ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

varsaymaz (kuşkusuz, bizzat dilin hazine deposunda bulunabilecek
şeyler haricinde). Sözcük, nesnesinin çelişkili dilsel tanınma edimlerinden
oluşan kendine özgü bir tarihi olduğunu, bu tür tanınma
edimlerinde daima mevcut olan heteroglossia’yı unutur.
Oysa, sanatsal düzyazı yazarı için, aksine, nesne her şeyden önce
tam da adlarının, tanımlarının ve değer yargılarının toplumsal
olarak heteroglot çokluğunu açığa vurur. Nesnenin kendisinin el
değmemiş tamlığı ve tüketilemezliği yerine, düzyazı yazarı, toplumsal
bilinç tarafından nesnede inşa edilen bir yönler, yollar ve
patikalar bolluğu ile karşılaşır. Bizzat nesnenin içindeki içsel çelişkilerle
birlikte, düzyazı yazan, nesneyi kuşatan toplumsal heteroglossia’nın,
herhangi bir nesnenin etrafını saran dillerle harmanlanmış
Babil-Kulesi’nin açınlanmasına da tanık olur; nesnenin diyalektiği,
kendisini kuşatan toplumsal diyalogla içiçe dokunmuştur.
Düzyazı yazarı için nesne, aralarında kendi sesinin de tınlaması gereken
heteroglot seslerin odağıdır; bu sesler, yazarın kendi sesi için
gerekli olan artalanı, yaratır; bu artalan dışında yazarın sanatsal
düzyazısının nüansları algılanamaz, böyle bir artalan olmadan bu
nüanslar ses bulamaz.
Düzyazı sanatçısı, nesneleri kuşatan toplumsal heteroglossia’yı,
hatları kesinlik kazanmış bir imgeye, diyalojikleşmiş alt anlamlarla
dolu bir imgeye dönüştürür; bu heteroglossia’nın tüm temel sesleri
ve tınıları üstünde sanatsal olarak hesaplanmış nüanslar yaratır.
Ama daha önce de belirttiğimiz üzere, sanat-dışı hiçbir düzyazı
söylemi -gündelik, retorik, akademik herhangi bir biçiminde-
“çoktan telaffuz edilmiş” olana, “zaten bilinen”e, “ortak kanı”ya
vb. yönelmekten kaçınamaz. Söylemin diyalojik yönelimi, kuşkusuz
her söylemin özelliği olan bir fenomendir. Yaşayan her söylemin
doğal yönelimidir. Sözcük, nesneye uzanan çeşitli rotalarının
tümünde, yöneldiği tüm doğrultularda, yabancı bir sözcükle karşılaşır;
üstelik bu yabancı sözcükle canlı, gerilim yüklü bir etkileşime
girmekten geri duramaz. Nesnede ortaya çıkan yabancı sözcükle
bu diyalojik karşılıklı konumlanıştan gerçekten, baştan sona kaçınabilecek
tek insan, el değmemiş ve henüz dil yoluyla nitelenmemiş
bir dünyaya ilk sözcükle yaklaşan mitik Adem’dir. Somut ta­
55