TC SAĞLIK BAKANLIĞI KARTAL DR. LÜTFÄ KIRDAR EÄžÄ TÄ M VE ...

GĠRĠġ ve AMAÇ
Demir eksikliği anemisi geçmişte olduğu gibi bugün de dünyada en sık görülen anemi
şeklidir. Her yaşta bütün sosyoekonomik gruplarda görülmekle birlikte çocuklarda ve
gençlerde, fakir diyetle beslenenlerde ve doğurganlık çağındaki kadınlarda daha sıktır(1,5,11).
Dünya Sağlık Örgütü’nün verilerine göre; demir eksikliği anemisi dünya nüfusunun
%30’unu; yaklaşık 1,3 milyar insanı etkilemektedir. Gebe kadınların %51’i, okul öncesi
çocukların %43’ü ve okul çağı çocukların %37’si anemiktir.
Kadınların %50’sinde ve gebelerin %90’ında henüz anemi başlamamış olmakla
beraber demir depolarının ileri derecede azaldığı (demir eksikliği) saptanmıştır. Gebelikte
demir ihtiyacı arttığından dolayı kolaylıkla anemi gelişebilir ve demir depoları yetersiz
kalabilir. Gebelik başında anemik olmayan gebeliğinde ve doğumdan sonra demir verilmeyen
olguların demir depolarının doğumdan iki yıl sonra normale döndüğü saptanmıştır(21).
Demir eksikliği anemisi; erişkinde iş performansında azalma, gebelerde düşük doğum
ağırlığı, prematürelik ve perinatal mortalitede artışa neden olmaktadır. Gelişim sırasındaki
demir eksikliği büyümeyi ve eritrositleri, kalp, iskelet kasları ve gastrointestinal sistemleri
içeren multipl organ sistemlerinin fonksiyonlarını etkiler. Belki de demir eksikliğinden en çok
etkilenen gelişmekte olan beyindir. Nörofizyolojik çalışmalar; erken demir eksikliğinin infatın
kognitif fonksiyonlarını kötü etkilediğini ve bunun uzun zaman sonra ortaya çıkabileceğini
belirtmektedir(52,59,60).
Fetus neonatal dönemde tüm gereksinimlerini plasenta yolu ile annesinden sağladığı
için maternal metabolizmadaki değişikliklerin çoğundan etkilenmektedir.
Biz bu çalışmada; travaydaki annelerin (anemik ve anemik olmayan) hemoglobin ve
hematokrit değerlerinin yenidoğanı etkileyip etkilemediğini görmeyi amaçladık. Ayrıca
annenin anemisi ile yenidoğanın doğum ağırlığı, boyu ve APGAR skoru üzerine ilişkisi olup
olmadığını araştırdık.
1