25. Sayı - Hacibektaslilar

More documents

Recommendations

Info

SERÇEÞME (Baştarafı 17. Sayfada) İmam Hüseyin’in çocuklarından, Ali Ekber ve Abdullah Ekber (Ali Asgar) Kerbelâ’da şehit olmuşlar, soyu Ali Evsat’tan (Zeyne’l-Abidin’den) yürümüştür. Kızları Fatima, Sakine ve Zeynep’tir. Muaviye’nin Hasan ile yaptığı sözleşmeyi tasvip etmemekle beraber, İmam Hasan’ın ölümünden sonra çevresinden gelen, anlaşmanın bozulması yolundaki teklifleri, “Muaviye ölünceye kadar sözleşmeye bizim sadık kalmamız gerekir.” diye kabul etmemişti. Muaviye ise son günlerinde, Medine’ye gitmiş, oğlu Yezid’i övmüş ve ona biat etmelerini tavsiye etmişti. Ebu-Bekir’in oğlu Abdurrahman, Ömer’in oğlu Abdullah, Zübeyir’in oğlu Abdullah, İmam Hüseyin ve diğer Haşim oğulları biat etmeye yanaşmamışlardı. Muaviye’nin 674’de ölümü üzerine, ahde aykırı olarak yerine geçen Yezid, ilk iş olarak, Medine Valisi Velid’e bir emirname göndererek, İmam Hüseyin’e biat teklif etmesini, kabul etmediği takdirde başını keserek Şam’a göndermesini istemişti. Bu isteğini yerine getirmeyen Velid’i azletmiş yerine Amr bin Said Aşdak’ı Medine’ye vali atamıştı. Yeni vali Ehli-beyt’e rahat huzur vermiyordu. Durumu yakından izleyen Kûfeliler Süleyman bin Surad’il Huzzai’nin evinde toplanarak Medine’de tedirgin edilen Hüseyin’i ve diğer Ehl-i beyt mensuplarını Kûfe’ye getirmeyi kararlaştırdılar. Halife unvanı ile artık bir Arap devleti biçimine dönmüş İslam toplumunun başına geçme iddiasında bulunan Yezid, Allah’ın emirlerini tanımaz, yalancı, rezil, şerir; İslamla ve inançla ilgisi olmayan bir ayyaştı. Böyle birisinin adının Emir’ül-Müminin veya Halife gibi kutsal deyimlere karışmasına, Müslümanlığa içtenlikle bağlı ve saygılı kişilerin gönlü razı olmuyordu. Hüseyin’in de aynı kanıda bulunduğunu bilen Kûfe’liler mektup üstüne mektup yolladılar. Hüseyin’in Medine’deki yakınları ise kesinlikle Kûfe’ye gitmelerini istemiyorlardı. Düşüncelerini söyleyen yakınlarına Hüseyin şöyle demişti: “Allah ne dilerse o olur. Dayanma gücü ancak onunla elde edilebilir. Ölüm genç bir kızın boynuna takılan gerdanlık gibi insanoğlunun boynundadır. Yakup nasıl Yusuf’u özledi ise, ben de ecdadımı öylesine özledim. Allah, şehid olacağım yeri benim için önceden kararlaştırmıştır. Allah dilerse Kûfe’ye hareket edeceğim” (Biharrü’l Envar, s. 44, s. 366) Abdullah bin Abbas, bu konudaki ısrarını sürdürüyordu: “Ey zamanın imamı, lütfedip Kûfe’ye gitmekten vazgeç. Medine’den ayrılman gerekiyorsa Mekke’ye git. Atan Ali, Irak’a yöneldiğinde belalar tuzağına tutuldu. Kardeşin Hasan Mücteba orada perişan oldu.” İmam Hüseyin cevap verdi: “Ey Abdullah, zahirde Müslümanlar mektuplar gönderip oraya gitmemi istediler. Ehl-i beyt’in huzurunu sağlayacaklarına kefil oldular. Mümkündür ki bu suretle Hakk’ın emrine uymak bana nasip olsun.” Abdullah: “Ey Peygamber oğlu, Kûfe henüz Yezid’in emri altındadır. Eğer onun valisini defedip Şer’i Müslüm’e teslim ederlerse o taraflara gitmek münasiptir. Ve eğer bunun aksi zuhur edip Yezid’in askerine karşı koymak lazım gelirse, yine mümkündür ki zafer onlara teveccüh ede. Bu takdirde bu neticeden hazretinize ızdırap erişir.” İmam Hüseyin: “Ey Abdullah! Sefere çıkmağa niyet etmişim. Zira muhakkak surette bilirim ki Yezid, benden gafil değildir. Kâbe’nin mübarek toprağı âlemin kıblesi iken, dalalet ehl-i askerinin ayakları altında kalıp, saygısızlık yapılmasına benim sebep olmama rızam yoktur. İstemem ki bu kutsal toprakları kana bulayayım ve halkını perişan edeyim. En iyisi fitne ve zulmü bilerek buraya getirmemektir.” Abdullah: “Ey Peygamber Evladı, anlıyorum ki sefere çıkmaya mailsin. Hiç olmazsa Yemen tarafına yönel ki, memleket geniş olup kale ve hisarları çok ve hadsiz hesapsız, Hemedan kabilesi Ahmed Muhtar (Peygamber) hanedanının dostudur. Sen o diyara varıp yerleşecek olursan her taraftan halis yürekliler ve mücahitler toplanıp sana yardım ederler.” İmam Hüseyin. “Ey Abdullah! Senin ne kadar şefkatli olduğunu yakından bilirim. Sözlerinin benim için iyi bir öğüt olduğunu itiraf ederim. Fakat ne çare ki, kaza hâkimi irademi Irak tarafına çekmektedir.” Hasan Hüseyin’i sevdim İkrarım anlara verdim Kâfi rlerin putun kırdım Halil-ür-Rahman’dan beri Kul Hasan dedi ve Kuran dan şu ayeti okudu: “Her canlı ölümü tadacaktır. Sonunda bize döneceksiniz.” (Kuran, Ankebut Suresi, Ayet 57) İmam Hüseyin’e gerek Ehl-i beyt’ten ve gerekse İslam büyüklerinden Kûfe’ye gitmemesi için çok sayıda kişi buna benzer ricalarda bulundularsa da kâr etmedi. Hüseyin, “Hikmet sırrı bize gizli kalmaz. Bana açık olanı siz bilmezsiniz.” diyordu. * * * [İşte Kerbelâ Olayı’nın sırrı bu küçük cümlecikte. Hz. Hüseyin islamın gidişatını, gerçekten uzaklaştığını görüyor, buna bir çare arıyordu. Mevcut olanaklarla buna çare bulmak imkânsızdı. Toplumu ikna etmek, oturup konuşmak, gerçekleri anlatmak mümkün görünmüyordu. Halen halk arasında söylenen gibi “Muaviye’nin pilavı yağlıydı”. Ve insanların pek çoğu bugün de olduğu gibi çıkara önem veriyorlardı. Toplumun bu gidişatını kökünden sarsacak ve dikkatleri çekecek bir olay gerekiyordu. Belki bu olay toplumun tekrar doğru düşünmesine, gerçekleri görmesine ve aklını başına toplamasına yardımcı olacak bir tokat niteliğinde olmalıydı. İmam Hüseyin çözümü bu şekilde buldu. Bu düşüncesini en yakınlarına açtı ve gerçekleştirdi. Bunun için bütün ısrarlara rağmen fikrinden dönmedi. Haksızlığın, zulmün, bencilliğin karşısında hayatı pahasına dimdik durdu ve Tanrısal bir destanın ölmez kahramanı ve yol göstericisi oldu - VU] * * * İmam Hüseyin, Mekkelilere de veda ettikten sonra kendine bağlı olan kişiler ve akrabası ile beraber Mekke’den Kûfe yönüne, kaderine doğru yürüyüşe başlamıştı. Aynı gün, daha önce gönderdiği Müslim bin Akil, Kûfe’de yardımsız kalıyor, Yezid’in valisinin emri ile şehid ediliyordu. İmam Hüseyin, Kerbelâ’da konakladığı zaman akrabası ve Ehl-i beyt kadınlarından oluşan yüz kişilik bir kafile halindeydiler. Müslim bin Akil’in şehit edildiğini yolda haber almışlardı. Yezid’in ordusu, kafileye burada yetişip Fırat nehri tarafında saf bağladı. İmam Hüseyin’e mektuplar yazıp, dini ve Müslümanları Yezid şerir’inden kurtarmasını isteyenlerin de içinde bulunduğu Muaviye oğlu Yezid’in ordusu o gün, tarihte benzeri görülmedik bir vahşet ve acımasızlıkla, Hz. Muhammed’in torunlarını meme emmekte olan çocuklara varıncaya dek şehit ettiler. (10 Muharrem H. 61) Biz burada bu korkunç olayın ayrıntısına girmeyeceğiz. Kerbelâ Olayı öyle bir faciadır ki, Hz. Muhammed’in öpüp kokladığı bir başın acımasızca kesilip şehir şehir dolaştırılmasını, susuzluktan bunalmış meme emmekte olan bir masumun oklanıp şehit edilmesini, Hz. Muhammed’in torunlarından oluşan kadınların ve şehit cesetlerinin üzerine vahşetle saldırıp talan ve yağma edilmesini anlatmaktan insanlık adına utanç duyuyoruz. Bütün bu faciayı görüp bilen, çocukları dahil en yakınlarının şehit edilmesine tanık olan, altı aylık yavrusunun kucağında oklanıp öldürüldüğünü gören, kendisinden sonraya kalacak Hz. Muhammed’in Ehl-i beyt’inin insafsız, vicdansız Yezid’e esir olacağını sezen Hüseyin’in, Kerbelâ faciası öncesinde, ölümün adım adım geldiğini özünde sezmemesi olanaksızdır. Böylesine bir facianın ortasında Hüseyin, inancının kutsallığını, imanının gücünü, Hakk’ın ve insanlığın zulme, batıla, ahlaksızlığa karşı olan zaferini cihana eşsiz biçimde göstermiştir. Ceddine ve ceddinin yoluna sahip çıkmış, soyuna layık olduğunu ispatlamıştır. Hüseyin yanındakilerle birlikte, insanoğluna, yücelme yolunda, insanlık ve Allah yolunda gerektiği zaman neler yapılabileceğini kimseye nasip olmayacak bir düzeyde öğretmiştir. Diğer taraftan, insanların, çıkar uğruna nerelere kadar düşebileceklerini, ne ölçüde insafsız ve vicdansız olabileceklerini de Yezid ve peşindekiler Kerbelâ önünde göstermişlerdir. Biri insanları yüceltiyor alabildiğine… Uyarıcı, yol gösterici, sözüne sadık, dürüst ve cesur. Öteki, aşağılık, hilekâr, yalancı, bencil ve tiksindirici… Kerbelâ meydanı o gün, insanların yüzyıllardan beri okuduğu ve sonsuza kadar da okumaya devam edeceği Tanrısal bir destana tanık oluyor. Kerbelâ’da o gün yetmiş iki kişinin şehit edildiği söylenegelmiştir. Şimdiye kadar altmış üç Şehit’in adı zaptedilmiştir. Dokuz kişi de İmam Hüseyin’in daha önce Kûfe’ye gönderdiği Müslim bin Akil ile birlikte şehit olmuştur. Büyük bir ihtimalle Kûfe şehitleri ile Kerbelâ şehitleri birleştirilmek suretiyle yetmiş iki sayısına varılmaktadır. (1) A.Celalettin Ulusoy, Hacı Bektaş Veli ve Alevi Bektaşi Yolu. 18 Sayı 25
SERÇESME SERÇEÞME ALİ KENANOĞLU, İSMAİL METİN VE FEVZİ GÜMÜŞ İLE Zorunlu Din Dersi Davasında Çıkan Karar Üzerine Söyleştik Ahmet Koçak İsmail Metin Ali Kenanoğlu Zorunlu din dersleriyle ilgili 5. İdare Mahkemesindeki dava sonuçlandı. Süreci kısaca anlatır mısınız? Ali Kenanoğlu: Zorunlu din dersleri dördüncü sınıfta başlıyor. Oğlum üçüncü sınıftan dördüncü sınıfa geçtiği zaman İstanbul Valiliğine dilekçe vererek, din dersinden muaf tutulmasını talep ettim. Talep reddedildi. Buna İstanbul Bölge İdare Mahkemesine itiraz ettik. Yürütmeyi durdurma talebinde bulunduk. Mart ayında yürütmeyi durdurma talebimiz kabul edildi. O zaman benim çocuğum din dersine girmedi. Ardından Valilik yürütmeyi durdurma kararına bir üst mahkemede itiraz etti. Bu itiraz kabul edildi ve yürütmeyi durdurma kaldırıldı. Yaklaşık iki ay sonra çocuğum tekrar din dersi almaya başladı. Tabii davanın esastan görüşülmesi devam etti. 22 Kasım 2006 Çarşamba günü tebligat bize ulaştı. Dava sonuçlandı ve biz davayı kazandık. Perşembe günü okula gittim. Karar oraya da tebliğ edilmişti. Perşembe gününden itibaren çocuğum zorunlu din dersine girmiyor. Bu konuda Türkiye’de kazanılan ilk ve tek dava. Bu davanın açılımları neler olacak? Bu karar Alevi-Bektaşi toplumuna neler kazandıracak? Ali Kenanoğlu: Bu dava birkaç açıdan önemli: Bir kere dava Türkiye’de kazanıldı. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne ya da başka bir uluslararası platforma taşınmadan, Türkiye’nin kendi iç hukuk sürecinde verilmiş bir karar. Bu karardan iki sonuç oluşabilir: Biri, hükümetin bu konuda adım atıp, Anayasa’da gereken değişikliği yaparak, zorunlu din derslerini, zorunlu olmaktan çıkarmasıdır. Diğer taraftan, bu karar emsal gösterilerek, kararın fotokopisi eklenen dilekçeler çoğaltılarak çok sayıda başvuru yapılır. Bu da Alevi-Bektaşi Federasyonunun önümüzdeki süreçte değerlendirmesi ve yapması gereken bir iştir. Hükümetten bir değişiklik gelmezse, Alevi-Bektaşi Federasyonu bu yönde çalışmalıdır. Peki, din dersi seçmeli hale dönüşürse başvurular nasıl olacak? Ali Kenanoğlu: Eğer bu ders seçmeli hale gelirse; çocuklarının bu dersi almasını istemeyen aile okul idaresine bir dilekçe verecek, “çocuğumun din dersi almasını istemiyorum” diyecek. Valiliğe, mahkemeye başvurmaya gerek kalmayacak. 1981 yılında ben öyle yapmıştım. Orta birinci sınıftayken kendim gittim, okul idaresine bir dilekçe verdim, “Ben din dersi almak istemiyorum” diye ve girmedim. Başka bir prosedürü yoktu bu işin. Seçmeli ders yapılırsa uygulamanın böyle olması gerekir. Sayın İsmail Metin, bir avukat olarak sizin bu konudaki görüşleriniz nelerdir? İsmail Metin: Bu aleyhte bir durum. Lehte durumun şöyle olması lazım: Din dersi almak isteyenin dilekçe vermesi lazım. Ama Türkiye Cumhuriyeti bilinen yapıda olduğu için bunu da kendine yontacaktır. Sadece dilekçe verenleri din dersinden muaf tutacaktır. Hâlbuki gerçekten seçme özgürlüğü olsa dersi almak isteyenin dilekçe vermesi gerekir. Peki, bununla ilgili bir düzenleme olur mu diyorsun? İsmail Metin: Aslında bunun için yeni bir dava açılsa, o zaman sorun çözülür. Dilekçe veren bir baba, oğlunun inancı dışında din dersi aldığına dair itirazda bulunacak, dava açacak ve onun üzerine yeniden inceleme yapılacak. Böyle ikinci bir dava açılması gerekiyor. Sayın Fevzi Gümüş, kararı siz nasıl değerlendiriyorsunuz? ABF ne çalışmalar yapacak? Yeni davalar olacak mı? Fevzi Gümüş: Sanırım biliyorsunuz, Ali Kenanoğlu, 2004 yılında yapılan Birinci Alevi Konferansı’nda aldığımız, Alevi örgütlerindeki kadroların çocuklarıyla ilgili olarak zorunlu din dersinin kaldırılması yönünde başvuruda bulunmaları kararına uyarak kendi oğlu hakkında böyle bir talepte bulundu. Zorunlu din dersi uygulamasının hukuka aykırı olduğu kararını alan kişinin Federasyon Başkan Yardımcımız olması kıvanç vericidir. Ancak bu kararın Alevi toplumu ve farklı inançlardan zorunlu din dersi uygulamasına tabi tutulan insanlar açısından hukuksal bir kazanım haline getirilmesi Federasyonumuzun önündeki en önemli görevlerinden biri. Bu konuda bir kampanya düzenleyerek yaygın dava açma yolunu toplumun önüne seçenek olarak sunmak istiyoruz. Bu karar, toplumdaki korkuların yıkılmasına vesile olabilir diye düşünüyoruz. Federasyon olarak önümüzdeki süreçte bunu örgütleyecek ve hayata geçireceğiz. İsmail Beyin söylediği ikinci bir dava açılması konusunda diyeceksiniz? Fevzi Gümüş: Zaten ABF’nin şu anda AHİM’nde görülen bir davası var. O dava da 2007 yılının ilk aylarında sonuçlanacak. İstanbul’da başka bir arkadaşımızın davası da devam ediyor. Bu davaların Ali Kenanoğlu davasını emsal alacak kararlarla sonuçlanacağını düşünüyorum. Ama bunu yaygınlaştırmazsak, Ali Kenanoğlu’nun öncülük yapmış olduğu bu mücadele sonuçsuz kalabilir. O yüzden önümüzdeki süreçte Kenanoğlu kararını gerekçe göstererek müracaatların yapılmasını sağlamamız ve bunları yargıya taşımamız gerekiyor. İnanç özgürlüğü ile ilgili diğer konularda samimiyetsiz uygulamalarını bildiğimiz AKP’nin bu kararı görmemezlikten geleceğini söylemek için kâhin olmaya gerek yok. İsmail Metin: Din dersi toplumda farklı anlaşılıyor. İnsanlar, din dersini sadece bir asimilasyon aracı olarak görüyorlar. Aslında din dersi aynı zamanda bir engeldir. Çoğu Alevi öğrenci din dersinden geçemediği için okuyamıyor. Ben kendim din dersinden kaldım. Kız kardeşim din dersinden sınıfta kaldı. Öbür kardeşim kaldı. Bizim köyde ne kadar okuyan varsa din dersinden kaldı. Alevi öğrenciler din dersindeki o duaları ezberleyemiyor, sınıfta kalıyor. Yani din dersi aslında hem asimilasyon aracıdır, hem de Alevi öğrencilerin ilerlemesini engelleyen bir settir. Fevzi Gümüş Aralık 2006 19
Page 1 and 2: SERÇEÞME BİLİMLE GİDİLMEYEN Y
Page 3 and 4: SERÇEÞME “İşte Bunu Yaman Mer
Page 5 and 6: lama” çabasını yaşadığımı
Page 7 and 8: SERÇEÞME Alamut’a şikayetler b
Page 9 and 10: SERÇEÞME SEMPOZYUMA KATILAN YABAN
Page 11 and 12: SERÇEÞME fonksiyon yoktur. Ancak
Page 13 and 14: SERÇEÞME Öker, DBH’dan koptukt
Page 15 and 16: SERÇESME SERÇEÞME Kürt Halkı B
Page 17: mese mümkün değildir. Ben nasıl
Page 21 and 22: SERÇESME SERÇEÞME ABF OLAĞANÜS
Page 29 and 30: SERÇEÞME dan takip ediyoruz. Bize
Page 31 and 32: SERÇESME SERÇEÞME rünmektedir.

25. Sayı - Hacibektaslilar

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?