ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

çimleri, diğer eğilimlere, taraflara, sanatsal yapıtlar ve kişilere yabancılaştırırlar.
Toplumsal önem taşıyan her dilsel edim -kimi zaman uzun bir
süre boyunca ve geniş bir çevre açısından- dilin, kendi anlamsal ve
anlatımsal etkisi altında kalan yönlerine kendi niyetini aşılayabilir,
bunu da onlara özgül anlamsal nüanslar ve değerlere ilişkin özgül
sezdirimler dayatarak yapar; böylece, slogan-sözcükleri, küfür-sözcükleri,
övgü-sözcükleri vb. yaratabilir.
Dilsel-ideolojik yaşamın herhangi belirli bir tarihsel uğrağında,
her toplumsal düzeyde her neslin kendi dili vardır; üstelik, her yaş
grubu da sonuçta, toplumsal düzeye, akademik kuruma ve diğer
katmanlaşma etkenlerine bağlı olarak farklılaşan kendi diline, kendi
sözcük dağarcığına, kendi belirli vurgulama sistemine sahiptir
(askeri okul dili, lise öğrencisinin dili, ticaret okulu öğrencisinin dili
tamamen farklı dillerdir). Bu, konuşuldukları toplumsal çevre ne
denli dar olursa olsun, toplumsal tiplemeci dillerin ortaya çıkardığı
bir durumdur. Hatta, bir aile jargonunun, örneğin, Tolstoy’da kendine
ait özel sözcük dağarcığı ve benzersiz vurgulama sistemine sahip
olan Irtenevlerin jargonu gibi, bir dilin toplumsal sınırlarını tanımlaması
bile olanaklıdır.
Son olarak, herhangi belirli bir uğrakta, toplumsal-ideolojik yaşamın
muhtelif devirleri ve dönemlerinin dilleri, birlikte yaşar. Günün
dilleri bile vardır: Bugünün ve dünün toplumsal-ideolojik ve
politik “gün”ünün belirli bir anlamda aynı dili paylaşmadığı söylenebilir;
her gün (kendi sloganları, kendi kınama ve övme tarzlarıyla),
başka bir toplumsal-ideolojik anlamsal “ilişki hali”ni, başka bir
sözcük dağarcığını, başka bir vurgulama sistemini yansıtır. Şiir,
“günleri” dilde kişisizleştirir, oysa düzyazı, daha sonra göreceğimiz
üzere, aralarındaki farkı genellikle kasten şiddetlendirir, onlara cisimleşmiş
bir temsil kazandırır ve çözülemez diyaloglarda diyalojik
olarak karşı karşıya getirir.
Dolayısıyla, tarihsel varoluşunun herhangi belirli bir uğrağında
dil, baştan aşağı heteroglot’tur: Şimdi ve geçmiş arasındaki, geçmişin
farklı dönemleri arasındaki, şimdinin farklı toplumsal-ideolojik
grupları arasındaki, eğilimler, ekoller, çevreler vb. arasında, hepsi
68