27.Sayı - Hacibektaslilar

More documents

Recommendations

Info

SERÇEÞME BEN OZANIM / ANKARA’YA ADLI ALBÜMÜ YENİ YAYINLANAN Selahattin Akarsu ile Söyleştik OZANLIK geleneğinin önemli temsilcilerinden Selahattin Akarsu’yla sıcak, samimi bir sohbet gerçekleştirdik. Ben Ozanım / Ankara’ya adını taşıyan yeni albümünde toplumsal sorunlara, haksızlıklara, eleştirel ve yalın bir bakış açısıyla yaklaşıyor. Diğer albümlerinde olduğu gibi bu albümde de gelenekten beslenip, anonimleşen türküler görüyoruz ve yine Selahattin Akarsu besteleri önemli bir yere sahip. Selahattin Akarsu, ozan olmanın, kişiye yüklediği sorumlulukların bilinciyle hareket ediyor ve yetkin, usta bir dille; sazını, sesini, sanatını hissetmemizi, sevmemizi sağlıyor. Halkın derdini, kendi derdi edinmiş, korkusuzca sazın teline vuran ozanımıza kulak verelim: Öncelikle siz tanıyarak başlayalım söyleşimize. Selahattin Akarsu kimdir? • Ben Sivas’ın Kangal İlçesinin Minerakaya Köyünde doğmuşum. Evli ve 3 kız çocuğu babasıyım. İstanbul, Örnektepe’de ikamet ediyorum. Sanatçılara uygulanan geriye dönük borçlanma yasasından emekli oldum. Şu anda Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı İstanbul Şubesi-Okmeydanı Cemevi’nde, yönetim kurulu üyesi olarak kültür sanat çalışmalarını yürütüyorum. Muhlis Akarsu’nun yeğeni olmanız, ondan etkilenmeniza neden oldu mu? • Nasıl etkilenilmez ki, çok büyük bir ozanın yeğeni olmam dolayısıyla, bir kere kan bağım var. Kendimi bildim bileli ben Muhlis Akarsu dinlerim. Ona benzersiz bir sevgi ve saygı besliyorum. Her şeyiyle benim hayranlık duyduğum ve örnek aldığım bir ozandır. Onun dışında müziğe olan büyük bir aşkım var. Bu duygularımı şöyle dile getireyim; ben çocukluğumdan beri, Muhlis Akarsu’nun plaklarını dinleyerek büyüdüm -Muhlis Akarsu’nun dışında büyük ozanlarımızdan, Mahsuni’nin, Aşık Daimi’nin, o büyük üstatların plaklarını, kasetlerini de dinleyerek-. Kasetlerimde de Akarsu türküleri okudum. Son dönemlerde kendim yapıyorum türkülerimi. Ne demişler “Göl yerinde su eksik olmaz” Yeni kasetiniz çıktı. Hem Alevi Bektaşi deyişlerinin gelişiminden hem de yeni kasetinizden konuşalım. • Ben bir Alevi çocuğuyum, Alevi dedesinin çocuğuyum. Bizim soyumuzda dedelik var, Seda Coşkun seyitiz biz, baba tarafından ocakzadeyiz, Kocaleşker oğullarındanım. Alevi Bektaşi geleneğinden geldiğim için deyişlerin ben de çok büyük yeri vardır. Köyümüzde yıllar önce yapılan, cemlere katılırdım, Alevi dedelerin cemlerini hatırlıyorum. Gerçi çok fazla cem olmazdı, senede bir iki defa perşembe günleri cem yaparlardı, o yoksulluktan dolayı, ama aklımdadır. Alevi deyişlerini hep o dedelerden dinlerdim. O zaman Muhlis Akarsu’da zakirlik yapardı. Bizim köylerde de, yakın köylerde de dedelerle birlikte, zakirlik yapardı, deyiş, mersiye okurdu. Ben dayım Muhlis Akarsu’nun, sağlığında bir iki tane kaset çıkardım. Onun beste ve deyişlerini seslendirdim. Bana kendisi şöyle derdi: “Bir gün gelecek sen benim tahtıma oturacaksın” Tabii böyle bir şey mümkün değil, kimse kimsenin yerini alamaz. Ama söylediğim gibi üzerimde etkisi çoktur. Onun kasetleri, plakları, beni söz ve türkü yazmaya da itti. Daha sonra, türkü yazmaya başladım. O talihsiz olaydan, Sivas katliamından sonra, türkü çalışmalarıma ağırlık verdim. Çok severek, Akarsu’nun plağını dinlerdim, bir arkasını, bir önünü. Annem bazen kaygılanırdı, şöyle derdi: “Oğlum bu kadar sık dinleme, sana bir şey olacak” Daha sonra da ASM’de dayım Akarsu’nun anısına bir kaset yapmam zorunlu oldu. Onun anısına ithaf edilen bir kaset çalışması yaptık. Bu gelinen süreçte ise iki sene arayla bir kaset yaptım ve son olarak da beşinci kaset-CD piyasaya çıktı. Beşinci ve son kasetim, Ben Ozanım / Ankara’ya adını taşıyor Bu albümde toplumsal ve siyasal sorunlarımızı dile getiren taşlamalara, yergilere rastlıyoruz. • Oluşturduğum eserlerimde bu özellikler var. Bir eseri yazarken, ona hazırlanmıyorsun, bir anda geliyor. Dünyada olan biteni büyük bir merakla izliyorum, dünya insanlığının gelişmesine kayıtsız değilim. Örneğin orada dinlediğiniz Ankara’ya türküsünde; “Bir oyum vardı vermiştim Çekip gitti Ankara’ya Elimden aldı lokmamı Yutup gitti Ankara’ya Ankara’ya Ankara’ya Yazık oldu fıkaraya Boş verirsen bu dünyaya Her zaman kalırsın yaya” Selahattin Akarsu, Yılmaz Güney’in Paris’te, Père Lachaise Mezarlığındaki kabrinin başında Bu bir anlık bir şey. Beş dakika ya da on dakika içerisinde dörtlükler meydana geliyor. Bu eserlerimizi sağlığımızda anlamazlarda, öldükten sonra değer verirler. “Ne güzel yazmış, söylemiş” derler. Bu hep böyle olmuştur. Toplumsal içerikli yönleri olan türkülerim ağırlıkta olacaktır, türkülerimde belli bir noktada Akarsu tarzı hakim, bu çizgide yürüyorum. Albümünüzün geneline baktığımızda neler var? • Usta malı deyişler, türküler var. Diğerleri bana ait eserler. Halk ozanlarının geleneği ve kültürü yaşattığına inanıyor musunuz? Hala devam ediyor mu ozanlık geleneği? • Hala devam ediyor. Ancak koşullar insanları biraz uzaklaştırmış denilebilir. Yoksa ozanlık ölmedi ki, ölmez de, mümkün değil. Bakıyorsunuz geçmiş dönemdeki ozanların yazdıkları, hala türkülerde, sanatçılar tarafından da okunuyor. Bu işte olumsuz gördüğüm taraf ise yenilik yapılmaması. Buna rağmen pek çok yazan ozan var, ama ismi, duyulmamış, tanınmamış. Pek çok kitap var, bestelenmemiş şiirler mevcut, türkü olacak kalıplarda, türkü motifinde yazılmış. Sürüyor ozanlık, sürecek de. Yaşanan durgunluk, teknolojiden mi, dünyada gelişen olumsuz olayların etkisi mi bilinmez. İnsanlar artık eskisi gibi ilgilenmiyor, türkülerin içinde yaşamıyor gözükse de türküler ölümsüzdür biliyorsunuz, ama üretkenlik yok, bu bir gerçek. Mahsuni Şeriflerin, Pir Sultanların, o büyük ozanların yazdıklarını şimdi insanlar yazamıyor. Niye yazamıyor; o hayatı yaşamadığı için, onların yaşamı çok farklıydı, şimdiki durum ise biraz daha farklı. Yazılmıyor, eski ozanlarımız da olduğu gibi yazılmıyor, yazanlar da seslerini duyuramıyor. İnsanların belki birbirlerine bağlılıkları azaldı. • Evet, insan ilişkilerinde kopukluklar var ve ne yazık ki günden güne zayıflıyor. Dayanışma, insan sevgisi yok oluyor ve genel bir bencillik söz konusu. Günümüzde hakim olan globalleşen, rezilleşen bir sürece doğru gidiyoruz. Bu bizi derinden etkiliyor. Bizim üretkenliğimizi olumsuz bir şekilde etkileyen nedenlere olumlu çözümler üretmek lazım. Bugün hala Mahzuni’nin, Muhlis Akarsu’nun, Aşık Daimi’nin, bildiğimiz ozanların, türküleri günümüzde yaşıyor, farkındaysan hiç yeni üretim yok, ya da son derece az. Örnek aldığınız diğer sanatçılar kimler? • Muhlis Akarsu, Mahzuni Şerif, Davut Suları. Çok fazla yok diyebilirim. Ama en çok etkilendiğim; Muhlis Akarsu ve Mahsuni Şerif. Yön FM’deki programınızdan bahsedelim, Aşıklar Meclisi’nden. • O program kendiliğinden oluştu. Radyolar kuruldu, 1993 yıllarında, Yön FM’nin dışındaki diğer radyolarda da peş peşe gelişti. Diyebiliriz ki, halk müziği çalan, Alevi deyişleri çalan radyoların içinde emekten yana tavır koyan bir Yön FM’di. Orada arkadaşlarımız, 26 Sayı 27
SERÇESME SERÇEÞME akademik çalışma yok, diksiyon yok, bu şartlar altında teklif ettiler. Ben programcılığı bilmem, ne yapacağım dediğimde: “Sazını alıp geleceksin, iki tane de konuk bulacaksın, sohbet edeceksin, bu kadar” dediler. “Kolay” dedim o zaman. Yön FM’de Aşıklar Meclisi isminde. Sevgili yönetmenimiz, Murat Taylan’ın da burada çok emeği var. İlk radyo programcılarından, ayrıca genel yayın yönetmenimiz. Aşıklar Meclisi çok uzun sürdü, nasıl oldu, ben de anlayamadım, orası bir okuldu ve o okulda yetiştim sanki. Kaç yıl sürdü? • On yıl sürdü, kesintisiz, orada arkadaşlarımız “yeter artık” demediler, ben dedim. On yıldır, bu program sürüyor, Aşıklar Meclisi, “yeter artık, ben yapmayacağım” dedim ve bıraktım. Dönüp baktığımda çok da iyi geçtiğini düşünüyorum. Hemen hemen bütün ozanları konuk ettim. Mahzuni Şerif’ten, Ali Ekber Çiçek’e kadar. Aşık tarzında okuyan, ya da aşıklama okuyan insanların çoğunu. Ben bile unuttum sayısını. Aşıklar Meclisi adlı programı biz Yol Televizyonu’nda gerçekleştirmek istiyoruz, bu konuyla ilgili görüşmelerimiz sürüyor. Daha önce Yeditepe Televizyonun deneyim sahibi olmuştum, önümüzdeki günler içinde de bu programla sizlerle olmayı umuyorum. Vakıftaki çalışmalarınızdan bahsedelim biraz da. • Bildiğiniz gibi Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı yönetimi kurulunda görevliyim. Çeşitli birimlerdeki arkadaşlarımızla görev dağılımı yaptıktan sonra, benim yapacağım iş; kültür sanat, görevi oldu. Vakfın kültür sanat bölümünde görev yapıyorum şu anda. Sanatsal alanda; paneller, konserler, dinletiler, periyodik olarak anma günleri düzenleniyor. Anma günlerimize özellikle önem veriyoruz. Bizim kültürümüzün en önemli yapı taşlarından, taşıyıcılarından olan aşıklarımızın, ozanlarımızın, yazarlarımızın konuk edildiği, kitleye, halka yönelik bilinçlendirme, bilgilendirme seminerleri ve dinletiler gerçekleşiyor, oldukça da iyi gidiyor. Buradaki ilgiden memnun musunuz? • Evet, memnunum. Okmeydanı bölgesi Alevi halkın, ilerici demokrat insanların yaşadığı bir bölgedir. Bu bölgede Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı ve cemevi var. On üç yıl oldu kurulalı, burada yaşayan herkesin de çok büyük emekleri var, halkın ilgisi, sevgisi var. Halk müziğinin dünden bugüne gelişimini ve günümüzdeki yerini nasıl değerlendiriyorsunuz? • Yenilik yapmamız gerekir. Müzikte tekelleşmeyi kırmamız gerekir, tabii ki zor. Şöyle ki; müzikteki tekelleşmeyi kırmadıktan sonra, paylaşımı gerçekleştirmedikten sonra, biz bir yere varamayız. Bakıyoruz sanatçı arkadaşlarımızın tavırlarına; birliktelik yok, dayanışma yok, tekrar yineliyorum; üretkenlik yok. Çok çalışmamız gerekir, istediğimiz noktada değiliz. Ayrım var sanatçılar arasında, medyatik sanatçı diye nitelendirdiğimiz, kendini duyurmuş, kendini bir şekilde gündeme taşımış insanların hizip hastalıkları çok, sanatçı olmaktan, sanatçı duruşundan uzaklar. Diyebilirim ki; kendini ön plana koymuş, sanatı onun arkasında kalmış. Bu durum müziğimizi yanlış ve olumsuz bir tarzda etkiliyor. Eskilerden güzel örnekler verirsek, Ruhi Su olsun, diğer bahsettiğimiz ozanlar olsun. Bu ozanlarımızın kaygıları yokmuş, günümüzde piyasada yer almak için kaset çıkarmayı yeterli görülüyor. Sistem de bunu destekliyor. Sistem sanatçıyı yaratıyor, ancak sanatçılar arasında da eşitsizlikler yaratıyor, uçurumlar yaratıyor. Kendini duyuran insanlar geriye dönüp bakmıyor, kimse kimseye yardımcı olmuyor. Günümüzde bu çelişkiler çok büyük. Gelinen noktaya ben çok kızıyorum. Sanatçılar sanatını, kafelerde, barlarda yapıyorlar. Buna karşı mısınız? • Evet, son derece karşıyım. “Yapmalıdır, ekonomik” diyorlar, ama başka olanakları düşünmek gerek. Ben şahsım adına kafe, barlarda türkülerin dile getirilmesini, özellikle de Alevi deyişlerinin, içkilere meze edilmesini doğru bulmuyorum. Bunu bütün içtenliğimle dile getiriyorum; çok yanlış. Yeni kasetinizin tanıtımı için konserler düşünüyor musunuz? • Benim en çok yapmak istediğim de, geniş halk kitlelerine seslenebileceğim konserlerde yer almak. Bu düşünceyle konserlere ağırlık veriyorum. Avrupa’da, burada, dernek toplantılarında konserlerim var, televizyon programlarım olacak. Bu şekilde çalışmalarım sürecek. Ayrıca müzik firmamın da desteğiyle, çeşitli çalışmalarla halka ulaşacağız. Eskiden ozanların, halka ulaşması gönül birliği yoluyla gerçekleşiyordu. Çünkü dinlemeye istekli, hevesli halk, ozanını tanıyordu. Köylerden kentlere ozanlar gelir, plaklar tanıtılırdı. Şimdi medyanın, her konuda desteği gerekiyor. Benim esasen öyle bir derdim yok, ben doğru işi yapıyorsam, kitlelere ulaşacaktır, yeteri kadar olmasa da ulaştığı kadarı da bana yeter. Halkın türkülerden, kendi değerlerinden uzaklaşmasını neye bağlıyorsunuz? • Kötü yapıtlara bağlıyorum, kötü yorumculara bağlıyorum. Hızlı bir şekilde tüketilme söz konusu. Hep söyleriz, eskiden çok daha ilgi vardı, konserlere büyük ilgi vardı. Bir Mahzuni konseri yapıldığı zaman yer yerinden oynardı. Bugün baktığımızda, her yerde, etkinlik ve konser var, bıktırıldı diye düşünüyorum, halk o kadar doydu ki, ama o türkü dinleme zevki ve alışkanlığı hala insanlarda var. Ancak insanlar artık kötüyü iyiden ayırt etmeyi öğrendi. Gelenekten beslenen ozanlarımız, bu işi hakkıyla yapan insanlarımız hala büyük bir zevkle dinlenmeye devam ediyor. Son olarak ne söylemek istersiniz. • Size ve derginize çok teşekkür ederim. ALİ İHSAN DOĞAN (KUL İHSAN) Duaz Gelin canlar hu çekelim Murteza’nın aşkına Bilinmez mi kimden geldi Muhammed’in hatemi İmam Hasan hulk-ı Rıza geçir gönül köşküne Mahşere dek unutulmaz Şah Hüseynin matemi İmam Zeynel Abidin’le zindan olur bu günler Bakır Cafer i Sadık’la çözümlenir düğümler Musa Kazım Rıza ile sermest olur gönüller El aman ey canda canan umman eyle katremi Takı Nakı Askeri den demin alır özümüz Mehdi sır olmuştur derler onu görür gözümüz Pir Hacı Bektaş Veli’ye ikrar ettik sözümüz Kul İhsan’ım medet mürvet af eyle sen hatamı ÖZLEM RENDE Bir Zaman Bir zaman var Kimi zaman yakınımdadır Tutmak isterken elimden kaçıp gider Kimi zaman gelir uzağımdadır yetişemem Bir zaman vardır Beni alıp götürür memleketimin diyarlarına Yurdumun güzel insanlarıyla tanıştırır Anadolu’mun toprak kokan yollarından geçeriz Elleri hamur kokan analar görürüz Orak biçmekten beli bükülen ihtiyar dedeleri görürüz Alacakaranlıkta okuma sevdasına düşen çocuklar görürüz Bir zaman ki bu ne zaman Şimdi kapımı çalıp içeri girecek olan bir misafir Beklenmedik bir konuktur. HASAN ÖZTÜRK (BERRAKİ) Olur Bir Gün Bir olsa gönüller bayram eğlenir Kırkların makamı seyran eğlenir Gönüller hünkâra hayran eğlenir Ömür mevsim mevsim yaz olur bir gün İnsanın zulmüne seyre duranlar Yalan üzerine zemin kuranlar Haram lokma ile kul doyuranlar Kırkların ceminden yoz olur bir gün Berraki bu sesine uyar uyanır Elini yüzünü yuar uyanır Sağır sultan bile duyar uyanır Sivrisinek bile saz olur bir gün Mart 2007 27
Page 1 and 2: SERÇEÞME BİLİMLE GİDİLMEYEN Y
Page 3 and 4: SERÇEÞME ağır taşlar koydum ve
Page 5 and 6: SERÇEÞME Erkek dişi sorulmaz muh
Page 7 and 8: SERÇEÞME lizmi geleneğini ara ve
Page 9 and 10: SERÇEÞME ALEVİ BEKTAŞİ FEDERAS
Page 11 and 12: ÖRGÜT: Türk Dil Kurumu’na gör
Page 13 and 14: SERÇEÞME HÜSEYİN GAZİ KÜLTÜR
Page 15 and 16: SERÇESME SERÇEÞME yordu. Özelli
Page 17 and 18: OSMAN ve Ebuzer arasında devamlı
Page 19 and 20: SERÇESME SERÇEÞME Yanlışlık o
Page 21 and 22: SERÇESME SERÇEÞME “ALEVİLERİ
Page 23 and 24: SERÇESME SERÇEÞME AHMET AKAR Gel
Page 25: SERÇESME SERÇEÞME KADIN OZANLARI
Page 29 and 30: SERÇESME PSAKD BASIN AÇIKLAMASI:
Page 31 and 32: SERÇESME SERÇEÞME Selçik Köyü

27.Sayı - Hacibektaslilar

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?