ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

ibat konusu olabilecek kusurlarıyla ilgilenmiyordu. Ortaçağ parodicisi
için istisnasız her şey gülünçtü. Gülme ciddiyet kadar evrenseldi;
tüm dünyaya, tarihe, tüm toplumlara, ideolojiye yönelikti.
Dünyanın her şeye uzanan, kendisinden hiçbir şeyin uzak tutulamayacağı
ikinci hakikatiydi. Sanki tüm öğeleriyle dünyanın bütününün
kutlayıcı boyutu, dünyanın oyun ve gülme olarak ikinci bir ortaya
çıkışıydı.
Ortaçağ parodisinin, resmi ideolojinin bakış açısından en kutsal
ve en önemli olan her şeyle tamamen amansız bir oyuna girişmesinin
nedeni budur. En eski grotesk parodi “Kıbrıslının yemeği”
(yaklaşık beşinci veya altıncı yüzyıla aittir) Adem’den İsa’ya tüm
kutsal tarihi, bu tarihin en önemli olaylarını ve simgelerini grotesk
bir tarzda kullanarak fantastik bir soytarı şöleni haline getiriyordu. 31
Eğlendirici nitelikteki başka bir antik yapıt Joca monacorum ise
daha ölçülüydü. Geçmişi altıncı yüzyıldan yedinci yüzyıla dek uzanır
ve Bizans kökenlidir; yedinci yüzyıldan itibaren Fransa’da çok
popüler oldu. Rusya’da da kendi tarihine sahipti (bu tarih A. N. Veselovsky
ve I. N. Zhdanov tarafından incelenmişti). Kutsal Kitap
ile ilgili temalara ilişkin birtakım gülünç sorularla dolu uçarı bir öğreti
kitapçığıydı -eğlendirici olmakla birlikte “yemek”ten daha
ılımlıdır.
Bunu izleyen yüzyıllarda, özellikle de on birinci yüzyılda parodi,
Kilise’nin resmi öğretisi ve kültünün tüm temalarını ve genelde
dünyaya yönelik ciddi tutumun tüm biçimlerini oyununa dahil etti.
En önemli duaların -“Babamız”, “Selam Mary”, amentü- birçok
parodisi, parodik ilahiler (örneğin Laetebundus) ve münacatlar
(karşılıklı okunan dualar) korunmuştur. Parodiciler ayinlere el atmaya
da tereddüt etmemişti. Sözgelimi, “Sarhoşlar Ayini”,
“Kumarbazlar Ayini” ve “Para Ayini”ni sayabiliriz. Ayrıca, dört
İncil’in parodileri de mevcuttu: “Gümüş Mark’ın Para İncili”,
“Parisli Öğrencinin Para İncili”, “Kumarbaz’ın İncili”, “Sarhoşun
İncili”. Vaazlara olduğu kadar manastır kanununa, dini buyruklara
31. Kıbrıslının yemeği analizi için bkz. Novati, a.g.e., d.n. 30, s. 266 ve ayrıca
Lehmann, a.g.e, d.n. 30, s. 25. “Yemek" metninin eleştirel baskısı, Monumenta
Germaniae storica: Poetae latini IV, der. G. H. Pertz, s. 856’da bulunabilir.
105