nazim

Rubailer
����NC� BÖLÜM
1
Bir gerçek âlemdi gördü�ün ey Celâleddin, heyûlâ filân de�il,
uçsuz bucaks�z ve yarat�lmad�, ressam� illetî-ûlâ filân de�il.
Ve senin k�zg�n etinden kalan rubailerin en muhte�emi:
«Suret hemi z�llest...» filân diye ba�layan de�il...
2
Ruhum ne ondan önce vard�, ne ondan ayr� bir s�rr�n kemâlidir,
ruhum onun, o d���mdaki âlemin bende akseden hayâlidir.
Ve asl�ndan en uzak ve asl�na en yak�n hayâl
bana ����� vuran yârimin cemâlidir...
3
Sevgilimin hayâli dile geldi aynan�n üzerinde:
«- O yok, ben var�m, » - dedi bana günün birinde.
Vurdum, dü�tü parçaland� ayna, kayboldu hayâl
ve lâkin çok �ükür sevgilim duruyor yerli yerinde...
4
Mu�amban�n üstüne resmini bir kerecik çizdim ama
günde bin kere resmin ç�kt� bende tepemden t�rna��ma,
fakat ne tuhaf �ey hayâlin onda daha çok kalacak
benden uzun ömürlüdür mu�amba...
5
Sar���p yatmak mümkün de�il bende senden kalan hayâle.
Halbuki sen orda, �ehrimde gerçekten vars�n etinle kemi�inle
ve bal�ndan mahrum edildi�im k�rm��� a���n, kocaman gözlerin gerçekten var
ve âsi bir su gibi teslim olu�un ve beyazl���n ki dokunam�yorum bile...
6
Öptü beni: «- Bunlar, kâinat gibi gerçek dudaklard�r, » - dedi.
«Bu ���r senin icâd�n de�il, saçlar�mdan uçan bahard�r, » - dedi.
��ster gökyüzünde seyret, ister gözlerimde:
«körler onlar� görmese de, y�ld�zlar vard�r, » - dedi...
7
Bu bahçe, bu nemli toprak, bu yasemin kokusu, bu mehtapl� gece
����ldamakta devâmedecek ben bas�p gidince de,
çünkü o ben gelmeden, ben geldikten sonra da bana ba��� olmadan vard�
ve bende bu asl�n sureti ç�kt� sadece...
8
«- Paydos...» - diyecek bize bir gün tabiat anam�z, -
«gülmek, a�lamak bitti çocu�um...»
Ve tekrar uçsuz bucaks�z ba�layacak:
görmeyen, konu�mayan, dü�ünmeyen hayat...
9
Ayr���k yakla��yor her gün biraz daha,
güzelim dünya elvedâ,
ve merhaba
k â i n a t...
10
Balla dolu petek
yani gözlerin güne�le dolu...
Gözlerin, sevgilim, gözlerin toprak olacak yar�n,
bal ba�ka petekleri doldurmakta devâmedecek...