nazim

Kerempe Fenerinin yirmi mil a��nda,
gecenin karanl���nda,
dalgalar minare boyundayd�lar
ve ba�lar� bembeyaz parçalan�p da����yordu.
Rüzgar :
y�ld�z - poyraz.
Esirlerini bordas�na al�p
kayboldu �ngiliz torpitosu.
�aban Reisin teknesi
ate�ten diregiyle gömüldü suya.
Arheveli �smail
bu ölen teknedendi.
Ve �imdi
Kerempe Fenerinin a��nda,
batan teknenin kay���nda
emanetiyle tek ba��nad�r,
fakat yaln�z de�il :
rüzgâr�n,
bulutlar�n
ve dalgalar�n kalabal���,
�smail'in etraf�nda hep bir a��zdan konu�uyordu.
Arheveli �smail
kendi kendine sordu :
«Emanetimizle varabilecek miyiz?»
Kendine cevap verdi :
«Varmam�� olmaz.»
Gece, Tophane r�ht���nda
Kamac� ustas� Bekir Usta ona :
«Evlâd�m �smail,» dedi,
«hiç kimseye de�il,» dedi,
«bu, sana emanettir.»
Ve Kerempe Fenerinde
dü�man projektörü dola��nca takan�n yelkenlerinde,
�smail, reisinden izin isteyip,
«�aban Reis,» deyip,
«emaneti yerine götürmeliyiz,» deyip
atlad� takan�n patalyas�na,
aç�ld�.
«Allah büyük
ama kay�k küçük» demi� Yahudi.
�smail bodoslamadan bir sa�nak yedi,
bir sa�nak daha,
pe�inden üç-karde�ler.
Ve denizi b�çak atmak kadar iyi bilmeseydi e�er
alabora olacakt�.
Rüzgâr tam kerte y�ld�za dönüyor.
Ta kar��da bir k�rm��� damla ���k görünüyor :
��vastopol'a giden bir geminin
sancak feneri.
Elleri kanayarak
çekiyor �smail kürekleri.
�smail rahatt�r.
Kavgadan
ve emanetinden ba�ka her �eyin haricinde,
�smail unsurunun içinde.
Emanet :
bir a��r makinal� tüfektir.
Ve �smail'in gözü tutmazsa liman reislerini
ta Ankara'ya kadar gidip
onu kendi eliyle teslim edecektir.