İçindekiler - Ahmediye Cemaati

tıp dışarı çıktığımızda mı söyleyeceğiz? Böyle
yapmak Peygamberimiz’in sav sözü ile
uyuşmayacaktır. Siz özel bir isteğinizi bir
kimseye söylerken çekinerek söylerseniz ve
kimse duymasın diye ona iyice yaklaşırsınız.
İşte namazda da Rabbimize yakın iken dualarınızı
iletin. Çünkü O’na en yakın olduğunuz
zaman ancak o secde anıdır.
Yine Resulullah sav ashabına “Secdede çok çok
dua ediniz” diye buyurmuştur. Bunu söylerken
orada Selman Farisi ra gibi Arap olmayan
bazı ashap da vardı. Resulullah sav ona, sen
Arapça’yı iyi bilmiyorsun, secde de Arapça
edilecek duaları ezberle, dememiştir. Buradan
da anlıyoruz ki; herkesin kendi dilinde
mümkün olduğunca dua etmeye çalışması
lazımdır. Namazının her rükûundan sonra
insan kendi diliyle isterse saatlerce dua edebilir.
Mesela secdede üç kere "Sübhane
Rabbiyel A'lâ" dedikten sonra Allah’a cc hamd
edip Resulullah’a salât getirmeli ve kendi dilinde
dua etmelidir.
İşte Resulullah'ın sav sünnetine uygun hareket
edilerek bilinçle ve anlamıyla kılınan namaz,
muhakkak yerlerde sürünen bir namaz olmayacaktır
ve ayağa kalkacaktır. Böyle olunca
insan namazdan tat almaya başlayacak ve
duada da ilerleyebilecektir.
Bu ilerleme ahiret korkusu olan insan için
bir gerekliliktir. Böyle bir ilerlemeyi o insan
hissedemezse, muhakkak içinde bir eksikliği
daima taşıyacak ve nedenini anlayamadığı
huzursuzluklar yaşabilecektir. Çünkü hayatının
gayesi aslında dua lezzetine ulaşmaktır,
namaz lezzetine ulaşmaktır.
İkinci belirti ise Allah’ın verdiklerinden
O’nun yolunda harcamaktır. Bu gaybe inanan
insanların diğer vasfıdır.
Bakara Suresinin ilk ayetlerinde Allah-u Teâlâ
takva sahibi insanların halini anlatır ve
der ki "Onlar kendilerine verdiklerimizden
Allah cc yolunda harcarlar".
Dikkat ediniz, onlara para verdik, ondan
harcarlar denilmemiştir. Kendilerine ne verdiysek,
ondan Allah cc yolunda harcarlar, denilmiştir.
Maneviyat
Gaybe inanan mümin hiçbir şeyi sahiplenmez
ve hiçbir şeyi kendinden bilmez. Aslında
tüm bu saydıklarımız Allah’ın cc üzerimizdeki
nimetleridir. Dolayısıyla bu nimetlerden
şimdiden Allah cc yolunda harcayayım ki, Allah’ın
cc sevgisine nail olayım, diye düşünülmelidir.
Allah sevgisi duasız elde edilemez.
Peygamberimiz sav Hz. Davut’un as bir duasını
her gün okurdu. Oysa Allah sevgisi açısından
Davut peygamberin durumundan kendi durumu
mutlaka daha üstündü.
Bu dua şöyledir:
"Allahümmerzukni hubbeke ve hubbe mena
habbeke ve hubbe yukarribun aleyh vec'al
hubbeke ehabbe ileyye minel mâil baîd"
"Ey Allah, Sen kendi sevgini ve seni sevenlerin
sevgisini, sana yaklaştıran her şeyin sevgisini
bana rızık olarak ver ve senin sevgin
bana, çölde susuz kalmakta olan bir insan
için soğuk su ne kadar aziz ise o kadar aziz
olsun."
Ancak insan bu makama bir günde gelemez.
Duasından hemen lezzet alamaz. Mesela bir
hırsız kalpten tövbe etse de bir günde evliya
olamaz. Bu insanın ahlaken o yüce seviyeye
gelmesi için bir tekâmül gereklidir. Bu da
yavaş yavaş ve meşakkatle, çaba göstererek
olur.
O nedenle Allah cc namazı koydu. Namaz bu
gelişmeyi sağlamak için yegâne yolunuzdur.
Bu yol namazsız gidilebilecek bir yol, bu engel
de namazsız aşılabilecek bir engel değildir.
Namazınızı kılmaya çalışınız. Zorluklarınız
var ise, belki de o konu ile ilgili kolaylıklardan
haberdar değilsinizdir. Araştırınız ve
öğreniniz. Namazsız bir hedefe ulaşamazsınız.
Önce namaza sıkı sıkı sarılın. Ondan sonra
Allah cc yolunda, Allah cc için ve zaten
Allah cc tarafından size verilmiş olanlardan
size zor gelse bile harcayın. Bugün zamanını
Allah cc yolunda harcamak, para harcamaktan
daha zor bir hale gelmiştir. Kendinize hedefler
koyun, ben haftada şu kadar zamanımı
Allah cc rızası için harcayacağım, aldığım paranın
şu kadarını Allah cc rızası için harcayacağım
diye.
40