nazim

Dedem soruyor:
- Bunun böyle oldu�una emin misin?
- Elbette. Bunu bana anam�n babas� anlatt�. Ona da dedesi söylemi�. Onun dedesine de dedesi. Bu böyle gider...
Odada bizden ba�ka sekiz on köylü daha var. Oca��n k���la boyad��� alaca ayd�nl�k dairenin k���lar�nda
oturuyorlar. Aras�ra bir ikisi k���ldan�yor ve bu alaca ayd�nl�k dairenin içine giren elleri, yüzlerinin bir parças�,
omuzlar�ndan bir tanesi k�rm���la��yor.
Bak�r sakall���n sesini duyuyorum:
- O gelecek yine. Ç���lç�plak a�aca as�lan ç���lç�plak gelecek yine.
Dedem gülüyor:
- Sizin bu itikad���z, diyor, h���stiyanlar�n itikad�na benziyor. Onlar da, �sa peygamber tekrar dünyaya
gelecektir, derler. Hattâ müslümanlar�n içinde bile �sa peygamberin günün birinde �am���erifte gözükece�ine
inananlar vard�r.
Dedemin bu sözlerine, O, birden kar����k vermiyor. Kal�n parmakl� elleriyle dizlerini tuta tuta, do�ruluyor.
�imdi bütün gövdesiyle k�rm��� dairenin içindedir. Yüzünü yandan görüyorum. Büyük düz bir burnu var. Kavga eder
gibi konu�uyor:
- �sa peygamberin ölüsü etiyle, kemi�iyle, sakal�yla dirilecekmi�. Bu yaland�r. Bedreddinin ölüsü, kemiksiz,
sakals�z, b���ks�z, gözün bak���, dilin sözü, gö�sün solu�u gibi dirilecek. Bunu bilirim i�te.. Biz Bedreddinin kuluyuz,
ahrete, k�yamete inanmay�z ki, da��lan, fena bulan bedenin yine bir araya toplan�p dirilece�ine inanal�m. Bedreddin
yine gelecek diyorsak, sözü, bak���, solu�u bizim aram�zdan ç���p gelecektir, diyoruz.
Sustu. Yerine oturdu. Dedem, Bedreddinin gelece�ine inand� m�, inanmad� m�, bilmiyorum. Ben, dokuz
ya��mda buna inand�m, otuz bu kadar ya��mda yine inan�yorum.
��MAVNE KADISI O�LU
�EYH BEDREDD�N DESTANI'NA ZEYL
��LLΠGURUR
«S�MAVNE KADISI O�LU BEDREDD�N DESTANI» risalemin dördüncü formas���n makina tashihlerini
sabahleyin matbaada yapt�ktan sonra eve gelmi�, bu destan� yazmak için kulland���m notlar�, bir hapishanede
geceleri doldurulmu� hat�ra defterimi gözden geçiriyordum.
Art�k son formas� da bask� makinas� alt�nda gidip gelme�e ba���yan risaleme bir kelime bile ilâve
edemiyece�imi biliyordum. Fakat bana bir �eyler unuttum gibi geliyordu. Bana öyle geliyordu ki, tek bir sat�r yaz�
yazd�m; fakat bu sat���n sonuna nokta koymas��� unuttum.
Vakit ö�leye yak�nd�. �afakla beraber çalkalanma�a ba���yan lodos, a��r bulutlar�n üstüne bo�anmas�yla
durulmu�tu. Çok geçmeden ya�mur da dindi. Gökyüzünün karanl��� yol yol yar�ld�. A��r perdeleri birdenbire dü�en
bir pencere gibi hava aç�ld�.
Ve ben, hapishane gecelerinde doldurulmu� bir hat�ra defterinde «Destan»���n sonuna koymas��� unuttu�um
noktay� aray�p dururken Süleymaniye'yi gördüm.
Aç�lan ö�le güne�inin alt�nda Sinan'�n Süleymaniye'si bulutlara yaslanm�� bir da� gibiydi.
Evimin penceresiyle Süleymaniye'nin aras� en a���� bir saattir. Fakat ben onu elimi uzatsam dokunacakm���m
gibi yak�n görüyordum. Bu, belki, Süleymaniye'yi en küçük girinti ve ç���nt���na kadar ezbere, gözüm kapal� bile
görebilme�e al������m içindir.
Rüzgâr, deniz, endaml� ince kemerleri üstünde nas�l durabildi�ine ����lan eski bir ta� köprü, «Çar�ambay� sel
ald�» türküsü, bir ya�����n kenar�ndaki «oya», bütün bunlar nas�l, ne kadar bir Cami de�ilse, bütün bunlar�n Cami
olmakla ne kadar alakalar� yoksa, bence Süleymaniye de öyle ve o kadar Cami de�ildir; minarelerinde be� vakit ezan
okunmas�na ve has�rlar�na al�n ve diz sürülmesine ra�men Süleymaniye'nin de camilikle o kadar alakas� yoktur.
Süleymaniye, benim için, Türk HALK dehas���n; �eriat ve softa karanl���ndan kurtulmu�; hesaba, maddeye,
hesabla maddenin ahengine dayanan en muazzam verimlerinden biridir. Sinan'�n evi, maddenin ve ayd�nl���n
mabedidir. Ben ne zaman Sinan'�n Süleymaniye'sini hat�rlasam Türk emekçisinin yarat�������na olan inanc�m artar.
Kendimi ferâha ç�km�� hissederim.
��te bu sefer de, büyük bir Türk halk hareketi için yazd���m bir risalede unuttu�umu sand���m son noktay�
ararken Süleymaniye'mizi, biraz önce ya�an ya�murla y�kanm��, açan güne�in alt�nda p���l p���l görünce arad�����
birdenbire buldum. Ferahlad�m. Buldu�umu hat�ra defterimin son sayfalar�nda okudum. Ve anlad�m ki «Simavne
Kad��� O�lu �eyh Bedreddin Destan�» isimli risaleme; belki on sat�rl�k, belki on sayfal�k bir zeyl yazmak
mecburiyetindeyim.
***
Mevzuu bahis risalemin sonunda «AHMED'�N H�KÂYES�» diye bir fas�l vard�r. Buldu�um ve hat�ra
defterimde okudu�um ve risaleme zeyl olarak yazmak mecburiyetini duydu�um «nokta» bana Ahmed bu hikâyeyi
anlatt�ktan sonra onunla yapm�� oldu�um bir konu�mad�r.
Bu konu�may� oldu�u gibi a���� geçiriyorum:
«D��ar�da çiseleyen ya�mura, ko���un terli çimentosuna ve yirmi sekiz insan�na Ahmed hikâyesini anlat�p
bitirmi�ti. Ben:
- Ahmed, demi�tim, bana öyle geliyor ki sen Bedreddin hareketinden biraz da millî bir gurur duyuyorsun.