ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

lar. Deyim yerindeyse, kendilerini tüm sonuçsuzluğuyla, tüm kararsızlığıyla,
tüm açıklığıyla, tüm yeniden-düşünülme ve yeniden değerlendirilme
potansiyeliyle şimdiki günden uzaklaştırırlar. Kıymetlenmiş
geçmiş düzlemine yükselir ve orada kesinleşmiş bir nitelik
kazanırlar. “Mutlak geçmiş”in, tam ve sınırlı anlamında zaman
sözcüğüyle karıştırılmaması gerektiğini aklımızdan çıkarmamalıyız;
daha çok, zamansal olarak kıymetlendirilmiş hiyerarşik bir
kategoridir “mutlak geçmiş”.
Kişinin kendi döneminde büyüklüğe ulaşması imkânsızdır. Büyüklük
kendisini daima sonradan gelenlere, bu tür bir niteliğin kendileri
açısından hep geçmişte mevzilendiği kişilere bildirir (mesafelendirilmiş,
uzak kılınmış bir imgeye dönüşür); kişinin görüp dokunabileceği
canlı bir nesneye değil, bir bellek nesnesine dönüşür.
“Anma” türünde ozan kendi imgesini gelecekte ve kendinden sonra
geleceklerin mesafelendirilmiş düzleminde inşa eder (karş. oryantal
despotların ve Augustus’un yazıtları). Anı dünyasında bir fenomen,
gözümüzle gördüğümüz dünyada, pratik ve aşina temas
dünyasında karşılaştıklarımızdan tamamen farklı koşullara bağlı
kendi özel kurallarıyla kendi özel bağlamında var olur. Epik geçmiş
insanları ve olayları sanatta özel bir algılama biçimidir. Genelde,
sanatsal algılama ve tasavvur edimi neredeyse tamamen bu biçimin
gölgesi altında kalır. Burada, sanatsal temsil sub specie aeternitatis
temsildir. Kişi sanatsal dille yalnızca hatırlanmaya değer bir şeyi,
sonradan geleceklerin belleğinde korunması gereken bir şeyi anıtlaştırabilir
ve aslında bundan başka bir seçeneği de yoktur; daha
sonraki kuşaklar için bir imge yaratılır ve bu imge onların yüce ve
uzak ufuklarına yansıtılır. Amacı kendisi olan zamandaşlık (başka
bir deyişle, gelecekteki bellek üzerinde hiçbir hak iddiası olmayan
bir zamandaşlık) çamurdandır; geleceğe dair (sonraki kuşaklar
için) bir zamandaşlıksa mermer veya bronzdandır.
Zamanların birbirleriyle ilişkisi burada önem taşır. Kıymetlendirilmişlik
vurgusu, geleceğin üzerinde değildir ve geleceğe hizmet
etmez, geleceğe hiçbir lütufta bulunulmamaktadır (bu tür lütuflar
zamanın dışında bir ebediyetle karşı karşıyadır); burada hizmet edilen,
bir geçmişin gelecekteki anısıdır, mutlak geçmişin dünyasının
183