MIG MAG Eriyen Elektrod ile Ark Kaynağı - Gedik Eğitim Vakfı

Elektrod örtüsünün bu görevleri içinde en önemlisi ve en vazgeçilemezi bir koruyucu gaz atmosferi
oluşturarak, kaynak banyosunu havanın oksijen ve azotunun olumsuz etkilerinden korumasıdır; şu halde,
örtünün yerini alacak olan nesne muhakkak bu görevi yüklenmiş olmalıdır. Bu konuda yapılan çalışmalar
sonucunda iki ayrı yoldan gidilerek, bugün tozaltı ve gazaltı diye adlandırdığımız kaynak yöntemleri
geliştirilmiştir.
Tozaltı kaynak yöntemi, ilk defa 1933 yılında, ABD'de bulunmuş ve 1937 yılından itibaren de
Avrupa'da kullanılmaya başlanmıştır.
Bu kaynak yönteminde ark, bir mekanizma tarafından otomatik olarak kaynak bölgesine gönderilen
çıplak tel ile iş parçası arasında oluşur ve bir kanaldan devamlı olarak üzerine gelen, özel bir toz altında
yanar. Ark, bir toz örtüsü altında kaldığından etrafa ışınım yapmaz ve bu şekilde ark enerjisinin büyük bir
kısmı (takriben % 64'ü) doğrudan doğruya kaynak için sarf edilmiş olur.
Tozaltı kaynak yönteminde, tel elektroda, uç kısmına yakın bir yerden ve özel bir bakır kontakt
tarafından, akım verildiğinden, çok yüksek akım şiddetlerine çıkmak mümkündür. Bu bakımdan, tozaltı
kaynak yöntemi çok güçlü bir kaynak yöntemidir ve bir paso ile takriben 85 ve iki paso ile 180 mm.’ye kadar
kaynak yapabilme olanağı sağlar. Akım şiddetinin yüksekliği büyük bir kaynak banyosu oluşturur ve tahmin
edilmeyecek derecede derin bir nüfuziyet sağlar.
Tozaltı kaynak tekniğinin avantajlarını şöyle sıralayabiliriz:
1.- Çok yüksek erime gücüne sahiptir.
2.- Derin nüfuziyetli kaynak dikişleri elde edilir. İki taraftan birer paso ile 20 mm. kalınlığındaki bir
sacı, kaynak ağzı açmadan kaynatmak mümkündür.
3.- Sıçrama ve elektrod artığı kaybı yoktur.
4.- Elektrik enerjisinin büyük bir kısmı kullanıldığından verim çok yüksektir.
2