nazim

ve bir damla suda bir milyon mikroba dair
fikri yoktu Yunus'un.
Bunlar� bizden ö�rendi�i gün
hayret etmedi...
..... Cevizlerini Eylülde döker,
yapraklar� ye�il dururdu Kas�ma kadar.
Topra��n içinde gider kökleri,
karanl�k bir sudur tepende akar.
Her ak�am alt�ndan geçerdi Yunus...
..... Bir gün ate�imizi yak�p
verirken suyumuzu :
«- Biz hizmetkâr���z senin,
sen efendimizsin» - dedik.
������p kald� Yunus...
..... Cevizlerini Eylülde döker,
yapraklar� ye�il dururdu Kas�ma kadar.
Rüzgârda konu�urdu kendi kendine.
Yüksekti, geni�ti alabildi�ine.
Gece alt�nda oturdun muydu
y�ld�zlar� göremezdin.
Karanl�k bir sudur tepende akar,
topra��n içinde gider kökleri,
dallar�, yukardan Yunus'a bakar...
«- Köy i�i zordur katiyen
vücut ezilir bir defa.
Topra�a çömelip bak dört tarafa :
bela hangi inde pusmu�
bilinir mi?
Mümkünü yok vurulsun...»
Vurmu� belâ, ci�erinden Yunus'u...
«- Biz hiç dünyada ya�am�� de�iliz.
Geldik
gidiyoruz öylesine...
Tevatür güzelmi���stanbul �ehri,
var�p görülmesi nasibolmad�.
Velâkin niye tifti�i yok
altm�� haneden otuzunun?...»
Tifti�i yoktu Yunus'un...
«- Att���n ta�
dedi�in ku�u vurmuyor.
Dünya trene bindi.
Gayr� dünya öküzün boynuzunda durmuyor.
Elimiz aya����z : öküz.
Çok zor olur öküzü satmak,
yar� ölümdür yani.
Öküz gitti mi korkulursun...»
Satt�lar öküzünü Yunus'un...
«- Herhal yollar�n sonu göründü.
Bu olan i�leri ak�l almaz.
Toprak sabuna döndü
kayar insan�n elinden.
Cümle mahlukat�n mekân� vard�r
kurdun mekân� olmaz.
Topra��n elinden kayd� m�yd�
bir mekâns�z kurt olursun...»
Kayd� topra�� elinden Yunus'un...
Cevizlerini Eylülde döker,
yapraklar� ye�il dururdu Kas�ma kadar.