nazim

11
Ne nurdan
ne çamurdan,
sevgilim, kedisi ve kedinin boynundaki boncuk
yu�rumlar�ndaki farkla hepsi ayn� hamurdan...
12
Lahana, otomobil, veba mikrobu ve y�ld�z
hep h���m akrabay�z.
Ve ey güne� gözlü sevgilim, «Cotigo, ergo sum»1 de�il
bu ha�metli ailede var�z da dü�ünebilmekteyiz...
1 Dü�ünüyorum, demek ki var�m.
13
Aram�zda sadece bir derece fark� var,
��te böyle kanaryam,
sen kanatlar� olan, dü�ünemeyen ku�sun,
ben elleri olan, dü�ünebilen adam...
���NC� BÖLÜM
1
«- �arapla doldur tas���, tas�n toprakla dolmadan, » - dedi Hayyam.
Bakt� ona gül bahçesinin yan�ndan geçen uzun burunlu, y�rt�k pabuçlu adam:
«- Ben, bu nimetleri y�ld�zlar�ndan çok olan dünyada aç�m, » - dedi,
��araba de�il, ekmek almaya bile yetmiyor param...»
2
Ölümü, ömrün k�sal����� tatl� bir kederle dü�ünerek
�arap içmek lâle bahçesinde, ay�n alt�nda...
Bu tatl� keder do�duk do�al� nasibolmad� bize:
bir kenar mahallede, simsiyah bir evde, zemin kat�nda...
3
Ömür gelip geçiyor, vakti ganimet bil uyan�lmaz uykulara varmadan:
yâkut �arab� billûr kadehe doldur, seher vaktidir ey delikanl� uyan...
Perdesiz, buz gibi odas�nda uyand� delikanl�,
gecikmeyi affetmeyen fabrikan�n canavar düdü�üydü u�uldayan...
4
Geçmi� günün hasretini çekmem
- yaln�z bir yaz gecesi bir yana -
ve gözümün son mavi p���lt��� bile
gelecek günün müjdesini verecek sana...
5
Ben, bir insan,
ben, Türk �airi komünist Nâz�m Hikmet ben,
tepeden t�rna�a iman,
tepeden t�rna�a kavga, hasret ve ümitten ibâret ben...
6
Ben, spiker, konu�tum,
sesim bir tohum gibi a��r ve ç�plak:
- Kalbimin saat ayar��� veriyorum,
gonga tam �afak vakti vurulacak.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
1
�nsan
ya hayrand�r sana, ya dü�man.