ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

le) kurmaca komik ölümlerine sık sık tanık olunur. Bunlar özgür
doğaçlamanın kahramanlarıdır, geleneğin kahramanlan değil;
ölümsüz ve sürekli kendini yenileyen, sürekli zamandaş olan bir
yaşam sürecinin kahramanlarıdır, mutlak bir geçmişin kahramanları
değil.
Yineleyecek olursak, bu maskeler ve yapıları (kendileriyle ve
herhangi belirli bir durumla bağdaşmamaları -benliklerinin vb. fazlalığı,
tüketilememesi) romansı insan imgesinin gelişimi üzerinde
son derece büyük bir etkiye sahip olmuştur. Bu yapı, daha karmaşık,
son derece anlamlı ve ciddi (veya yarı ciddi-yarı komik) bir biçimde
olmakla birlikte romanda da korunmaktadır.
Romanın temel içsel temalarından biri, tam da bir kahramanın
yazgısı veya durumuyla bağdaşmamasıdır. Birey ya yazgısından
daha büyüktür ya da bir insan olarak sahip olduğu koşuldan (insan
olma koşulundan) daha küçüktür. Bir daha değişmemek üzere bir
katip, bir toprak ağası, bir tüccar, bir nişanlı, kıskanç bir aşık, bir
baba vs. olamaz. Bir roman kahramanı gerçekten sıradan bir şey
olursa -yani, kendi konumuyla ve yazgısıyla tamamen bağdaşırsa
(kimliksiz, gündelik kahramanların, bir romandaki ikincil karakterlerin
büyük çoğunluğunun yaptığı gibi)-, insan-olma fazlalığı baş
kahramanda gerçekleştirilir. Bu fazlalığın fiilen gerçekleştirilme
şekli, yazarın biçim ve içeriğe yönelik tutumundan, yani bireyleri
görme ve betimleme şekillerinden doğacaktır. Bir insanın kendisiyle
uyuşmazlığını gerekli kılan tam da, kati olmayan bir şimdiyle (ve
dolayısıyla gelecekle) kurulan temas mıntıkasıdır. İnsanda gerçekleştirilmemiş
gizil güç ve talepler daima saklı kalmaktadır. Gelecek
vardır ve bu gelecek kaçınılmaz bir şekilde bireye dokunur, kökleri
bireyde yatmaktadır.
Bir birey, mevcut toplumsal-tarihsel kategorilerin bedeninde
canlanacak biçimde cisimleşemez tamamen. Bireyin tüm olanaklarını
ve ihtiyaçlarını bir anda hepten cisimleştirebilecek hiçbir biçim
yoktur; içinde trajik veya epik kahraman gibi, kendisini sonuna kadar
tüketeceği hiçbir biçim yoktur; ağzına kadar doldurup dışına
taşmayacağı hiçbir biçim yoktur. Gerçekleştirilmemiş bir insan-olma
fazlalığı her zaman baki kalacaktır; her zaman geleceğe ihtiyaç
204