T.C. SAĞLIK BAKANLIĞI Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh ...

7.6 arasında bildirilmektedir (31), bu çalışmada belirlenen sonuçlar da epidemiyolojik
verilerle uyumlu bulunmuştur.
Hastalar meslek grupları açısından değerlendirildiğinde, çalışma grubundaki hastaların
% 48’inin işsiz, % 4’inin öğrenci, % 12’sinin ev hanımı, % 0 memur, .% 20’sinin serbest
meslek sahibi, % 16’ sının malulen emeklilerden oluştugu, kontrol grubundaki hastaların %
66,7’inin işsiz,% 3,7’sinin memur, % 3,7’sinin öğrenci, % 3.7’ sinin ev hanımı, % 3,7’sinin
işçi, % 14,8’ünün serbest meslek sahibi ve % 3.7’ünün malülen emeklilerden oluştuğu
görülmektedir. Her iki grupta da işsiz hastalar en yüksek oranda bulunmaktadır. Buna karşın
çalışma grubunda malûlen emekli hastaların daha fazla olması, bu gruptaki hastaların en
azından bir dönem için çalışabilir duruma gelebilecek kapasitede ve işlevsellikte olduklarını
gösterebileceği gibi rehabilitasyon programlarına katılan hastaların sosyal haklarına yönelik
bilgilendirme ve yönlendirilmeleriyle de açıklanabilir, ancak meslek dağılımındaki farklara
ilişkin kesin çıkarımlar için örnek sayısı yeterli değildir.
Her iki grupta da hastaların büyük çoğunluğunun (çalışma grubu için %100, kontrol
grubu için %96,3) bir sosyal güvenceden (Emekli Sandığı, Bağ-Kur, Sosyal Sigortalar
Kurumu (SSK), Yeşil Kart, Özel Sağlık Sigortası gibi) yararlanmakta olduğu görülmektedir.
Tedavi hizmetlerine ulaşım açısından bu bulgu olumlu yönde değerlendirilmiştir. Sosyal
güvence dağılımına bakıldığında hasta grupları arasında çalışma grubunun Emekli sandığı ve
SSK varlığı kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu fakat bu
durumun çalışmayı etkilemeyeceği düşünüldü.
Çalışma grubundaki hastaların % 8’i yalnız, % 8’i eş ve çocuklarıyla birlikte, % 84’ü
anne ve babalarıyla birlikte; kontrol grubundaki hastaların % 7,4’ü akrabalarıyla birlikte, %
3,7’si eş ve çocuklarıyla birlikte, % 88,9’u anne ve babalarıyla birlikte yaşamaktadır.
Hastaların birlikte yaşadıkları kişiler açısından dağılımı her iki grupta birbirine benzer
bulundu ve anlamlı bir fark saptanmadı.
Hastalık başlangıç yaş ortalaması çalışma grubundaki hastalarda 18.04 ± 3,32 kontrol
grubunda 19,07 ± 4,58; hastalık süresi ortalaması çalışma grubundaki hastalarda 19,24± 6,53
yıl, kontrol grubunda 15,44± 6,62 olarak bulunmuştur. İki grup arasında hastalık başlama yaşı
ve hastalık süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı.
Gruplar arasında tedavi öncesi ve tedavi sonrası kullandıkları ilaç dağılımları ve
kullandıkları antipsikotikler ve 100 mg klorpromazin eşdeğer dozları arasındaki farklar
hesaplandığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Bu farklılığın
saptanmaması, hastaların kullandıkları antispikotiklerin ve dozajlarının çalışmamızı
etkilemediğini düşündürtmemektedir.
Genel olarak bakıldığında, çalışma ve kontrol grubundaki sosyodemografik
özelliklerin birbirine benzer olduğu görülmektedir. İki grup arasında sağlıklı bir
değerlendirmenin gerçekleştirilebilmesi ve çalışmanın güvenilirliği açısından bu olumlu bir
durum olarak değerlendirildi.
81