ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

minin daha sonraki aşamalarında ise, mektuplar, günlükler, itiraflar,
yakın tarihte kurulmuş olan mahkemelerle bağlantılı retorik biçimleri
ve yöntemlerinden vb. geniş ve önemli ölçüde yararlanmıştır.
Tikel bir şimdinin tamamlanmamış olaylarını barındıran bir temas
mıntıkasında inşa edildiği için, roman, -önce ahlâki itiraftan, sonra
felsefi risaleden, ardından da açıkça politik olan manifestolardan
yararlanarak ve daha sonra da, bir itirafın, henüz biçimsel hatlarını
bulmamış olan bir “ruh feryadı”nın ham tinselliğine dönüşecek şekilde
yozlaşarak- katı anlamıyla kurmaca edebiyat olarak adlandırdığımız
şeyin sınırını sık sık ihlal eder. Bu fenomenler tam da gelişmekte
olan bir tür olarak romanı karakterize eden şeylerdir. Sonuçta,
kurmaca ve kurmaca-olmayan arasındaki, edebiyat ve edebiyat-olmayan
vb. arasındaki sınırlar gökten zembille inmez. Her özgül
durum tarihseldir. Edebiyatın gelişimi de, herhangi belirli bir
tanımın sabit sınırları içindeki bir gelişme ve değişim değildir sırf;
sınırların kendileri de sürekli değişir. Bir kültürde (edebiyat dahil
olmak üzere) çeşitli katmanlar arasında sınırların değişmesi son derece
yavaş ve karmaşık işleyen bir süreçtir. Verili herhangi özgül
bir tanımın münferit sınır ihlalleri (örneğin, yukarıda sözü edilenler
gibi) yalnızca daha derinde vuku bulan bu daha kapsamlı sürecin
belirtileridir. Roman değişmekte olan bir tür olduğundan, bu değişim
belirtilerine romanda, başka yerlerde olduğundan çok daha sık
rastlanır; romanda daha şiddetli ve daha önemlidirler çünkü roman
değişimin öncüsü konumundadır. Dolayısıyla, roman, edebiyatın
gelecekteki açınlanmasının yüce ve hâlâ uzak yazgılarının tartılması
açısından bir belge işlevi görebilir.
Ama, zamansal yönelimde ve imgelerin inşa edildiği mıntıkada
meydana gelen değişimler, başka hiçbir yerde edebiyattaki birey
imgesinin yeniden yapılandırılma sürecinde olduğundan daha derin
ve kaçınılmaz bir şekilde boy göstermez. Ne yazık ki, bu makalenin
kapsamı dahilinde bu büyük ve karmaşık soruna yalnızca kısa
ve yüzeysel bir şekilde değinebilirim.
Fazla mesafeli türlerde birey, mutlak geçmişin ve mesafeli imgenin
bireyidir. Bu haliyle, tamamen son şeklini almış ve tamamlanmış
bir varlıktır. Bu, yüce bir kahramanlık düzeyinde başarılır,
200