Yıl: 2 Cilt: 1 Sayı: 7 Temmuz, Ağustos, Eylül 2012 - Ahmediye Cemaati

daha çok ihtiyaç duyduğu gerçeği hakkında bilinçlendirilmesi,
elzem bir durumdur.
Müslüman Ahmediye Cemaatine gelince, bizler
ne zaman ve nerede fırsat doğarsa, orada açıklıkla
dünyanın içine sürüklendiği yıkım ve tahribattan
korunması için tek yolun, hep birlikte
sevgi, şefkat ve toplum algısını yaymak olduğunu
ifade edip, görüşümüzü ortaya koyarız.
Her şeyden önemli olan ise, dünyanın tek İlah
olan Yaratanını tanımasının artık gerekli olduğudur.
O’nu tanımak, bizleri O’nun yarattıklarına
karşı sevgi ve şefkate yöneltecektir. Bu kişiliğimizin
bir parçası haline geldiğinde ise, bizler
Allah’ın cc sevgisini elde edenler olmaya başlayacağız.
Bizler sesimizi, dünyada barış için daima yükseltiriz.
Kalplerimizde hissetliğimiz acı ve keder,
bizleri çabalamak, insanoğlunun ızdırabını dindirmek
ve dünyayı yaşanacak daha iyi bir yer
haline getirmek üzere uyandırmaktadır. Şüphesiz
bu faaliyetimiz, hedefimize ulaşmak yolundaki
çabalarımızdan sadece bir tanesidir.
Daha önce de söylediğim gibi, sizler de bu şerefli
arzuları taşımaktasınız. Öte yandan ben,
birçok kez siyasetçilere ve dini liderlere barış
için çaba sarf etmeleri talebi ile başvurdum.
Şimdi tüm bu çabalara rağmen, bizler vesvese
ve karışıklıkların dünya genelinde yayılıp artmaya
devam ettiğini görmekteyiz. Bugünün dünyasında
öyle çok çekişme, huzursuzluk ve keşmekeş
bulunmaktadır ki. Bazı ülkelerde halktan
gruplar kendi içlerinde savaşıp mücadele etmekteler.
Başka ülkelerde ise, halk hükümetle
savaşmakta ya da tersi bir şekilde yöneticiler
kendi vatandaşlarına saldırmaktalar. Terörist
Maneviyat
gruplar anarşi ve fitne yakıtını kendi çıkarlarını
elde etmek üzere doldurup, masum kadınları,
çocukları ve yaşlıları rastgele ördürmekteler.
Bazı ülkelerde sırf kendi çıkarlarını elde etmek
adına siyasi partiler birbirleriyle mücadele etmeyi,
ülkenin hayrı için bir araya gelmek yerine
tercih etmekteler. Kimi hükümetleri ve ülkeleri
ise, bakışlarını sürekli diğer ülkelerin kaynaklarına
kıskançça dikmiş olarak görmekteyiz. Dünya
üzerindeki süper güçler de üstünlüklerini korumak
adına tüm çabalarını ortaya koymakta ve
bu amaç uğruna her yolu mübah saymaktalar.
Bütün bunları hatırımızda bulundurduğumuzda,
ne Müslüman Ahmediye Cemaatinin ne de
halktan insanlar olarak sizlerin, bu konuda
olumlu değişimler sağlayabilecek politikalar belirleme
gücü ve yetkisi bulunmadığı aşikârdır.
Bunun sebebi, bizlerin herhangi bir idari yetkimiz
veya mevkiimizin bulunmamasıdır. Aslında
daha da ileri giderek şunu söylemeliyim ki, dostane
ilişkiler geliştirdiğimiz ve bizimleyken daima
bizimle hemfikir olan siyasetçiler bile, düşüncelerini
açıkça söyleyecek imkâna sahip değillerdir.
Aksine, onların da sesleri bastırılmaktadır
ve görüşlerini ortaya koymaları engellenmektedir.
Bu, ya parti politikalarına uymak zorunda
bırakıldıklarından ya da muhtemelen diğer
dünya güçlerinin dış baskıları sonucu veyahut
da üzerlerinde baskı oluşturan politik işbirlikleri
sebebiyledir.
Bütün bunlara rağmen, her sene burada Barış
Sempozyumuna katılan bizler, barışın tesisi için
mutlaka büyük bir arzu taşıyoruz ve şüphesiz
tüm dinler, tüm uluslar ve tüm ırklar ve kesinlikle
tüm insanlar arasında sevgi, şefkat ve kardeşlik
bağlarının kurulmasının gerekliliği hakkında
duygu ve düşüncelerimizi dile getiriyoruz. Buna
rağmen, yine de bu görüşümüzü gerçekten ortaya
koymak konusunda maalesef aciz kalmaktayız.
Hasretini çektiğimiz sonuçlara ulaşmak
için, ne yaptırımımız, ne de imkânlarımız bulunmakta.
Birkaç sene önce gene bu salonda bir Barış
Sempozyumu sırasında dünya barışının tesisi
için yollar ve yöntemleri detayla zikrettiğim bir
konuşmamı hatırlamaktayım. Orada Birleşmiş
15