dįvānu lu at 't-türk'te geçen 'oğuzca' - Ankara Üniversitesi Açık Erişim ...

*satġaş- > satġaş- “rastgelmek, kavuşmak; sataşmak, saldırışmak; sayışmak,
ödeşmek” (DLT II. 214).
*ingek >ingek “kaplumbağanın dişisi” (DLT I. 111).
-g > Ø
Aynı şekilde yine Oğuzca için karakteristik ses özelliklerinden olan iki heceli
kelimelerin sonundaki art ve ön damak ġ/g sesinin düşümünün, henüz 11. yüzyıl
Oğuzcası için düzenli bir değişim olmadığını görüyoruz. DLT’te ‘Oğuzca’ kayıtlı
birkaç örnekte -g >Ø gelişimi görülmektedir:
*öđleg > öylä “öğle vakti” (DLT I. 113).
*erseg > ärsü “değersiz şey” (DLT I. 127).
*ķurı-ġ > ķur “kuru” (DLT III. 122).
DLT’te ‘Oğuzca’ kayıtlı aşağıdaki çok heceli kelimelerde son seste ġ/g sesi
korunmuştur:
*ađıġ > ayıġ “ayı” (DLT I. 84).
*alıġ > alıġ “her şeyin kötüsü” (DLT I. 64).
*tuġraġ > tuġraġ “tuğra” (DLT I. 462).
*yorı-ġçı > yorıġçı “hısımlar, dünürler arasında gelip giden adam” (DLT II. 51).
*yazıġçı > yazıġçı “yazıcı, hısımlar arasında mektup götüren elçi” (DLT III. 55).
*taķıġu > taķuķluġ (er) “tavuklu” (DLT I. 497).
*biti-g > bitig/k “muska” (DLT I. 384; III. 164).
*çerig > çärig/k “her şeyin vakti, sırası” (DLT I. 388).
*sü+m+süçig > sümsüçüg “taptatlı, pek tatlı” (DLT I.338).
*tümrüg > tümrüg “dümrük, def” (DLT I. 478).
-m- > Ø
başmaķ ~ başaķ “pabuç” (DLT I. 378; I. 466; III. 417), DLT’te her iki şekilde
geçiyor.
27