ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

Onda aranacak, kestirilebilecek hiçbir şey yoktur, ne ifşa edilebilir
ne de kışkırtılabilir; tamamen yekparedir, bir kabuğu yoktur, içte
bir nüve de yoktur. Ayrıca, epik kahramanı herhangi bir ideolojik
inisiyatiften de yoksundur (kahramanlar ve yazar benzer biçimde
bundan yoksundur). Epiğin dünyası, kahramanlar için olduğu kadar
yazarlar ve izleyiciler için de zorunlu ve şüphe götürmez biçimde
geçerli olan tek ve bütünlüklü bir dünya görüşü tanır yalnızca. Bu
nedenle, ne dünya görüşü ne de dil, insan imgelerinin sınırlandırılması
ve belirlenmesi veya bireyleştirilmesi için birer etken işlevi
görebilir. Epikte karakterler farklılaşan “hakikatlerle” değil, içinde
bulundukları çeşitli durumlar ve yazgılarıyla kısıtlı, önceden biçimlenmiş
ve bireyleştirilmişlerdir. Tanrılar bile özel bir hakikat aracılığıyla
insanlardan ayırılmaz: aynı dile sahiplerdir, hepsi de aynı
dünya görüşünü, aynı yazgıyı, aynı ölçüsüz dışsallaştırmayı paylaşırlar.
Büyük ölçüde mesafeli diğer türlerce de paylaşılan genel epik
karakterin bu özellikleri, bu insan imgesinin özel güzelliği, bütünlüğü,
kristal berraklığı ve sanatsal tamamlanmışlığının da nedenidir.
Ama aynı zamanda, böylesi kişilik özellikleri, epik karakterin
sınırlarını ve insan varoluşunun daha sonraki bir döneminde hüküm
süren koşullar altındaki belirgin kaba sabalığını da açıklamaktadır.
Epik mesafenin yıkılması ve bir birey imgesinin mesafeli düzlemden
çıkarılarak, şimdinin (ve dolayısıyla geleceğin) kati olmayan
olaylarıyla temas mıntıkasına taşınması, romanda -ve dolayısıyla,
bütünüyle edebiyatta- birey imgesinin radikal bir yeniden yapılandırılmasıyla
sonuçlanır. Folklor ve romanın popüler-komik
kaynakları bu süreçte çok büyük bir rol oynamıştır. Bunun ilk ve temel
adımı insan imgesinin komik bir samimileştirilmesiydi. Gülme
epik mesafeyi yıktı; insanı özgürce ve teklifsizce incelemeye, evirip
çevirmeye, dışı ve içi arasındaki, potansiyeli ve gerçekliği arasındaki
kopukluğu ortaya çıkarmaya başladı. Böylelikle, insan imgesine
dinamik bir otantiklik katıldı, yani, bu imgenin muhtelif etkenleri
arasındaki tutarsızlık ve gerilim dinamikleri; insan kendisiyle
çakışmaz oldu, buna bağlı olarak, insanlar da içinde yeraldıkları
olay örgülerince tümüyle açıklanıp tüketilebilir olmaktan çıktı.
202