İçindekiler - Ahmediye Cemaati

Maneviyat
ğine ve böylece insanların günahlarını aklayacağına
dair sevinç içinde değildi. Bilakis
çarmıha gerilmekten tedirgin ve endişe içindeydi.
Rabbi ile daima canlı bir ilişkisi ve dualara
da güveni vardı. Matta’da şöyle yazmaktadır:
“İsa onlara şu karşılığı verdi: “Size doğrusunu
söyleyeyim, eğer imanınız olur da kuşku
duymazsanız, yalnız incir ağacına olanı yapmakla
kalmazsınız; şu dağa, “Kalk, denize
atıl” derseniz, dediğiniz olacaktır. İman ederek
dua ettiğinizde, dilediğiniz her şeyi alacaksınız.
1 ” Demek ki İsa as duanın en güçlü silah
olduğunu ve bununla düşmanlara galip
gelinebileceğini biliyordu. Nitekim çarmıha
gerilmesinden bir kaç saat önce sabır ve ciddiyetle
kurtarılması için dua etmişti. Luka’da
şöyle yazmaktadır:
“Onlardan bir taş atımı kadar uzaklaştı ve diz
çökerek şöyle dua etti: “Baba, senin istediğine
uygunsa, bu kâseyi benden uzaklaştır. Yine
de benim değil, senin istediğin olsun.”
Gökten bir melek İsa’ya görünerek onu güçlendirdi.
Derin bir acı içinde olan İsa daha da
hararetle dua etti. Teri, toprağa düşen kandamlalarına
benziyordu. 2 ” Yine Matta’da
şöyle yazmaktadır:
“Onlara, “Yüreğim ölüm derecesinde kederli”
dedi. “Burada kalın, benimle birlikte uyanık
durun.” Biraz ilerledi, yüzüstü yere kapanıp
dua etmeye başladı. “Baba” dedi, “mümkünse
bu kâse benden uzaklaştırılsın. Yine de
benim değil, senin istediğin olsun. 3 ”
Bu dua kesinlikle sadece formaliteden ibaret
bir dua değildi. O öldürülmek değil, ölümden
kurtarılmak istiyordu. Duasının sonunda
söylediği “benim değil, senin istediğin olsun”
sözleri “İnşallah” ile dualarını bitiren tüm
muttakilerin âdetidir. İsa as “Baba ile ben bir
birliğiz” demişti. Bunlar nefsini yenmiş ve
yalnız Allah’ın cc isteğine göre hareket eden
tüm tasavvufçuların sözleridir. İsa as duasının
kabul olduğuna inanıyordu ve çarmıhta Allah’ın
cc planını henüz anlamamış olmasından
dolayı şaşkınlık içinde “Tanrım, tanrım beni
neden terk ettin?” diye bağırdı. Ancak Allah cc
onu terk etmemişti. O’nun planı İsa’yı as en
büyük tehlikeden kurtarmak ve Yahudilerin
İsa’yı as ölü sandıkları halde baygın olarak
çarmıhtan indirmeleriydi. İsa’nın as çarmıha
gerilmesinden önceki gece Getsemani bahçesinde
ettiği dualarının kabul olduğuna
Pavlus bile ittifak ediyordu. İbranilere yazdığı
mektubunda şöyle anlatmıştır: “Mesih,
yeryüzünde olduğu günlerde kendisini
ölümden kurtaracak güçte olan Tanrı’ya büyük
feryat ve gözyaşlarıyla dua ve yakarışta
bulunmuş ve Tanrı korkusu nedeniyle işitilmişti.
4 ”
İsa as ise Filistin’de kendisinin ağır talihinin
ne olacağını biliyordu, ama bununla beraber
lanetli bir ölümle ölmeyeceğini de biliyordu.
Bunu, kendisini bekleyen talihini Hz. Yunus’unkine
as benzetmesinden öğreniyoruz.
Yahudiler İsa’dan as doğru olmasının bir delilini
istemişlerdi. İsa as ise Yahudilere Hz. Yunus’un
as işaretini vadetmişti. Matta’da şöyle
yazılıdır: “Bu arada bazı din bilginleri ve Farisiler
söz alarak şöyle dediler: “Öğretmenimiz,
senden doğaüstü bir belirti görmek istiyor.”
İsa onlara şu karşılığı verdi: “Kötü ve
vefasız kuşak bir belirti istiyor! Ama ona Yunus
peygamberin belirtisinden başka bir belirti
gösterilmeyecek. Yunus, nasıl üç gün ve
üç gece o koca balığın karnında kaldıysa, İnsanoğlu
da üç gün ve üç gece yerin bağrında
kalacak. 5 ” İsa’nın as Yahudilere bile doğruluğu
için verdiği bu tek işaret çok büyük önem taşımaktadır.
Bu işaret üç haber birden içeriyor.
İlki: İsa’nın as kaderi Yunus’un as kaderine
benzeyecek. Yunus as kavmi tarafından reddedilip
denize atılmış, denizde de onu bir balık
yuttuktan sonra o balığın karnında kalmıştı.
Aynen bunun gibi İsa as da Yahudiler
kendisini reddettikten sonra üç gün üç gece
yerin bağrında kalacaktı; yani kubbeli mezarında.
İkincisi: Yunus as balığın karnında canlı fakat
baygın kalmıştı. İsa’da as üç gün üç gece yerin
bağrında canlı fakat baygın kalacaktı.
1 Kitab-ı Mukaddes, Matta 21:21-22
2 Kitab-ı Mukaddes, Luka 22:41-44
3 Kitab-ı Mukaddes, Matta 26:38
4 Kitab-ı Mukaddes, İbraniler 5:7
5 Kitab-ı Mukaddes, Matta 38-40
27