İçindekiler - Ahmediye Cemaati

Maneviyat
Bunları elde etmek için de her daim duaya
sarılın. Geceleri kalkın, teheccüdlerde Allah’tan
cc sevgisini isteyin. Karanlık içinde o
aydınlığı arayın.
Gaybe imanımızın tam olabilmesi için, tek
yol namazdır. Varımız, yoğumuz namazdır.”
Aslında yalnızca gaybe iman bile, bizi dua ve
ibadetlerde lezzet almaya götüren bir yoldur.
Hâlbuki biz sorulduğunda ezbere bir şekilde,
evet gaybe inanıyorum deyip geçiyoruz.
Bu noktada aslında farkına varamadığımız
çok büyük bir tehlike gizlidir.
Kuran-ı Kerim'de münafıklarla ilgili olarak
Bakara suresi 9. ayet-i kerimesinde Allah'u
Teâlâ şöyle buyurmaktadır:
"Onlar kendi akıllarınca Allah'ı ve müminleri
aldatırlar. Hâlbuki onlar ancak kendilerini
aldatırlar ve bunun farkında değildirler."
Kimsenin Allah’ı cc (hâşâ) kandırması söz konusu
olamaz. İnsan, ancak kendi kendini aldatabilir.
Ayette bahsedilen münafıkların,
namaza tembellik içinde durduklarından ve
namazı gösteriş için kıldıklarından bahsedilmektedir.
Onların niyetlerini ise Allah cc
çok iyi bilmektedir.
"Ve o namaz içinde Allah'ı cc pek az zikrederler,"
denilmektedir.
Yani onlar, namaz sırasında başka işlerle
meşgul düşünceler içerisindedirler, çünkü
bu gibilerin amacı namaz kılmak değil sadece
gösteriştir.
Bu münafıklık meselesi mümin insanı da rahatsız
eder ve düşünmesine vesile olur.
"Acaba bende de bir münafıklık var mı?"
Resulullah sav döneminde de bu böyleydi.
Ashab-ı kiram bile bazen bizde münafıklık
var mı diye şüphe ederlerdi. Ama Resulullah
Efendimiz sav çok açık bir şekilde meseleyi
açıklamıştır.
Resulullah Efendimiz sav münafıklığın çeşitli
tanımlarını yaparak şöyle demiştir: "Münafık
iki sürünün arasında kalmış bir koyuna benzer.
Hangisine katılacağını bilmez. Tam karar
veremez."
Diğer bir hadiste ise şöyle rivayet edilmektedir:
"Münafığın dört alameti vardır. Birincisi,
konuştuğu zaman yalan söyler. İkincisi,
söz verdiği zaman yerine getirmez. Üçüncüsü,
emanete hıyanet eder. Dördüncüsü, biriyle
tartıştığı zaman, kötü sözler sarf eder."
Yine Resulullah sav , "Ey iman edenler, dilinizle
iman etmiş olanlara eziyet vermeyin ve başkasının
ayıplarını kurcalamayın." demiştir.
Eğer birisi, bir Müslüman’ın ayıplarını arıyorsa,
Allah o kişinin ayıbını mutlaka ortaya
çıkaracaktır. Aslında bu, bugünlerin büyük
bir hastalığıdır. İnsanlar başkalarının güzellikleri
yerine, onların ayıplarından bahsetmeyi
daha çok sevmektedirler. Hatta kimde
ne ayıp var diye daha da kurcalayıp durmaktan
kendilerini alamazlar.
Günümüzde Müslümanlar arasında bu münafıklık
hastalığı maalesef çok yaygındır.
Hatta Müslümanlara çok şey isnat edilmekte,
yani takiye yapılmaktadır. Sonuçta görünürde
başkasın, ama için de başka türlüdür.
Eğer birisinin hoşuna gitsin diye dini olduğundan
daha yumuşak gösteriyorsan, bu da
günahtır. Çünkü bu, kendini (hâşâ) Allah'ın cc
yerine koyuyorsun demektir. Hâlbuki İslam
münafıklığı reddeder.
Kuran-ı Kerim diyor ki, “Onlar gösteriş yaparlar.”
İşte bir amelde bir zerre kadar da olsa,
yüzde yüz de olsa gösteriş azı ile de çoğu
ile de gösteriştir. Nasıl bir insan bir kilo sütün
içine tek bir damla pislik atsa da, süt ister
istemez pislenir ve haram olursa, gösteriş
de aynen böyledir. Burada niyette o denli
önemlidir.
Vâdedilen Mesih as şöyle buyurmuştur: “Ben
münafıklardan hoşlanmam. Çünkü Allah-u
Teâlâ Kuran-ı Kerim’de “Münafıklar cehennemin
en dibinde olacaklardır” buyurmuştur.
Biliniz ki münafık insan kâfir insandan
daha beterdir. Neden? Çünkü kâfirin içinde
cesaret ve karar verme gücü vardır. Neye
inanıyorsa açık açık söyler. Eğer size muhalifse,
açıkça muhalifliğini ortaya koyar ve karar
verme gücü ile bunu yapar. Düşmanlığını
da saklamaz. Ama münafığın içinde şecaat
yani cesaret ve karar verme gücü yoktur ve o
içini devamlı gizli tutar.”
“Eğer bir kimse benim cemaatime girip ikiyüzlülükten
vazgeçmiyorsa, o bu cemaatten
uzak kalır, uzaklaşır. Ve biliniz ki, Allah-u
41