İçindekiler - Ahmediye Cemaati

fedip bir cemaatte temel dini bilgi öğretmeye
gidenler) sık sık tembihlediğimiz şekilde
kendi yemeklerini ceplerinden temin etmelidirler.
Bu konuda cemaatin zihniyeti değişmediği
müddetçe, mürebbi böyle bir durumla
karşılaşıp mecbur kaldığı takdirde
kerhen ikramlarınızı kabul edecektir. Ama
sizler mürebbinin onuru ve saygınlığını göz
önünde bulundurmak zorundasınız.
Bazı bölgelere bir mürebbi gittiğinde, oradaki
zengin takımı onu küçük görür. Hâlbuki
hayatını Allah için vakfedip, insanoğlu ondan
manevi feyiz alabilsin diye uzun bir müddet
Allah’ın dinini öğrenen ve Allah’ın dini için
çok az bir miktar parayla hayatını idame ettirme
ahdinde bulunan kimse, size uğradığında,
izzet sahibi olan Rabbinin dergâhının
kölesi ziyaretinize gelmiş demektir. Her
onur, şeref ve izzet Allah’a aittir. Peki, o zaman
Allah’ın dergâhındaki fakirden daha şerefli,
saygın ve onurlu kim olabilir?
Ama hali vakti yerinde olan, dünyevi şeref
elde etmiş veya saygın bir mesleğe sahip olmuş
dünyaya düşkün kimseler, “Biz mürebbiden
daha saygın kimseleriz. Bundan ötürü
cemaat içinde mürebbiden daha ziyade saygı
görmeliyiz ama biz mürebbiye hakkı olan
gereken saygıyı göstermek zorunda değiliz
diye düşünüyorlarsa, bundan daha büyük
sefihlik (aptallık) olabilir mi? Biliniz ki izzet
ve şeref Allah indinden nasip edilir. Onun
için her şeref, izzet ve onur kendini Allah’a
vermiş kimsenin kucağındadır. Ondan daha
ziyade saygın kim olabilir?
Cemaat içinde birbirinden bağımsız olarak
görev yapmakta olan bu üç nizamın aralarında
hiç bir çatışmanın olmaması için hep
uyanık durmalısınız. 1
Vadedilen Mesih’in IV Halifesi Hz. Mirza Tahir
Ahmed ra 8 Ekim 1982’de Londra’daki
Fazl Camiindeki Cuma hutbesinde şöyle buyurmuştu:
Hayatlarını Allah yolunda vakfetmiş olanlarla
toplum özel bir işbirliği içinde olmalıdır.
Toplumun tümü ve cemaatin hepsi onlarla
işbirliği içinde olmadığı müddetçe, onlar
kendi hedeflerinde başarılı olamazlar. Sadece
işbirliği yeterli değildir. Toplumun içinde
onların saygın bir yeri ve makamı olmalıdır.
Ama üzülerek müşahede ettim ki, bazı cema-
Maneviyat
atlerde bazı kimseler, mürebbilerin hak ettikleri
saygıyı onlara tam manasıyla göstermezler.
Bu kimseler onların işlerini öylesine
acımasızca eleştirirler ki, bu tenkit mürebbilerin
yüreklerini paramparça eder. Onlar çok
üzülmelerine rağmen bundan hiç bahsetmezler.
Hâlbuki Allah yolunda hayatını vakfetmiş
olanlar saygı ve sevgiyi hak ederler. Onlarla
her sahada işbirliği yapılmalıdır. İngiltere’de
değil ama dünyanın her bölgesinde bazı
kimseler, mürebbi sanki onların şahsi hizmetçileriymiş
gibi davranırlar.
Allah’ın lütfuyla Vadedilen Mesih’in as terbiyesi
neticesinde hazırlanan mürebbilerimiz
diğer insanlardan farklıdırlar. Onlardan büyük
bir kitle kendi yeteneklerine göre, en
yüksek seviyede tahsil gördü ve daha sonra
hayatlarını vakfetti. İki seçenekleri vardı;
dünyaya meyletmeleri veya kendilerini Allah’a
takdim etmeleri. Onlardan bazı kimseleri
şahsen tanıyorum. Onlar eğer dünyaya
dağılsalardı, bugün daha zengin oldukları
için onlara saygıda kusur eden kimselerden
bile daha zengin olurlardı. Gelirleri onlardan
daha ziyade olurdu. Dünyevi makam açısından
onlardan daha yüksek saygın bir yerde
olurlardı. Ama onlar hallerinden memnundurlar.
Çünkü ecirleri Allah indindedir. Bu
yüzden onlar için hiç kaygım yok. Ama onlara
karşı uygunsuz tavırları takınanlar için
kaygılıyım. Onlara Allah’ın öfkesinin inmesinden
korkuyorum. Çünkü hayatlarını Allah’a
takdim etmiş olanlara karşı uygunsuz
davranışlarda bulunan kimselerden Allah
hoşlanmaz. Böyle kimselerin bu konuda
dikkatli olmaları gerekir. Siz onlara iyi muamele
yaptığınız zaman, onlar bunu kabul
etmek ve geriye çevirmek konusunda serbesttirler.
Tarafınızdan gösterilen iyi bir
davranışı kabul etmekle, size teşekkürlerini
bildiriyorlar demektir. İyiliklerinizin karşılığında
müteşekkir olmaları size köle oldukları
anlamına da gelmez. 2
Raşit Paktürk
36
1 Hutbat-ı Nasir, c.1, s.491-492
2 Hutbat-ı Tahir, c.1, s.186-187