ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

vunusunda daha önce aktarılan benzer bir fikri dile getirir. Pauli, bu
kitabı “manastırlara kapanan ruhani çocukların zihinlerini eğlendirmek
ve dinlendirmek için okuyacakları bir şeyleri olabilsin” diye
derlemiştir, çünkü Pauli’e göre “ciddi bir ruh haliyle yaşamak her
zaman mümkün değildir”.
Bu tür yorumların amacı (buna başka birçok yorumu da ekleyebiliriz),
kilisenin alanı civarında gülmeyi açıklayıp bir şekilde haklı
çıkarmak, “kutsal parodi”yi (parodia sacra), yani kutsal metinler
ve ayinlerin parodisini haklı çıkarmaktı. Bu parodilere yönelik
suçlamalar da yok değildi. Deliler bayramına ilişkin yasal kısıtlamalar
birçok kez ilan edilmişti. Toledo Konseyi’nin getirdiği en eski
yasak, yedinci yüzyılın birinci yarısında yürürlüğe girmişti.
Fransa’da deliler bayramına getirilen son yasal yasak ise, 1552’de
Dijon Parlamentosu’nun aldığı karardı -ilk kınamadan dokuz yüzyıldan
fazla bir süre sonra. Bu dokuz yüzyıl boyunca, bayramın yarı
yasal koşullarda kutlanmasına devam edildi. En son Fransız kutlaması,
Rouen’de Societas cornardorum tarafından düzenlenen
karnaval tarzında bir törendi. (Bu törenlerden birinde, 1540’ta Rabelais’nin
adı zikredilmiş ve şölende ilahi yerine “Gargantua’nın
Chronicale”i okunmuştu.) 23 Böylece, Rabelaisci gülme, ana rahmine,
antik ritüel ve gösteri geleneğine dönmüş görünüyordu.
Deliler bayramı, kilise civarındaki ortaçağ festival gülmesinin
en renkli ve sahici dışavurumlarından biridir. Bir başka dışavurumu
ise, Meryem’in bebek İsa ile Mısır’a kaçışını kutlayan “eşek bayramı”dır.
Her ne kadar, bir bebekle genç bir kız içinde yer alsa da, bu
bayramın merkezinde ne Meryem ne de İsa bulunur. Merkezdeki
karakter, eşek ve anırmasıdır. Özel “eşek ayinleri” kutlanır. Bu ayin
hakkında ağırbaşlı kilise azası Pierre Corbeille tarafından
hazırlanan bir officium (program) günümüze kalmıştır. Ayinin her
parçasına komik bir anırma (“aiai”) eşlik eder. Dinsel törenin sonunda,
alışıldık dua yerine rahip, anırmayı üç kez tekrarlar, son
Amin’in yerini de aynı anırma almıştır. Eşek, aynı zamanda hem
küçük düşüren hem yeniden hayat veren maddi bedensel altyapının
en eski ve değişmez simgelerinden biridir. Bu bağlamda, Apule-
23. On altıncı yüzyılda bu derneğin malzemesiyle iki antoloji yayımlanmıştır.
98