ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

-Yunan, Roma ve Bizans- belirleyici bir etki sahibi olmuşlardır.
Antik Hıristiyan edebiyatının temel anlatı türleri -“İnciller”,
“Havarilerin İşleri”, “Kıyamet”, “Azizlerin ve Şehitlerin Yaşamları”-
M.S. ilk yüzyıllarda menippea’nın yörüngesinde gelişmiş olan
antik bir aretoloji (mucizevi eylem öyküleri) ile bağlantılıdır. Hıristiyanlığa
özgü türlerde bu etki güçlü bir şekilde artmıştır, özellikle
de menippca'nın diyalojik öğesinin yitirilmesi pahasına. Bu türlerde,
özellikle de sayısız “İncirde ve “îş”de Hıristiyanlığın klasik diyalojik
sinkrisis’leri (farklı bakış açılarını yan yana getirişleri) işlenmiştir:
ayartılanın (İsa veya masum bir insanın) ayartanla, inananın
inançsızla, masumun günahkârla, yoksulun zenginle, İsa’nın
ardılının Ferisî ile, havarinin (Hıristiyan) kâfirle vb. bir araya
gelişi. Bu bir araya gelişler kanonik İncil’ler ve İş’ler aracılığıyla
herkesin aşina olduğu durumlardır. Ayrıca, bu yan yana gelişlere tekabül
eden anakrisisler de (anacrisis) geliştirilmiştir (yani, söylem
veya olay aracılığıyla kışkırtma).
Hıristiyan türlerinde aynen menippea’da olduğu gibi, bir fikrin
ve bu fikrin taşıyıcısının sınanması çok büyük bir örgütleyici önem
taşır, ayartmalar ve ıstırap aracılığıyla gerçekleşen bir sınavdır bu
(kuşkusuz, özellikle de ermişleri, azizleri konu alan türlerde). Tıpkı
menippea’da olduğu gibi, yönetenler, zengin insanlar, hırsızlar,
dilenciler, cariyeler burada temelden diyalojikleşmiş tek bir düzlemde
eşit koşullara sahip olarak bir araya gelirler. Menippea’da olduğu
gibi burada da, fantastik görülere, çılgınlığa, her türden saplantıya
büyük önem verilir. Son olarak, Hıristiyan anlatı edebiyatı
kendine benzer türleri de bünyesine dahil etmektedir: sempozyum
(İncil yemekleri) ve kendi kendine konuşma.
Hıristiyan anlatı edebiyatı (karnavallaşmış menippea’nın etkisinden
bağımsız olarak) doğrudan karnavallaşmaya da maruz kaldı.
Kanonik İncirlerde “Yahudilerin Kralı”nın tahta çıkarılması ve
tahttan indirilmesini anımsamak burada yeterli olacak. Ama karnavallaşma
apokrifia’da, yani Hıristiyanlığın ilk yazılarına dayanan
kaynağı ve kutsallığı kuşkulu metinlerde daha da güçlü bir şekilde
mevcuttur.
Dolayısıyla, antik Hıristiyan anlatı edebiyatı (kanonlaşmış olan­
255