idiyopatik parkinson hastalığında huzursuz bacak sendromunun

PARKİNSON HASTALIĞI
Tanım ve Tarihçe:
Parkinson hastalığını ilk olarak İngiliz hekim James Parkinson ‘‘shaking palsy (titrek
felç)’’ adıyla hastalarda gözlemlediği; istirahat tremoru, hafif kambur postür, ayakların
sürüyerek yürüme, arkaya düşme eğilimi gösterme belirtilerini tarif ederek 1817 yılında
tanımlamıştır (56). Fransız hekimi Jean Marie Charcot rijidite, mikrografi ve duysal
değişiklikleri de ekleyerek orijinal hastalığın tanımını yapmış ve hastalığa onu ilk tarif eden
kişinin adını vermiştir (57).
Parkinson hastalığı klinik olarak; istirahat tremoru, dişli çark rijiditesi, bradikinezi ve
postural reflekslerde bozulmayla giden, patolojik olarak substantia nigradaki pigmentli
nöronlarda kayıp ve buna eşlik eden tipik eozinofilik sitoplazmik inklüzyonlarla (Lewy
cisimciği) karekterize kronik, progresif bir bozukluktur (58).
Epidemiyoloji:
PH nörodejeneratif hastalıkların en sık görülenlerinden biridir ve 65 yaş üstü
popülasyonun %1’ini etkiler (59). Hastalık tipik olarak 50-60 yaşlarında başlar ve yaş
arttıkça giderek görülme insidansı da artar. Hastalık daha genç yaşlarda başlayabilir ve
hastaların %5’inde 40 yaşından önce başlama öyküsü vardır (60,61). Yapılan prevalans
çalışmalarda kadın ve erkekler arasında önemli bir fark bulunamamakla birlikte aynı
yaşdaki erkeklerde 1.2-1.5 kat daha fazla görüldüğü bildirilmiştir (62,63).
Klinik Görünüm:
PH’nın istirahat tremoru, rijidite, bradikinezi ve postural reflekslerde bozulmayla
karekterize dört ana bulgusu vardır.
Parkinson hastalarının %75-80’ninde tipik olarak 4-6 Hz’lik distal istirahat tremoru
görülür(64). Genellikle bir üst ekstremiteden başlar ve zaman içinde aynı taraf alt
ekstremiteye ve daha sonra karşı vucut yarısına yayılır (65). Tremor emosyonel stres ve
16