nazim

Ve bizim hane halk�, bilmedi�im bir sokakta, görmedi�im bi evde oturuyor
Pamuk gibiydi bembeyazd� ekmek, ben içeri dü�tü�üm sene
Sonra vesikaya bindi
Bizim burda, içerde
Birbirini vurdu millet, yumruk kadar simsiyah bi tayin için
�imdi serbestledi yine, fakat esmer ve tats�z
Ben içeri dü�tü�üm sene, ikincisi ba�lamam���� henüz
Da�ov kamp�nda f���nlar yak�lmam��, atom bombas� at�lmam���� Hiro�imaya
Bo�azlanan bir çocu�un kan� gibi akt� zaman
Sonra kapand� resmen o fas�l, �imdi üçünden bahsediyor amerikan dolar�
Fakat gün ����� her �eye ra�men, ben içeri dü�tü�ümden beri
Ve karanl���n kenar�ndan, onlar a��r ellerini kald���mlara bas�p do�ruldular yar� yar�ya
Ben içeri dü�tü�ümden beri güne�in etraf�nda on kere döndü dünya
Ve ayn� ihtirasla tekrar ediyorum yine
‘Onlar ki; toprakta kar�nca, su da bal�k, havada ku� kadar çokturlar.
Korkak, cesur, cahil ve çocukturlar,
Ve kahreden yaratan ki onlard�r,
�ark�larda yaln�z onlar�n maceralar� vard�r’
Ve gayr���
Mesela, benim on sene yatmam
Laf’� güzaf...
Benim O�lan Foto�raflarda Büyüyor
�çimde ac��� var yemi�i kopar�lm�� bir dal�n,
gitmez gözümden hayali Haliçe inen yolun,
iki gözlü bir b�çakt�r yüre�ime saplanm��
evlât hasretiyle hasreti �stanbulun.
Ayr���k dayan���r gibi de�il mi?
Bize pek mi müthi� geliyor kendi kaderimiz?
Elâleme haset mi ediyoruz?
Elâlemin babas���stanbulda hapiste,
elâlemin o�lunu asmak istiyorlar
yol ortas�nda
güpegündüz.
Bense burda rüzgâr gibi
bir halk türküsü gibi hürüm,
sen ordas�n yavrum,
ama as�lam�yacak kadar küçüksün henüz.
Elâlemin o�lu katil olmas�n,
elâlemin babas� ölmesin,
eve ekmekle uçurtma getirsin diye,
orda onlar ald� göze ipi.
�nsanlar,
iyi insanlar,
seslenin dünyan�n dört kö�esinden
dur deyin,
cellât geçirmesin ipi.
Ben Sen O
O, yaln�z a�aran tanyerini görüyor
ben, geceyi de
Sen, yaln�z geceyi görüyorsun,
ben a�aran tanyerinide.