ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

yarı-parodik edebiyatında hissedilir: öbür dünya hakkındaki parodik
tasvirlerde, parodik “İncil yorumları”nda vb. Son olarak, bu tür
geleneğinin gelişiminde çok önemli bir uğrak olarak, Ortaçağ’ın ve
Rönesans başlarının romansı edebiyatı bulunmaktadır -karnavallaşmış
menippea öğelerinin baştan aşağı kapladığı bir edebiyattır
bu. 21 Menippea’nın ortaçağ boyunca devam eden tüm gelişimi, yerel
karnaval folkloru öğeleriyle doludur ve Ortaçağ’da muhtelif dönemlere
özgü özellikleri yansıtır.
Rönesans boyunca -yani, edebiyat ve dünya görüşünün derin ve
neredeyse eksiksiz biçimde karnavallaştığı bir dönem boyuncamenippea,
dönemin tüm büyük türlerine sızar (Rabelais, Cervantes,
Grimmelshausen ve diğerlerinin yapıtları); burada aynı zamanda,
menippea’nın farklı Rönesans biçimleri de gelişir, tabii ki çoğu durumda
türün antik ve ortaçağ geleneklerini birleştirerek: Des Periers’in
Cymbalum mundi'si, Erasmus’un Deliliğe Övgü'sü, Cervantes’in
Novelas ejemplares'\eri, Satyre Menippee de la vertu du Catholicon
d’Espagne (1594, dünya edebiyatının en büyük politik yergilerinden
biri), Grimmelshausen, Quevedo ve diğerlerinin yergileri.
Modern dönemlerde menippea, karnavallaşmış diğer türlere derinden
derine sızarken, birtakım değişiklikler ve farklı isimler altında
kendi bağımsız gelişimini de sürdürür: “Lucianik diyalog”,
“ölülerin diyalogları” (antik geleneklerin egemen olduğu çeşitlemeler),
“felsefi masal” (Aydınlanma’ya özgü bir menippea çeşitlemesi),
“fantastik öykü” ve “felsefi peri masalı” (Romantizmin tipik
biçimleri, örneğin Hoffmann) ve diğerleri. Burada, modern dönemlerde
menippea’nın tipik tür özelliklerinin çeşitli edebi akımlarca
ve elbette çeşitli biçimlerde yenilenerek yaratıcı yöntemlerle kullanıldıklarına
dikkat edilmesi gerekir. Böylece, sözgelimi Voltaire’in
rasyonalist “felsefi masalları” ve Hoffmann’ın romantik “felsefi
21. Burada “The Widow of Ephesus” (Satrikon'dan) adlı uzun öykünün (novella)
Ortaçağ ve Rönesans üzerindeki muazzam etkisinden söz edilmesi gerekir. Araya
eklenmiş bu uzun öykü, antikitenin en büyük menippealarından biridir. [Bkz.
Bakhtin’in “Forms of Time and Chronotop in the Novel", The Dialogic Imagination,
s. 221-224’deki kapsamlı analizi.]
257