ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

de bedensel bir biçim almış toplumsal-ideolojik çelişkilerin birlikte
varoluşunu yansıtır. Heteroglossia’nın bu “dilleri”, toplumsal
açıdan tipleştirici yeni “diller” oluşturarak çeşitli şekillerde birbirleriyle
kesişir.
Heteroglossia’nın bu “dilleri”nin her biri, diğerlerinden çok
farklı bir metodoloji gerektirir; her biri, farklılıkları belirtme ve birimler
tesis etmeye ilişkin tamamen farklı bir ilkeye yaslanır (bazıları
için bu ilke işlevseldir, bazıları için tema ve içeriğe dair bir ilkedir,
bazıları içinse, tam anlamıyla, toplumsal-lehçebilimsel bir ilkedir).
Bu nedenle, diller birbirlerini dışlamaz, daha ziyade, birçok
farklı şekilde birbirleriyle kesişir (Ukrayna dili, epik şiirin dili,
Sembolizmin başlangıçtaki dili, öğrencinin dili, belirli bir çocuk
kuşağının dili, sıradan entelektüelin dili, Nietzschecinin dili vb.)
“Dil” sözcüğünün kendisi bile bu süreçte tüm anlamını yitiriyor gibi
görünebilir pekâlâ -çünkü görünüşe göre, tüm bu “diller”in birbirleriyle
yan yana sıralanabileceği tek bir düzlem yoktur.
Ama gerçekte, bu dilleri yan yana sıralamamızı metodolojik
açıdan haklı çıkaran ortak bir düzlem kesinlikle mevcuttur: Heteroglossia’nın
tüm dilleri, kendilerine temel teşkil eden ve her birini
benzersiz kılan ilke ne olursa olsun, dünyaya dair özgül bakış
açıları, dünyayı sözcüklerle kavramsallaştırma biçimleri, her biri
kendi nesnesi, anlamı ve değeri tarafından karakterize edilen özgül
dünya görüşleridir. Bu halleriyle, hepsi de yan yana sıralanabilir,
karşılıklı olarak birbirlerine eklenebilir, birbirleriyle çatışabilir ve
diyalojik iç bağıntılar kurabilir. Aslında, birbirleriyle gerçek insanların
bilinçlerinde karşılaşıp birlikte var olurlar -her şeyden önce
de, roman yazan insanların yaratıcı bilinçlerinde. Aslında, bu diller
gerçek bir yaşam sürer, bir toplumsal heteroglossia ortamında mücadele
eder ve gelişirler. Bu nedenle, türe dayalı dillerin parodik biçemleştirilmelerini,
mesleki ve dönem-bağımlı dillerin, belirli kuşakların
dillerinin, toplumsal lehçelerin ve diğerlerinin muhtelif biçemlenme
ve örneklenme biçimlerini (sözgelimi, İngiliz mizah romanında
olduğu gibi) kendi içinde birleştirebilen romanın üniter
düzlemine dahil olabilirler. Roman yazan kendi temalarım orkestralamak
için ve amaçlarını ve değerlerini süzgeçten geçirerek ifade
69