ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

vertesi gibi, çeşitli konumlardan insanların kendilerini teklifsiz bir
ilişki içinde buldukları kamuya açık meydanın bir ikamesi olduğuna
daha önce dikkat çekmiştik. Böylece, dilenci prens ile tacir milyonerin
buluşması gerçekleşir. Karnavalesk tezat, kılık kıyafetlerinde
bile vurgulanmaktadır; Mişkin çok büyük kapşonlu ithal bir
pelerin ve tozluklar giymiştir; Rogozhin ise koyun pöstekisi ve postal
giymektedir.
Sohbet kendiliğinden başladı. Pelerin giymiş kumral genç adamın, yanık
tenli yol arkadaşının tüm sorgulayıcı sorularına yanıt vermeye istekli
oluşu ilginçti. Onun yersiz ve beyhude sorularından bazılarının
son derece küstahça oluşundan hiç rahatsız olmuyordu. [SS VI, 7;
Budala, I. Kısım, 1. bölüm]
Mişkin’in kendini açık etme konusundaki bu dikkate şayan istekliliği,
kuşkucu ve ketum Rogozhin’de de ona karşılık veren bir açık
sözlülüğün ortaya çıkmasına yol açar ve onu, Nastasya Filippovna’ya
olan tutkusunun öyküsünü mutlak bir karnavalesk dobralıkla
anlatmaya teşvik eder.
Romanın karnavallaşan ilk olayıdır bu.
İkinci olayda, Epançin’in evinde içeri kabul edilmeyi bekleyen
Mişkin, lobide kâhya ile gereksiz bir konu hakkında, para cezası ve
suçlunun çektiği nihai ahlâki vicdan azabı hakkında konuşmaya dalar.
Ve bu soğuk, resmi ve cahil uşakla içsel bir ilişki kurmayı başarır.
General Epançin’le daha ilk buluşmasında, toplumsal engelleri
aynı karnavalesk tarzda aşar.
Şu oiayrırkarnavallaşması da bir hayli ilginçtir: Madam Epanchin’in
oturma odalarındayken Mişkin, ölüm cezasına çarptırılmış
bir insanın bilincinin son anlarından söz eder (bizzat Dostoyevski’nin
yaşantıladığı bir şeyin otobiyografik açıklanışıdır bu). Eşik
teması burada, eşikle hiç ilgisi bulunmayan bir uzam olan oturma
odasının iç mekânına girer. Mişkin’in, Marie hakkındaki şaşırtıcı
öyküsü burada fazlasıyla yersiz kaçmaktadır. Bu olayın tümüne,
karnavalesk bir dobralık hakimdir; tuhaf ve aslında şüpheli bir ya-
309