Yıl: 2 Cilt: 1 Sayı: 7 Temmuz, Ağustos, Eylül 2012 - Ahmediye Cemaati

Maneviyat
rica ediyorum. Böylelikle dünyanın her tarafında
gerçek barış ve adalet tesis edilene kadar,
bizler umudun titrek ve cılız ışığını muhafaza
edebilmeliyiz.
Yer altı füze rampasındaki bir nükleer füze
Büyük veya küçük birçok ülkenin elinde nükleer
silahlar bulunmaktadır.
Hatırımızda bulundurmalıyız ki, insanoğlunun
çabaları başarısız olursa, o zaman Yüce Allah cc
insanlığın akıbeti hakkında Kendi hükmünü uygulayacaktır.
Çok daha hayırlı olan ise, Allah cc
Hükmünü harekete geçirip insanları Kendine
yönelmeye ve insanlığın haklarını yerine getirmeye
zorlamadan, yeryüzündeki insanların bu
kritik hususlara kendiliklerinden dikkat etmeye
başlamalarıdır. Çünkü Yüce Allah cc harekete
geçmeye mecbur kalırsa, O’nun gazabı insanı
gerçekten şiddetli ve korkunç bir şekilde kuşatacaktır.
Günümüzde Allah’ın cc hükmünün kendini korkunç
bir şekilde gösterme şekli, bir başka Dünya
Savaşıdır. Şüphe yok ki, böyle bir savaşın etkileri
ve yıkımı bu savaş ve bu nesille sınırlı
kalmayacaktır. Doğrusu onun dehşet veren sonuçları,
gelecek birçok nesilde kendini sergilemeye
devam edecektir. Böylesi bir savaşın feci
sonuçlarından sadece biri, onun bugün ve gelecekte
yeni doğacak bebekler üzerinde bırakacağı
etkilerdir. Bugün mevcut silahlar öylesi
tahrip edici etkilere sahiptirler ki, çocukların nesiller
boyu ciddi genetik ve fiziksel kusurlarla
doğmalarına yol açabilirler.
Japonya, İkinci Dünya Savaşı sırasında nükleer
bombaların saldırısına maruz kalmak suretiyle,
atom savaşının nefret uyandıran sonuçlarını yaşamış
bir ülkedir. Japonya’yı ziyaret eder ve insanları
ile görüşürseniz, onların gözlerinde ve
sözlerinde bugün hala mutlak bir korku ve savaşa
karşı nefret bulunduğunu görürsünüz. Lakin
o günlerde kullanılan ve geniş çapta yıkımlara
sebep olan nükleer bombalar, bugünlerde
çok küçük ulusların elinde bulunan atom silahlarından
bile daha az güce sahiptiler.
Üzerinden yetmiş yıl geçmiş olduğu halde Japonya’da
söylenen, yeni doğan bebekler üzerinde
atom bombasının etkilerini hala açıkça
göstermeye devam ettiğidir. Birisi mermi ile vurulduğunda,
onun kimi zaman tıbbi bir müdahale
sonucu iyileşmesi olasıdır. Ancak bir nükleer
savaş patlak verecek olsa, ateş hattındakilerin
böyle bir şansları olması söz konusu bile
değildir. Aksine o insanları, anında ölmüş ve
heykeller gibi donuk bir halde buluruz. Derileri
ise tamamen eriyip gitmiştir. İçme suyu, yiyecek
ve bitkilerin tamamı radyasyon tarafından kirletilip,
etki altında kalacaklardır. Böylesi bir kirliliğin
ne tür hastalıklara sebep olabileceğini sadece
tasavvur etmek mümkündür. Direkt olarak
isabet almamış ve radyasyonun etkilerinin nispeten
az olduğu yerlerde bile hastalık ve rahatsızlık
riski çok yüksek olacak ve gelecek nesiller
daha büyük riskler taşımaya devam edecekler.
Bunun içindir ki, daha önce de söylediğim gibi,
böylesi bir savaşın yok edici ve yıkıcı etkileri savaşın
kendisi ve akıbeti ile sınırlı kalmayacak ve
nesilden nesile geçip duracaktır. Bunlar, işte
böyle bir savaşın gerçek sonuçlarıdır. Hâlbuki
bugün buluşlarından çokça gurur duyan kimi
bencil ve ahmak insanlar, geliştirdiklerini dünya
için bir hediye olarak betimlemektedirler.
Gerçek şu ki, nükleer enerji ve teknolojinin sözde
faydalı yönleri son derece tehlikeli olabilir ve
dikkatsizlik ya da kaza sonucu geniş çaplı bir
yıkıma yol açabilir. Bizler böyle felaketlere tanık
olduk. Bir tanesi 1986 senesinde şimdilerde Ukrayna’da
bulunan Çernobil’de gerçekleşti. Diğeri
ise daha geçen sene Japonya’daki deprem ile
tsunaminin ardından yaşandı ve yarattığı tehlike
ile ülkede büyük korku doğurdu. Böyle olaylar
meydana geldiğinde ise, etkilenen bölgelerde
yeniden yerleşim başlatmak son derece zordur.
Yaşanan benzersiz trajik tecrübe sebebiyle,
Japonlar son derece ihtiyatlı olmaya başladılar
17