nazim

«- Naklet onun maceras���,
o ne idi, ne oldu, anlat...»
Ve anlatt� rahip :
«- Onu hepiniz hat�rlars���z,
topra��n içindeki bir patates tohumu gibi
fakir,
çal��kan
ve ne�esiz geçti çocuklu�u.
Sonra uyand� birdenbire
on yedi ya��na do�ru.
Yine fakirdi, çal��kand�.
Fakat aylarca gidip
bulutsuz bir denizde
alt�nda sönük yelkenlerin
sanki çok s�cak bir sabah ufukta apans���n
yeni bir dünya ke�feder gibi buldu ne�eyi...
Mahallede sesi en güzel olan insand�
ve en güzel mandolin çalan.
Hat�rl�yorsunuz de�il mi
size do�ru gelen dostlu�unu kocaman, k�rm��� elinin
ve mavi kurdelesini
mandolininin?..
�çinizde kimin kalbini k�rd�,
kime yalan söyledi,
sarho� oldu�u vaki midir,
ve kiminle dövü�tü?
Çocuklara sayg�����
ve ihtiyarlara �efkatini inkâr edebilir miyiz?
Belki biraz kal�n kafal�
fakat kalbi bir bal�k yavrusu gibi temiz
onu geçen sene harbe gönderdik.
�imdi gerilerinde cephenin
i�gal alt�ndaki bir köyün odas�ndad�r.
Bayg�n bir kad���n �rz�na geçmekle me�gul
bir tahta masan�n üzerinde.
Beli ç�plak
pantolunu dizlerinde
ba��nda mi�fer
ve ayaklar�nda k�sa, kal�n çizmeler.
Yerde iki çocuk ölüsü yat�yordu
direkte ba��� bir erkek.
D��arda ya�mur ya��yor
ve uzaktan uza�a motor sesleri.
Kad��� masadan yere iterek
do�rulup çekti pantolonunu...
Halbuki hepiniz hat�rlars���z onu,
hat�rl�yorsunuz de�il mi
size do�ru gelen dostlu�unu kocaman, k�rm��� elinin
ve mavi kurdelesini
mandolininin?»
Yine birdenbire sustu muhterem peder.
(Susabilmek bir hünerdir
insan�n a���ndan ç�kan sözler
kendine ait olmazsa.)
Fakat tahta Meryem'in arkas�ndan
yine emretti �eytan :
«- Rahip, devam et,» - dedi.
Ve devam etti rahip :
«- Harbediyoruz.
Çal������lan insan y���nlar�
birbirine devrederek zinciri,
karanl�k ve a��r,