nazim

kapacak olsa bunlar�
bulut gibi, yaprak gibi sürüklenir,
ya�arken seçti�in
ve ölümden sonra sana bar�nak olan
oraya, uzak topra�a dü�erler.
Al sana bir demet �ili kas�mpatlar�ndan,
al güney denizleri üstündeki ay�n so�uk parlakl�����,
halklar�n sava����, kendi dövü�ümü
ve yurdumun kederli davullar���n bo�uk gürültüsünü
karde�im benim, dünyada nas�l yaln���m sensiz,
çiçek açm�� kiraz a�ac���n alt���na benzeyen yüzüne hasret,
benim için ekmek olan, susuzlu�umu gideren, kan�ma güç
veren dostlu�undan yoksun.
Hapisten ç�kt���nda kar��la������k seninle,
zorbal�k ve ac� kuyusu gibi lo� hapisten,
zulmün izlerini görmü�tüm ellerinde,
kinin oklar��� aram����m gözlerinde,
ama parlak bir yüre�in vard�,
yara ve ���k dolu bir yürek.
Ne yapay�m ben �imdi?
Tasarlanabilir mi dünya
her yana ekti�in çiçekler olmadan?
Nas�l ya�amal� seni örnek almadan,
senin halk zekân�, ozanl�k gücünü duymadan?
Böyle oldu�un için te�ekkürler,
te�ekkürler türkülerinle yakt���n ate� için.
Pablo Neruda (1904-1973) Çeviren: Ataol Behramo�lu