ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

“tepetaklak edilmiş bir dünya” mantığına başvurur: Bir hükümdar
ölüler diyarında köle olur, köle hükümdara dönüşür vb. Menippea’nın
karnavallaştırılmış ölüler diyarı, ortaçağın neşeli cehennem
temsilleri geleneğini (Rabelais’de zirveye çıkan bir gelenektir bu)
belirler. Antik ölüler diyarı ve Hıristiyan cehenneminin kasıtlı bir
şekilde harmanlanması bu ortaçağ geleneğinin tipik özelliğidir. Ortaçağ’ın
dini piyeslerinde, keza cehennem ve iblisler (“diableries”)
de tutarlı bir şekilde karnavallaştırılır.
Menippea’da yeryüzü düzlemi de karnavallaştırılır: Neredeyse
gerçek yaşamın, çoğu doğalcı bir tarzda tasvir edilen tüm sahneleri
ve olaylarının arkasında az ya da çok farklı şekilde, karnaval
meydanı ve beraberinde, samimi temaslar, uygunsuz birleşimler,
kılık değiştirmeler ve şaşırtmalar, zıt imge çiftleri, skandallar, tahta
çıkarmalar/tahttan indirmeler vb. konusunda özel karnavalesk
mantık göz kırpmaktadır. Satrikon’un tüm sefil-doğalcı sahnelerinin
ardında, az ya da çok farklılıkla, karnaval meydanı göz kırpmaktadır.
Ve aslında, tam da Satrikon'un olay örgüsü tamamen karnavallaşmıştır.
Apuleius’un Metamorphoses’ unda da (Altın Eşek)
aynı şeyi fark ederiz. Bazen, karnavallaşma daha derin seviyelerde
gömülüdür ve yalnızca tekil imgeler ve olaylara bağlı karnavalesk
çağrışımlardan söz edebilmemize izin verir. Ama bazen de, örneğin
Lucius’un şarabı kan zannedip insan diye şarap dolu tulumları
bıçakladığı (tam anlamıyla karnavalesk) eşikte sözde cinayet episodunda
olduğu gibi veya bu olayın arkasından, Lucius’un duruşmasını
kuşatan karnaval esrar sahnesinde görüldüğü gibi yüzeye çıkar.
Karnavalesk çağrışımlar, ciddi mi ciddi bir tınıya sahip olan Boethius’un
De Consolatione Philosophiae'sı gibi bir menippea’da bile
hissedilmektedir.
Karnavallaşma, menippea’nın en derin felsefi ve diyalojik özüne
dahi nüfuz eder. Görmüş olduğumuz üzere, yaşam ve ölüme dair
nihai sorunların yalın bir şekilde ortaya atılması, en uç türden bir
evrenselcilik bu türün tipik özelliğidir (kişisel sorunlar ve incelikli
felsefi argümanlaştırma menippea’ya yabancıdır). Karnavalesk düşünce
keza nihai sorunlar alanında da yaşamını sürdürür, ama bu sorunlara,
soyut biçimde felsefi veya dinsel anlamda dogmatik bir çö-
253