ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

de dahil olmak üzere her dehaya ilişkin bir tanımlama yapar.
Hugo analizini tarihsel-edebi bir tanım olarak inşa etmez. Bunun
yerine, maddi bedenin alt kesitinin mutlaklığı ve bedensel topografi
temasına ilişkin bir dizi serbest Romantik çeşitleme önerir.
Hugo’ya göre, göbek Rabelais’nin topografisinin merkezinde yer
alır; bu, Rabelais’nin sanatsal keşfidir. Göbeğin temel işlevi babalık
ve analıktır. Hugo, bu yıkıcı ve üretici alt kesit ile ilişkili olarak
grotesk bir imge olan insanın içindeki yılan imgesini önerir; “bunlar
onun bağırsaklarıdır.” Genel bir şekilde ifade edilecek olursa,
Hugo, bedenin alt kesitinin Rabelaisci imgelerin tüm sisteminin kurucu
ilkesi olarak rol oynadığını anlamıştır. Ama aynı zamanda, bu
ilkeyi soyut bir ahlâki düzeyde kavrar. İnsanın bağırsakları “kışkırtır,
ihanet eder ve cezalandırır”. Topografik alt kesitin yıkıcı gücü,
etik ve felsefi terimlerle yorumlanır.
Victor Hugo’nun göbek temasına ilişkin çeşitlemeleri, daha çok
ahlâki ve felsefi duygular uyandırma potansiyeli çerçevesinde gelişir.
Hugo (elindeki örneklerle), “bağırsaklar”ın trajik ve kahramansı
olabileceğini, ama aynı zamanda, insanın bir çözülme ve yozlaşma
sürecini başlattıklarını gösterir (Le ventre mange l’homme). Alkibiades,
Trimalchiones’e dönüşür; seks âlemi ise pisboğazlığa dönüşür.
Diogenes’in yerine fıçısı tek başına kalır. Hugo’nun çeşitlemelerinde,
bu ahlâki-felsefi imgeleri ve antitezleri oluşturmak
uğruna zıt değerler içeren alt kesitin bütünlüğü yok olur.
Hugo, Rabelaisci gülmenin ölümle ve (tarihsel boyutlarında)
ölümle yaşam arasındaki mücadeleyle olan temel ilişkisini doğru
anlar. Yeme, yutkunma, gülme ve ölüm arasında özel bir bağ görür.
Bunun da ötesinde, Dante’nin cehennemi ile Rabelais’nin pisboğazlığı
arasındaki bağlantıyı görür: “Rabelais, Dante’nin cehenneme
batırdığı dünyayı bir fıçıya yerleştirmiştir.” Cehennemin yedi
halkası, Rabeaisci fıçının kasnaklarıdır. Şayet Hugo fıçı imgesi yerine
açık ağız ve yutan göbek imgesi seçmiş olsaydı, metaforu daha
da doğru olurdu.
Hugo, gülme, eski dünyanın ölümü, cehennem ve (oburca yiyen
ve yutan) ziyafet imgeleri arasındaki ilişkiye doğru bir şekilde dikkat
çekti, ama sonra bu bağlantıyı yanlış yorumladı. Daha önce de
145