Yıl: 2 Cilt: 1 Sayı: 7 Temmuz, Ağustos, Eylül 2012 - Ahmediye Cemaati

Maneviyat
Senin gibi bir efendinin bana eziyet vermesi
hayret vericidir. Hâlbuki Bağdat iyilik
dolu bir yerdir.
Dostum gördüğüm kadar sen küfür söyleyerek
beni anmaktasın. Neden? Hâlbuki
senin ahlakın, göz ardı etmeyi gerektirir.
Verdiğin her şeyi hediye olarak kabul ettik.
Biz dostluk elini uzatmak istedik ve
içimiz iyice ferahladı.
Şimdi sen de cevabımı hediye olarak kabul
et ve (unutma ki) başlayan sendin.
Tırnaklarımı düşmanın vücuduna sapladığımda,
sonu ibret verici ve fâsit bir hale
düşüren azap olur.
Bana sevgi ve barış duygularıyla gelmen,
ziyaretçiler için müjde ve başarı olacaktır.
Eğer su dalgalarına yaklaşmıyorsan, o
zaman rüzgâr esintileri sana bir damla su
dahi vermezler.
Çalışıp çabaladığında dağlardan bile suyun
sızması mümkündür. Ama yere yapışıp
oturmak, ancak insanı helâk eder.
Dostum, iyiliğini isteyip samimi ilişkilerimizin
gelişmesi için gayret gösterdim.
Samimiyetim lafta değil, içtendir. Bu konuda
şaka etmeyecek kadar ciddiyim.
42