OBSESİF KOMPULSİF BOZUKLUK ve PANİK BOZUKLUĞU OLAN ...

66
bipolar hastalarında yaptıkları çalışmada kromozom 18q bağlantısı delili tespit
etmişlerdir (97).
Klinik .çalışmalardaki bipolar komorbidite oranları metodolojik farklılıklardan da
etkilenmektedir. Daha önceki çalışmalar bipolar bozukluk tanısı için antidepresanlara
bağlı hipomanik–manik kaymaları da içine alan DSM-III-R’a göre çalışmalarını
oluşturmuşlar, ancak DSM IV antidepresanlara bağlı kaymaları bipolar bozukluk içine
dahil etmemiştir. Ayrıca yapılan bazı çalışmalarda anksiyete bozukluğuna komorbid
bipolar için sub grupları dahil ederek daha yüksek oranlar bulmuşlar. Örneğin Fransa’ da
612 OKB hastasını içeren çokmerkezli bir çalışmada, hipomani değerlendirmesi için
“self-rated checklist of hypomania” (HCL 20) kullanılmış ve 20 item’ den >10 puan
alanlar hipomani olarak değerlendirilmiştir. Bu şekilde OKB grubunda % 30 oranında
hipomani saptanmıştır. Bu değerlendirme yönteminin, DSM IV’ e göre tanı koymaktan
çok, daha geniş bipolar altgruplarını yakalamaya yönelik olduğu bildirilmiştir. Bunun da
ötesinde siklotimiye özgü bir “checlist” kullanıldığında (cyclotimic temperament
questionnaire; Akiskal ve ark. 2003) bu oranın % 53’ e çıktığı kaydedilmiştir (119).
Son zamanlarda çoğu yazarlar, antidepresan kullanımı ile manik / hipomanik
kayma gösteren hastaların da bipolar bozukluk gelişimi açısından dikkatli incelenmesi
gerektiğini söylemektedirler. Akiskal, bipolar spektrum kavramı çerçevesinde bu
hastaları bipolar III olarak tanımlamış ve bu gruptan, bipolar spektrum içerisinde en
sensitif grup (duyarlılık % 32; özgüllük % 100) olarak bahsetmiştir (65). Akiskal,
prospektif klinik izlem sırasında, antidepresan ilaçlara bağlı mani / hipomani bulunan
hastaların hemen hemen tümünün, aylar veya yıllar içerisinde spontan mani veya
hipomani haline ilerleme gösterdiklerini ortaya çıkarmıştır (68). Diğer çalışmalar da