nazim

Sebep yok,
olmas� da imkâns�z.
Bu yapt���m i� ay�p
rezalet.
Fakat elimde de�il
seni k�skan�yorum
beni affet...
9 Ekim 1945
Dün gece rüyama girdin :
dizimin dibinde oturuyormu�un.
Ba���� kald�rd�n, kocaman, sar� gözlerini bana çevirdin.
Bir �eyler soruyormu�un.
Islak dudaklar�n kapan�p a��yor,
sesini duymuyorum ama.
Gecenin içinde bir yerlerde ayd�nl�k bir haber gibi saat çal�yor.
Havada f���lt��� ba���zl���n ve sonsuzlu�un.
��rm��� kafesinde, kanaryam�n : «Memo»mun türküsü,
sürülmü� bir tarlada topra�� itip yükselen tohumlar�n ç���rd���
ve bir kalabal���n hakl� ve muzaffer u�ultusu geliyor kula��ma.
Senin �slak dudaklar�n hep öyle aç���p kapan�yor
sesini duymuyorum ama...
Kahrederek uyand�m.
Kitab�n üstünde uyuyakalm���m me�er.
Dü�ünüyorum :
yoksa senin miydi bütün o sesler?
10 Ekim 1945
Gözlerine bakarken
güne�li bir toprak kokusu vuruyor ba��ma,
bir bu�day tarlas�nda, ekinlerin içinde kayboluyorum...
Ye�il p���lt�larla uçsuz bucaks�z bir uçurum,
durup dinlenmeden de���en ebedî madde gibi gözlerin :
s�rr��� her gün bir parça veren
fakat hiçbir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...
18 Ekim 1945
Kale kap���ndan ç�karken ölümle bulu�mak üzre,
son defa dönüp bakt�����zda �ehre,
sevgilim, �u sözleri söyleyebilece�iz :
«- Pek de öyle güldürmedinse de yüzümüzü,
çal����k gücümüzün yetti�i kadar
seni bahtiyar
k�lal�m diye.
Devam ediyor bahtiyarl��a do�ru gidi�in,
devam ediyor hayat.
�çimiz rahat,
gönlümüzde hak edilmi� ekme�ine doymu�luk,
gözümüzde �����ndan ayr�lman�n kederi,
i�te geldik gidiyoruz
�en olas�n Halep �ehri...»