nazim

Söz söylüyor en yak�n arkada�� SOMADEVA:*
«- Arkada�lar!
Aylard�r ki anam�z avrad���z
uzun aç di�leriyle di�lediler
kendi memelerini.
Arkada�lar...
Ç�plak aç karn��� kur�unlara vermek,
k�vranarak gebermek...
. . . . Tek . . . .
. . . . . . . . . . Vaar?
Hay�r!.
Ar . . . . . . . lar . . . . . .
(*) SOMADEVA, Benerci'nin en yak�n arkada�� olup, uzun bir müddetten beri Kalküta'da bulunmuyordu.
Binaenaleyh, böyle bir zamanda onun sesini duyup kendisini görmek, elbette ki, Benerci'yi sevinçli bir
hayrete dü�ürecektir. N.H.
Önümüzde onlar
kal�n enselerini k���p
boynuzlar��� saplay�nca topra�a...
. . . . . a�a....
Biz....
. . . . . . . mizi!.
Patiska bir gömlek
gibi y�rtarak
etimizi
kanl� kemiklerimizle
. . . . . . . . ca��z . ! ! . .
O zaman gülleri kokl�yaca��z.
O zaman
tabiat
güzel bir a��z
gibi kar����zda gülümsiyecek...»
Benerci art�k kendini tutamad�. Pencereden üç defa: S O M A D E V A.. S O M A D E V A.. S
O M A D E V A.. diye hayk�rd�. Bu hayk���� o kadar kuvvetli idi ki, S O M A D E V A sustu. Birdenbire esen
rüzgârla bulutlar� da��lan bir yaz sa�ana�� gibi sokaktaki kalabal���n u�ultusu kesildi. �nsanlar, ba�lar��� enselerinin
üstüne yat�rarak, dikine mustatil apart�man�n yedinci kat�ndaki perdesiz pencereye bakt�lar. Ve orada, cam�n
arkas�nda, Benerci'nin sar� yüzünü gördüler.
S O M A D E V A, Benerci'yi tan���. Kollar� ona do�ru uzan�r gibi oldu. Bu hareketi, yaln�z yukardan Benerci
ve kendi içinin içinden S O M A D E V A gördü. Ba�ka hiçbir göz, uzanmak, kucaklamak istiyen kollar�n hasretini
göremedi.
Yukardan, yine Benerci, üç defa ba��rd�:
- S O M A D E V A.. S O M A D E V A.. S O M A D E V A...
A�ada S O M A D E V A, kamyonun etraf�na toplananlara:
- Bana bir ta� veriniz, dedi.
Ta�� verdiler. Ve en eski günlerin en yak�n arkada��:
- Bu adam nefsini kurtarmak için yolda�lar��� satm����r. Benerci müstevlilerin casusu olmu�tur. En yak�nlar���n
kellesini satmasayd�, bunu yapmasayd�, onun kahrolas� ba���� omuzlar���n üstünde b�rakmazlard�, dedi. Ve sa�
kolunun bütün kuvvetiyle, yedinci kattaki perdesiz pencereden bakan sapsar� insan�n yüzüne, ta�� att�...
SOMADEVA'n�n ta��, BENERC�'nin aln�na geldi. Benerci dimdik durdu. �ki ka����n aras�ndan s�zan kan,
çenesinden gö�süne akt�...
Ve Benerci'nin ba�� benim, ben Nâz�m Hikmet'in dizlerine dü�ünceye kadar, en büyük, en iyi, en sevgili,
kahreden ve yaratan KALKÜTA, onu ta�lad�.
Bayg�n çocu�umu, yata��na yat�rd�m. Camlar� parçalanm��, pervazlar� kanl� pencereye ç�kt�m. Aras�ra arkas�na
dönüp bakarak uzakla�an kalabal���n pe�inden �u suretle feryada ba�lad�m:
Benerci benim o�lum...
Ben onun yüzünü
görebilmek için
kaç kerre gecemi gündüzümü
on birlik tütüne satarak
dumandan bir adam gibi dikilip durmu�um...
Benerci benim o�lum,
ben onu