I.Uluslararası Sağlıkta Performans ve Kalite Kongresi Bildiriler Kitabı ...

gözetmesi gereken bir kalite sistemi, bir denetim sistemi de tabii, her ülkeye has
olmak zorunda. Bu yüzden özellikle dünyada öne çıkmış, uluslararası şirketler, kalite
kuruluşları genellikle bir ülkede parlarken bir başka ülkede hiç tanınmayabiliyor.
Ya da biraz moda olarak bir ülkede ortaya çıkarken ülke hemen kendi reflekslerini
kullanıp kendi ulusal kalite sistemlerini geliştirme yoluna girerek bu tür uluslararası,
daha çok, tırnak içinde söylüyorum, “ticari kuruluşları” sınırlamaya gayret ediyor.
Tabii, belgelemenin temel mantığı, akreditasyonda bir eşiğin aşılabilmesi ya da
aşılabilirliğin bir belgeyle gösterilmesidir. Bu mantık, bir ülkedeki topyekûn bütün
sağlık kuruluşlarına teşmil edildiğinde biraz eksik kalır, kısır kalır. Sadece bu çıtanın
altında kalan ve üstende kalan hastanelerden söz edebilirsiniz ama bu tatminkâr bir
değerlendirme değildir. Bu çıtaya ne kadar yakın ama altındaki, ne kadar yakın ya da
uzak ama üstündeki hastaneleri değerlendirmeden yoksun kalırsınız. Dolayısıyla biz,
olaya yaklaşırken bir çıtayı aşarak belgelendirme değil, belki bir “derecelendirmenin”
daha doğru olduğu kanaatindeyiz. Bu açıdan da yine Daire Başkanımız Hasan Bey’in
konuşmasında değindiği bir husus vardı; çok yakın gelecekte sadece kamu-devlet
hastanelerimiz değil, kamu-üniversite hastanelerimiz, vakıf üniversite hastanelerimiz
ve özel yatırımcıların kurduğu hastaneler, belediyelerin kurduğu hastaneler dâhil
olmak üzere bütün hastanelerimizi kapsayan bir değerlendirme ve derecelendirme
söz konusu olabilecek. Zaten Kamu Hastane Birlikleri konusu gündemine geldiğinde,
umarım bu konuyu anlatan arkadaşlar değinecektir, bunun ne kadar önemli olduğunu
göreceğiz.
Evet, bu serüveni kısaca geçiyorum; gerçekten attığımız adımların fark edilir olması
bize haz veriyor, bizi daha çok teşvik ediyor. Ben nerede ne yaptığımız konusuna
pek değinmeyeceğim ama özellikle, Makedonya’daki çalışmalara ben de katıldım; ilk
Makedonya Sağlık Sistemini yerinde görüp izleme ve buna göre bir strateji belirleme
konusunda çalışma yapan takımın içinde ben de vardım. Nitekim burada da bu
konuyu yakından izlemek üzere Makedonya’dan gelmiş değerli doktor arkadaşlarım
var. Bu arada Hasan Bey’in değindiklerine ilave bir noktaya işaret edeyim, benim
davet edilip gittiğim Washington’da Dünya Bankasının bir çalıştayında, en azından
ülke bazında değil ama uluslararası kuruluşlar bazında, dikkat çekmiş bir proje oldu
tecrübelerimiz.
Aslında baştan bu konunun teorisine girmeyeceğimi söyledim. Ancak teorisine
girmemekle birlikte, haddimi aşarak, bir yere doğru yönlendirme kaygısı taşıyorum.
Bu kaygı ve önyargılarımdan dolayıdır ki, bazı tanımlamaları da yapmak zorunda
kalacağım.
Nasıl bir kalite arzuluyoruz? Bakanlık olarak neyi istiyoruz, kalite deyince? Bütün
hastaneleri belgelenmiş bir Türkiye mi arzuluyoruz? Ya da eğer böyle bir şey
istiyorsak, niye bu konuda uluslararası deneyimli, belgeleme sistemlerini oluşturmuş,
iç denetçileri, dış denetçileri eğitimi, denetim elemanları hazır bir yığın kuruluştan
niye yararlanmıyor da bunca emek harcıyoruz? Zaten belki sağlık hizmetlerinde değil
ama kalite ve akreditasyonda saygın, belli aşamalarda yönetim olarak, laboratuar
olarak vesaire, zaten belgelendirmeyi yapan, yetkinliğini kanıtlamış örgütlerimiz var,
bunları niye devreye sokmuyoruz? Aslında sokmuyor da değiliz, biz bunlardan hep
24