insanın yaratılışından önce verilmiştir.
Dolayısıyla bu ticaret değil, ödüldür. Ticarette
insan malının bedelini kendisi koyar.
Burada ise bedeli çok önceden belirlenmiştir ve
doğal bir bedeldir. Amacımız Allah’ı cc razı etmek
olsa da, olmasa da, bu bedeli her zaman
alırız. Bu sebepten, bu zaten bir ticaret değildir.
Ticaretin kuralları vardır. Ticarette birisinde biraz
malı olur, diğerinde de ise para. Mal sahibi
malını satıp satmama konusunda da serbesttir.
Burada ise durum tam tersinedir. Çalıştırmak isteyen
bedelini de belirlemiştir. Yapacak olan ise
bir talepte bulunmamıştır. Bir fark daha vardır.
Biz zaten Allah’a cc muhtacız. Sevap için yaptığımız
işler olmasa bile, var oluşumuz dahi
O’nun ihsanıdır. Birisi olmadan eğer varlığımız
bile kalmıyorsa O’nun şartlı ödüllerine ticaret
diyemeyiz. Ticaret, tanısak da tanımasak da, ancak
karşısında gani olduğumuz, muhtaç olmadığımız
birisiyle yapılır.
56