nazim

Bilmiyorum.
Ben bir ba��ma onlardan uza��m,
hep birlikte onlar benden uzak.
Bana kendimden ba�kas�yla konu�mak
yasak.
Ben de kendi kendimle konu�uyorum.
Fakat çok can s����� buldu�umdan sohbetimi
�ark� söylüyorum kar�����m.
Hem, ne dersin,
o berbat, ayars�z sesim
öyle bir dokunuyor ki içime
yüre�im parçalan�yor.
Ve t�pk� o eski
ac�kl� hikâyelerdeki
yalnayak, karl� yollara dü�mü�, yetim bir çocuk gibi bu yürek,
mavi gözleri �slak
��rm���, küçücük burnunu çekerek
senin ba���na sokulmak istiyor.
Yüzümü k�zartm�yor benim
onun bu an
böyle zay�f
böyle hodbin
böyle sadece insan
olu�u.
Belki bu hâlin
fizyolojik, psikolojik filân izah� vard�r.
Belki de sebep buna
bana aylard�r
kendi sesimden ba�ka insan sesi duyurmayan
bu demirli pencere
bu toprak testi
bu dört duvard�r...
Saat be�, kar�����m.
���arda susuzlu�u
acayip f���lt���
toprak dam�
ve sonsuzlu�un ortas�nda k���ldanmadan duran
bir sakat ve s�ska at�yla,
yani, kederden ç�ld�rtmak için içerdeki adam�
���arda bütün ustal���, bütün tak�m taklavat�yla
��açs�z bo�lu�a k�pk���l inmekte bir bozk�r ak�am�.
Bugün de apans�z gece olacakt�r.
Bir ���k dola�acak yan�nda sakat, s�ska at�n.
Ve �imdi kar��mda ha�in bir erkek ölüsü gibi yatan
bu ümitsiz tabiat�n
��açs�z bo�lu�una bir anda y�ld�zlar dolacakt�r.
Yine o malum sonuna erdik demektir i�in,
yani bugün de mükellef bir daüss�la için
yine her �ey yerli yerinde i�te, her �ey tamam.
Ben,
ben içerdeki adam
yine mutad hünerimi gösterece�im
ve çocukluk günlerimin ince saz�yla
suzinâk makam�ndan bir �ark� a���yla
yine billâhi kahredecek dil-i nâ�âd���
seni böyle uzak,
seni dumanl�, e�ri bir aynadan seyreder gibi
kafam�n içinde duymak...
2